Ολοκληρώθηκε την Πέμπτη το βράδυ η ιδιωτική επίσκεψη στη Θράκη του Τούρκου υφυπουργού των Εξωτερικών Γιαβούζ Κιράν Σελίμ. Η επίσκεψη αυτή έγινε με αφορμή τη γιορτή του ραμαζανιού. Αφορμή όμως, γιατί η αιτία, όπως μας είπαν μειονοτικοί πολίτες, ήταν απλώς η ίδια για χρόνια επαναλαμβανόμενη ιστορία: το παιχνίδι των εντυπώσεων για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης.
Τα όσα είπε ο Τούρκος υφυπουργός τα λέει η Άγκυρα για χρόνια. Η δε αντίδραση της Ελλάδας είναι περίπου η ίδια. Δημοσιεύματα του τοπικού ελληνόφωνου Τύπου στην Κομοτηνή μιλούν για "πρόκληση" του Τούρκου κυβερνητικού, δεδομένου ότι αναφέρθηκε σε τουρκική μειονότητα ή σε στήριξη της Άγκυρας στους εκλεγμένους, όπως λέει η ίδια, μουφτήδες. Αυτό που φαίνεται πως έχει αλλάξει όμως είναι η στάση της μειονότητας απέναντι σε τέτοιες επισκέψεις. Μέτρο σύγκρισης, οι επισκέψεις πριν από αρκετά χρόνια του Ντενίζ Μπαϊκάλ, ηγέτη τότε του κεμαλικού κόμματος, αλλά και την πρώτη επίσκεψη Ερντογάν ως πρωθυπουργού. Τότε ο κόσμος έτρεχε να ακούσει τους πολιτικούς τής "μητέρας πατρίδας". Αλλά αν σταθούμε στην τελευταία επίσκεψη Ερντογάν ως Προέδρου, όπου μετά βίας μαζεύτηκαν 1.000 άνθρωποι εν πολλοίς μεταφερόμενοι, το να περάσει ως περίπου αδιάφορη μια επίσκεψη ενός τριτοκλασάτου στελέχους της κυβέρνησης Ερντογάν ήταν κάτι αναμενόμενο. Δεν ήταν λίγοι μάλιστα εκείνοι που μας είπαν ότι αυτές οι επισκέψεις κακό κάνουν, γιατί αναπαράγουν μοντέλα με υψηλούς τόνους.
"Τον στείλανε τα κάνει το αγροτικό του" μας είπαν χαριτολογώντας, δεδομένου ότι ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου πήγε στο Βερολίνο για το "σοβαρό παιχνίδι". "Δεκαετίες η ίδια ιστορία» μας λένε. Μια ιστορία που αναπαράγει ρόλους, αλλά δεν βοηθά το σύνολο της κοινωνίας.
Επισκέφθηκε και σχολεία μειονοτικά ο Τούρκος υφυπουργός, αλλά και τον τάφο του Αχμέτ Σαδίκ. Οι «μύθοι» πρέπει να συντηρούνται. Μαζί του ήταν και η πρόεδρος του ΚΙΕΦ - αλίμονο, δεν θα μπορούσε να λείψει. Αλλά αν σταθούμε σ’ αυτά που πρέπει να κάνει η Ελλάδα για τη μειονότητα, ανεξάρτητα από τι λέει η Άγκυρα, τότε οι επόμενες επισκέψεις, ιδιωτικές ή μη, Τούρκων αξιωματούχων θα έχουν χαρακτήρα τουριστικό.
Το σημαντικό όμως είναι ότι η συγκεκριμένη επίσκεψη πέρασε και δεν άγγιξε τον κόσμο της μειονότητας στην πόλη της Κομοτηνής. Γιατί στα χωριά ούτε που ήξεραν ότι υπήρχε αυτή η επίσκεψη. Στη δε πόλη, αν δεν υπήρχε το πλήθος των περιπολικών, μάλλον θα περνούσε περίπου απαρατήρητη.
