Live τώρα    
22°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
22 °C
20.2°C23.8°C
3 BF 42%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
22 °C
19.1°C22.7°C
2 BF 55%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
18.0°C19.9°C
4 BF 60%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
20 °C
18.8°C20.8°C
5 BF 45%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
23 °C
22.9°C22.9°C
3 BF 31%
Εστίαση / Με το αντισηπτικό δίπλα στο τασάκι - Οδοιπορικό της «Α» στα μαγαζιά του κέντρου της Αθήνας
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Εστίαση / Με το αντισηπτικό δίπλα στο τασάκι - Οδοιπορικό της «Α» στα μαγαζιά του κέντρου της Αθήνας

ΕΣΤΙΑΣΗ

Την τελευταία, μεγάλη εβδομάδα, πριν ανοίξουν τα μαγαζιά, η μυρωδιά που κυριαρχούσε στους δρόμους ερχόταν από τις φρεσκοβαμμένες καρέκλες. Τοποθετημένες η μία πάνω στην άλλη, περίμεναν τη σειρά τους για την μπογιά που θα κάλυπτε τις ξεθωριασμένες τους πλάτες και θα ξανάνιωνε τα φαγωμένα τους πόδια από τα συνεχόμενα τρεκλίσματα. Ποια να ήταν άραγε η τελευταία φορά που σήκωσαν το βάρος της φιλοξενίας; Όσο κι αν μοιάζει εξωπραγματικό, χρειάστηκε να περάσει μισός χρόνος για να καθίσουμε πάλι σ’ ένα μαγαζί, σ’ ένα τραπεζάκι γύρω με τους φίλους μας και το τασάκι στη μέση.

Το βράδυ του περασμένου Σαββάτου οι ήχοι από τα μαστορέματα και τις ετοιμασίες είχαν παραχωρήσει τη θέση τους στα οικεία βουητά από τις παρέες που κάθονταν επιτέλους στο αγαπημένο τους στέκι. Οι δρόμοι, ακόμη και τα στενά, ήταν γεμάτοι από αυτοκίνητα που μάχονταν για μια θέση στο χαμηλότερο πεζοδρόμιο. Και αυτή τη φορά, οι μυρωδιές ήταν διαφορετικές. Είχαν το άρωμα των ανθρώπων που περπατούσαν, του τσιγάρου που κρατούσαν, του φρεσκομαγειρεμένου φαγητού που μοιράζονταν.

Με το αντισηπτικό δίπλα στο τασάκι

«Επιτέλους, ανοίξατε». Αυτή ήταν η πρώτη κουβέντα που άκουσαν οι άνθρωποι της «Πλατείας», οινομαγειρείου που βρίσκεται απέναντι από την πολυσύχναστη πλατεία Μερκούρη στα Πετράλωνα. «Αυτοί οι έξι μήνες δεν ήταν εύκολοι ούτε για εμάς ούτε για τους πελάτες», μας λέει η Δέσποινα, σερβιτόρα στο μαγαζί, που ένιωσε ότι της είχε λείψει η καθημερινότητα που είχε. «Ανέκαθεν μου άρεσε η συναναστροφή. Παλιότερα ήμουν πωλήτρια».

Βγάζοντας ωστόσο τα τραπέζια έξω, η Δέσποινα πρέπει πλέον να έχει στο μυαλό της ορισμένες υποχρεώσεις που δεν υπήρχαν παλιότερα. Το κάθε τραπέζι θα πρέπει να βρίσκεται σε απόσταση με το άλλο τουλάχιστον 90 εκατοστά και πάνω στο καθένα οφείλει να έχει τοποθετήσει ένα μπουκαλάκι αντισηπτικό. Οι κατάλογοι δεν μπορούν να περνούν ελεύθερα από χέρι σε χέρι, αλλά πρέπει πρώτα να απολυμαίνονται σχολαστικά πριν παραδοθούν. Αντίστοιχη είναι και η προσαρμογή του μαγαζιού εντός του χώρου, με τους επισκέπτες να ανοίγουν πλέον το νερό στη βρύση της τουαλέτας πατώντας ένα πετάλι με το πόδι και όχι χειροκίνητα απ’ τα πόμολα.

