Οι μεγάλες κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα την περασμένη Πέμπτη ενάντια στο εργασιακό νομοσχέδιο θορύβησαν την κυβέρνηση και ανάγκασαν τον υπουργό Εργασίας Κ. Χατζηδάκη να απολογείται επιτιθέμενος στην αντιπολίτευση και στα συνδικάτα. Μόνο που, μέσω απεγνωσμένης άμυνας, ο υπουργός αναγκάστηκε να αποκαλύψει συγκεκριμένες διατάξεις του νομοσχεδίου οι οποίες καταρρίπτουν όλη τη χωρίς αντίλογο προηγούμενη (τηλεοπτική) επιχειρηματολογία του. Κυρίως ότι με τις διατάξεις του νομοσχεδίου α) το οκτάωρο δεν καταργείται, αλλά θωρακίζεται και β) οι υπερωρίες δεν θα είναι απλήρωτες, αλλά προστατευμένες περισσότερο από ποτέ.
Το “μοιραίο” λάθος ο υπουργός Εργασίας το διέπραξε προχθές Παρασκευή, όταν για άλλη μια φορά επιτέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ εγκαλώντας τον ότι πρώτον δεν κατάργησε τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας(!) και δεύτερον ότι (ο ΣΥΡΙΖΑ) ζητεί να κηρυχθούν υποχρεωτικές κλαδικές συμβάσεις εργασίας οι οποίες προβλέπουν τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.
Τι αναφέρει ο νόμος για τη διευθέτηση
Ο υπουργός Εργασίας επιχειρεί ένα “τρικ” σχετικά με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας που έχει θεσμοθετηθεί και ισχύει από το 1990. Πράγματι υπάρχει ο νόμος που διευθετεί το ωράριο, αλλά η εφαρμογή προβλέπεται μόνο μέσα από συλλογική σύμβαση εργασίας. “O νόμος στην Ελλάδα, ακόμα και την περίοδο των Μνημονίων, ουδέποτε προέβλεψε τη ρύθμιση του χρόνου εργασίας (διευθέτηση) με ατομική σύμβαση μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη, αλλά αποκλειστικά με συλλογική συμφωνία, αναγνωρίζοντας την ανισότητα στη διαπραγματευτική δύναμη ανάμεσα στα μέρη” σημειώνουν συνδικαλιστικοί και νομικοί παράγοντες.
Δεκάωρο με ατομικές συμβάσεις
Εδώ βρίσκεται και το “κλειδί” της διάρρηξης της εργασιακής κανονικότητας, της καταστρατήγησης δηλαδή της οκτάωρης εργασίας και της πρωτοφανούς θεσμοθέτησης της απλήρωτης υπερωριακής εργασίας. Η κατοχύρωση του εργαζομένου πάει περίπατο όταν η διευθέτηση δεν (θα) γίνεται με συλλογική συμφωνία, αλλά μέσω ατομικής σύμβασης εργασίας. Με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη η μετατροπή του οκταώρου σε δεκάωρο γίνεται μέσω ατομικής σύμβασης και ουσιαστικά επιβάλλεται στον εργαζόμενο, που δεν έχει παρά ελάχιστα περιθώρια άρνησης.
Μάλιστα, η αρχική πρόβλεψη του υπουργού Εργασίας, όπως την είχε διατυπώσει και ο ίδιος, ότι η εφαρμογή του δεκάωρου θα γίνεται “ύστερα από αίτημα του ίδιου του εργαζόμενου” έχει ήδη αποσυρθεί, καθώς, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, νομικοί σύμβουλοι στο υπουργείο επισήμαναν ότι κάτι τέτοιο αντιβαίνει στα κατοχυρωμένα (και ευρωπαϊκά) δικαιώματα του εργαζόμενου, από τα οποία -ο εργαζόμενος- δεν μπορεί να παραιτηθεί. Η συγκεκριμένη διάταξη “γράφεται και ξαναγράφεται” προκειμένου να “δέσει” με την εφαρμογή των ατομικών συμβάσεων εργασίας.
Διαστροφή της πραγματικότητας
Πολύ εύστοχα στην επιχειρηματολογία του υπουργού Εργασίας απάντησε η τομεάρχης Εργασίας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου: “Είτε ο κ. Χατζηδάκης αδυνατεί να κατανοήσει τη διαφορά ανάμεσα στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας με συλλογική σύμβαση σε σχέση με την ατομική σύμβαση, είτε έχει χάσει την ψυχραιμία του και εσκεμμένα παραπληροφορεί. Εάν ισχύει το πρώτο, να βγει σήμερα και να δηλώσει ότι παίρνει πίσω την πρόθεσή του να θεσπίσει τις ατομικές συμβάσεις για τον χρόνο εργασίας. Εάν δεν το πράξει, είναι σαφές ότι παραπληροφορεί και διαστρέφει την πραγματικότητα κατά την προσφιλή μέθοδο της κυβέρνησης της Ν.Δ.”.
Επομένως, ο Κ. Χατζηδάκης παραδέχεται ότι επιβάλλεται η δεκάωρη εργασία, δίχως πρόσθετη αμοιβή, με ατομική σύμβαση, για διάστημα που μπορεί να φτάσει και το ένα έτος και όχι με αίτημα του εργαζόμενου. Και βέβαια η θεσμοθέτηση της δεκάωρης εργασίας με απλήρωτες υπερωρίες συνοδεύεται από περισσότερες και πιο φθηνές υπερωρίες για τις επιχειρήσεις, καθώς η αύξηση του ορίου των νόμιμων υπερωριών θα φτάσει τις 150. Αυτές οι προβλέψεις, σε συνδυασμό με την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, επιβάλλουν εξαντλητικά ωράρια και εργασία - “λάστιχο” για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους.