Ψιλά γράμματα, θα πει κανείς, μπροστά στην επιστροφή της ζωής μας στην κανονικότητα. Την οποία πάντως δεν βιώνουν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Σ’ ένα άλλο μαγαζί της πλατείας, η κούραση από τη διαρκή εξυπηρέτηση είναι εμφανής. «Επικράτησε λίγη τρέλα στο άνοιγμα. Φταίει και ότι δεν παίζει μουσική, φταίει και ότι έχουμε βαρύνει από τους έξι μήνες του lockdown», εξηγεί μια σερβιτόρα. Ενώ στην κουζίνα ενός άλλου μαγαζιού η εργαζόμενη δείχνει να βράζει στο δικό της ζουμί, όπως τα φαγητά στις κατσαρόλες που δεν προλαβαίνουν ν’ αδειάσουν. «Περάστε κάποια άλλη στιγμή αν μπορείτε», μας προτρέπει με ευγένεια.

Τα τραπεζάκια του έβγαλε δειλά-δειλά έξω και ο κύριος Αντρέας, ιδιοκτήτης τού παλαιάς κοπής σουβλατζίδικου «Η παρέα». Κάποιοι μεγαλύτεροι σε ηλικία περνούν κάθε τόσο και παίρνουν εκεί μια ανάσα απ’ τον ήλιο. Είναι μάλλον εκείνοι οι λίγοι που του έδωσαν το κάτι παραπάνω τη βδομάδα που πέρασε. «Εγώ κρατήθηκα τόσο καιρό χάρη στο ντελίβερι και το πακέτο», εξηγεί μέσα από τη μάσκα που δεν αποχωρίζεται όχι μόνο κατά τη διάρκεια της κουβέντας αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια της δουλειάς του δίπλα στις αναμμένες σχάρες.

Το οικοσύστημα με τα μαγαζιά της Μερκούρη συμπληρώνουν ένα παντοπωλείο που φέρει το όνομα «Συνοικία το Όνειρο» κι έχει μέσα διαλεχτά προϊόντα από μικρούς παραγωγούς της χώρας, ένα βιβλιοπωλείο με εναλλακτικούς τίτλους και μερικά ακόμη καφέ παρόμοιας ιδιοσυγκρασίας. Σε όλα τα μαγαζάκια, όπου το ένα οδηγεί στο άλλο, είναι φανερή η χαρά της «επιστροφής». Η επαφή με τη ζωή που είχαν, ακόμη και υπό όρους, λειτουργεί αρκούντως αναζωογονητικά.

«Είναι ήδη πάρα πολλά τα χρεωστούμενα σε πάγια έξοδα, όπως το ρεύμα και το φυσικό αέριο. Επιπλέον δεν έχουμε δει ακόμη αν θα ισχύσει στην πράξη η μείωση του κόστους για τα τραπεζοκαθίσματα έξω, όπως υποσχέθηκε ο δήμος», μας λένε η Τζένη και ο Μιχάλης που έχουν τον "Λεμονανθό" στα Πετράλωνα

Ρακές και τσίπουρα με το ηχείο στο χέρι

Το άνοιγμα της αυλαίας στην εστίαση έδωσε σημαντική ψυχολογική ώθηση, όμως από πίσω της η βαριά κόκκινη κουρτίνα έκρυβε πολλά προβλήματα. Ανηφορίζοντας από την πλατεία Μερκούρη στην οδό Τρώων, από τη μία ακούσαμε τα μαχαιροπήρουνα των πελατών να χτυπούν στα περιποιημένα πιάτα του "Λεμονανθού" και από την άλλη τις ανησυχίες της Τζένης και του Μιχάλη για το μέλλον της επιχείρησης. Όπως μας είπαν, όσο κι αν χαίρονται που ξανάνοιξαν το οινομαγειρείο τους, ξέρουν ότι αν αναγκαστούν να ξανακλείσουν, δεν θα μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα. «Είναι ήδη πάρα πολλά τα χρεωστούμενα σε πάγια έξοδα, όπως το ρεύμα και το φυσικό αέριο. Επιπλέον δεν έχουμε δει ακόμη αν θα ισχύσει στην πράξη η μείωση του κόστους για τα τραπεζοκαθίσματα έξω, όπως υποσχέθηκε ο δήμος», εξηγούν.

Ο ψιλικατζής που ωφελούνταν κι ο ίδιος από την πελατεία των μαγαζιών σταυρώνει τους καρπούς του και λέει ότι αν συνεχίσει η κατάσταση ως έχει, θα πάει φυλακή, εξηγώντας πως δεν έχει δει ουσιαστική διαφορά στο δικό του ταμείο. «Μόνο το Σάββατο ήρθε λίγο παραπάνω κόσμος. Συνολικά έχω πέσει πάνω από 60% και πολλά από τα δικά μου προϊόντα δεν επιστρέφονται, λήγουν και είναι για πέταμα».

«Εμένα μου φαίνεται περίεργο, ενώ ουρλιάζουν τα ΜΜΕ για τον αριθμό των ατόμων και τα μέτρα, ότι καλούμαι να παίξω τον αστυνόμο στους ανθρώπους που ζητάνε να είναι παραπάνω άτομα από το επιτρεπόμενο», λέει εργαζόμενος σε καφενείο στο Θησείο, βάζοντας μια άλλη διάσταση στα ζητήματα που υπάρχουν. Όπως έχει παρατηρήσει, οι πιο μεγάλοι σε ηλικία είναι πιο απαιτητικοί, ζητώντας εδώ και τώρα την παραγγελία τους, αλλά φροντίζουν να τηρούν τα μέτρα, ενώ οι νεότεροι είναι πιο χαλαροί, αλλά τείνουν να γίνονται πιο παραβατικοί.

«Σφιγμένα είναι τα πράγματα», μας λέει ο μπάρμαν στο μαγαζί "Ψύρρα" της οδού Μιαούλη στου Ψυρρή, τονίζοντας ότι το μεγάλο πρόβλημα για το δικό τους μαγαζί είναι ότι δουλεύει βράδυ και η κυβερνητική απόφαση προβλέπει ότι μπορούν να δουλέψουν μόνο μέχρι τις 11 παρά τέταρτο. Αντίστοιχο προβληματισμό καταθέτει και η Κατερίνα, που έχει το πιο παλιό μαγαζί του δρόμου, το τζαζ καφέ μπαρ "Λιόσπορος". «Η απαγόρευση της κυκλοφορίας ένα τέταρτο μετά, στις 11, σημαίνει ότι ο εργαζόμενος πρέπει να τα μαζέψει όλα σε χρόνο - ρεκόρ και να εξαφανιστεί για να προλάβει τα μέσα», λέει, προσθέτοντας ότι έχει χαθεί ένα καλό μεροκάματο, καθώς παλιότερα ο εργαζόμενος που έκανε τη νυχτερινή βάρδια έπαιρνε υψηλότερο ωρομίσθιο και οι βάρδιες, αντί για δύο που είναι τώρα όλη τη μέρα, ήταν τρία οκτάωρα.

Έξι μήνες κλειστός για να βγάλω έξω έξι τραπέζια

Σφιγμένα είναι τα πράγματα και για τα πιτσιρίκια. Απόδειξη αποτελεί η εικόνα... Δεκαπενταύγουστου στο "Αρόδου", ένα από τα μαγαζιά που στηρίζονται εξ ολοκλήρου σε νεανικές παρέες, τ’ απογεύματα των καθημερινών. «Δουλέψαμε ένα δίωρο την Παρασκευή 9-11 κι ένα δίωρο το Σάββατο 9-11. Κι όταν λέμε δουλέψαμε, εννοούμε με παραγγελίες που είναι του τάλιρου, με το ένα πιτσιρίκι να συμπληρώνει στο άλλο. Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, μας γράφουν για το ένα τυχόν παραπάνω τραπέζι που μπορεί να έχουμε».

Το κλίμα ανησυχίας για πρόστιμα το συναντήσαμε και σε μαγαζί στην οδό Αγίων Αναργύρων, σε σημείο που μας ζητήθηκε από τον ιδιοκτήτη να μην αναφερθούμε ονομαστικά, φοβούμενος στοχοποίησή του. «Έξω έχω μόλις έξι τραπέζια, είναι μαγαζί που βασίζεται πολύ στον μέσα χώρο και χωρίς την παραμικρή ενίσχυση από το κράτος δεν βγαίνουν ούτε κατά διάνοια τα έξοδα. Δεν μας καλύπτουν καν τα έξοδα για τα self tests. Μετά είναι οι ζημιές. Ανοίγοντας, έξι μήνες μετά, τις συσκευές, μου κάηκε το ψυγείο, η παγομηχανή και κάμποσες λάμπες. Έμαθα ότι το έπαθαν αρκετοί ακόμη. Νιώθω ότι μας αντιμετωπίζουν λες και φταίμε εμείς για την πανδημία κι όλα αυτά, ενώ ζούμε κάθε μέρα με την αγωνία μήπως κολλήσει κάποιος και ξανακλείσει το μαγαζί. Υπάρχει συνάδελφος που είναι με τη μάσκα και μέσα στο σπίτι, γιατί η γυναίκα του είναι έγκυος».

ΕΣΤΙΑΣΗ
Ο κ. Μανώλης, που έχει τον «Καπετάν Μιχάλη» στην οδό Φειδίου

Μουσικό καφενείο χωρίς μουσική

«Εμείς δεν βογκάμε ακόμη, είμαστε καλά από κόσμο», μας λέει ο Μανώλης από τον ιστορικό "Καπετάν Μιχάλη" της οδού Φειδίου στη Νεάπολη. Δύο δικηγόροι ωστόσο που συχνάζουν στο μαγαζί θυμούνται ότι το μαγαζί ήταν περισσότερες ώρες γεμάτο πριν την πανδημία. Δηλώνουν χαρούμενοι που βγήκαν ξανά έξω, αλλά, όπως προσθέτουν, «εντάξει, δεν θα ανοίξουμε και σαμπάνιες που βρήκαμε ένα τραπέζι. Τα μαγαζιά έπρεπε να είναι ανοιχτά έξω και τον χειμώνα, έχοντας περισσότερες σόμπες».

Στο "Μουσικό Καφενείο" απέναντι στον ίδιο δρόμο «η κινησούλα είναι μειωμένη, όπως και το ωράριο», στοιχείο που είναι κακό και για τον εργοδότη, αλλά και για τον εργαζόμενο, λέει ο Γιώργος ενόσω φτιάχνει μία από τις παραγγελίες. Δηλώνει πάντως αισιόδοξος και βλέπει ότι ο κόσμος είναι πολύ ανεβασμένος. «Φάνηκε ότι του έχει λείψει πολύ αυτό το κομμάτι».

Από την άλλη, είναι οξύμωρο ένα μουσικό καφενείο να λειτουργεί χωρίς καθόλου μουσική. «Πάνω σε αυτό στηριζόμασταν, άλλωστε, και πριν την πανδημία γίνονταν εδώ live βραδιές». Ο κόσμος πάντως αντιπαρέρχεται τη δυσκολία με ευρηματικότητα, όπως λέει ο Γιώργος. «Έχει τύχει να έρθει κάποιος με το ηχειάκι του. Ή μπορεί να τραγουδάνε οι παρέες μόνες τους. Ρεμπέτικα, παραδοσιακά, έντεχνα. Έχουν αναμνήσεις από εδώ».

Για όλα υπάρχει λύση, καθώς φαίνεται. «Αρκεί να θυμάσαι ότι υπήρξες και πριν την πανδημία», θα πει κάποιος θαμώνας σοφά. Όπως η γυναίκα με την ανοιχτή διάπλατα εφημερίδα της σ’ ένα από τα τραπεζάκια του καφενείου, δίπλα στην είσοδο. Ήταν λες και δεν σταμάτησε ούτε μια μέρα, λες και συνέχιζε ακριβώς από την τελευταία αράδα που διάβασε πριν από έξι μήνες.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL