Ακόμα δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι από τον νόμο Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη και τα πανεπιστήμια ήδη μετρούν τις πληγές τους. Η απρόκλητη επέμβαση των ΜΑΤ στο ΑΠΘ, η ωμή βία, οι ξυλοδαρμοί, τα χημικά και οι προσαγωγές φοιτητών που διαδήλωναν ειρηνικά, προμηνύουν ένα δυσοίωνο μέλλον για τα πανεπιστήμια εν γένει. Κι αποδεικνύουν περίτρανα πως η μοναδική μέριμνα των εμπνευστών του νόμου δεν είναι η αντιμετώπιση ποινικών αδικημάτων αλλά η επιβολή σιωπητηρίου σε κάθε φωνή που δεν είναι ομόηχη με τον συντηρητικό καθεστωτικό λόγο. Η εικόνα του γυμνού φοιτητή στο έδαφος, με τους αστυνομικούς να τον βασανίζουν, αντικατοπτρίζει τη θέση της κυβέρνησης. Είναι η απάντησή της στο φοιτητικό κίνημα. Όμως, η οργή των φοιτητών ξεχειλίζει. Και είναι αποφασισμένοι να ανατρέψουν στην πράξη τον νόμο που θυμίζει άλλες, σκοτεινές εποχές.
«Ντροπή - ντροπή - ντροπή»
Οι στιγμές της καταστολής φέρνουν έντονα στο μυαλό μνήμες σκοτεινές. Και τότε Φεβρουάριος ήταν. Φεβρουάριος του 1973. Τότε που 4.000 φοιτητές καταλαμβάνουν το κτήριο της Νομικής Αθηνών στην οδό Σόλωνος. Από την ταράτσα του κτηρίου καλούν τον λαό της Αθήνας να συμπαρασταθεί στον αγώνα τους για δημοκρατικές ελευθερίες. Οι πρυτανικές αρχές ανέχονται σιωπηρά την κατάληψη, χωρίς να ζητήσουν την επέμβαση της αστυνομίας.
Και ερχόμαστε στο σήμερα. Ακριβώς 48 χρόνια μετά. Φεβρουάριος του 2021. Οι φοιτητές κάνουν κατάληψη στο Αριστοτέλειο ενάντια στον αυταρχικό νόμο Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη και ζητούν να ανοίξουν τα πανεπιστήμια με όλα τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας. Κυβέρνηση και πρυτανικές αρχές δίνουν το πράσινο φως και τα ΜΑΤ επεμβαίνουν με ωμή βία, ξύλο, προσαγωγές και χημικά εις βάρος φοιτητών και καθηγητών. Γιατί διαδήλωναν ειρηνικά. Γιατί τα πανεπιστήμια εδώ και έναν χρόνο έχουν βάλει «λουκέτο» με πρόσχημα την πανδημία και τα νομοσχέδια ψηφίζονται με διαδικασίες fast track, βάζοντας το δικό τους λιθαράκι στη διάλυση της δημόσιας Παιδείας.
Οι εικόνες εξευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, με τους φοιτητές πεσμένους στο έδαφος, προσομοιάζουν με Τουρκία του Ερντογάν.
Ζοφερός ορίζοντας
«Ντροπή - ντροπή - ντροπή» έγραψε στο οδόστρωμα με κιμωλία ο διδάσκων Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΑΠΘ Τριαντάφυλλος Τρανός. Όπως επισημαίνει στην ΑΥΓΗ, η αντίδρασή του ήταν αυθόρμητη. Και αυτές τις λέξεις τις έγραψε στο σημείο που οι αστυνομικοί έσυραν τον φοιτητή. «Οι διδάσκοντες οφείλουμε να πάρουμε θέση. Να μην αφήσουμε τους φοιτητές εκτεθειμένους στη βαρβαρότητα της κυβερνητικής πολιτικής, στη βαρβαρότητα των αστυνομικών που εκλήθησαν από τον πρύτανη και τους κακοποίησαν βάναυσα», επισημαίνει ο κ. Τρανός, προβλέποντας πως ο «ορίζοντας είναι ζοφερός και το μέλλον που θα δούμε να ξεσπά μπροστά στα μάτια μας απειλητικό. Τα επεισόδια στο ΑΠΘ ήταν η στυγνή εφαρμογή του δόγματος Νόμος και Τάξη».
«Οι προσδοκίες που έχει η νέα γενιά καταστρέφονται εξαιτίας της υποβάθμισης του δημόσιου πανεπιστημίου και της εξίσωσης των πτυχίων των δημόσιων ΑΕΙ με τα ιδιωτικά κολέγια. Οι οικογένειες που σπούδασαν με χίλιες θυσίες τα παιδιά τους θα δυσκολευτούν να καλύπτουν τις ακριβές απαιτήσεις των ιδιωτικών κολεγίων», προσθέτει ο ίδιος.
Γιατί δεν πρόκειται για «περιθωριακές ομάδες», αλλά για φοιτητές που διαμαρτύρονται ειρηνικά για να ανοίξουν οι σχολές, μετά από μακρά αδράνεια. Για να ζωντανέψει η ακαδημαϊκή ζωή και να επέλθει κανονικότητα. Γιατί το πανεπιστήμιο είναι το σπίτι τους, λέει ο κ. Τρανός. Και σημειώνει πως οι ευθύνες των πρυτανικών αρχών είναι τεράστιες. Γιατί έφεραν ΜΑΤ και ΟΠΚΕ, υπονομεύοντας το παρόν και το μέλλον αυτών των παιδιών. Οι αγώνες τους «ανταμείφθηκαν» με δυσφήμηση, με πολύ ξύλο και με απειλές για το ακαδημαϊκό τους μέλλον.
«Τα πανεπιστήμια είναι ο μοναδικός χώρος που για φανερούς λόγους παραμένει κλειστός. Εμείς ως δάσκαλοι οφείλουμε να προστατέψουμε το μορφωτικό αγαθό. Οι αγώνες αυτού του τόπου για Παιδεία ήταν ανέκαθεν αγώνες για δημοκρατία. Όλα αυτά πυροδοτούν την οργή της νεολαίας. Πρέπει να δοθεί χώρος στη νέα γενιά να μιλήσει για τα όνειρα και τα βάσανά της με τη δική της γλώσσα», καταλήγει ο κ. Τρανός.
«Αν νομίζουν ότι θα τρομοκρατήσουν το φοιτητικό κίνημα, είναι βαθιά γελασμένοι. Οι εικόνες ντροπής που είδαμε στο ΑΠΘ, τα βασανιστήρια και εντέλει οι συλλήψεις φοιτητών από τους σερίφηδες του Χρυσοχοΐδη μάς εξοργίζουν. Δεν πρόκειται να συνηθίσουμε να σπουδάζουμε σε ένα πανεπιστήμιο που καταστέλλει τη σκέψη και την αμφισβήτηση. Δεν πρόκειται να συνηθίσουμε να σπουδάζουμε σε ένα πανεπιστήμιο - φυλακή. Σε αυτόν τον αγώνα δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε μαζί μας χιλιάδες καθηγητές και εργαζομένους των ιδρυμάτων. Έχουμε μαζί μας τους γονείς μας και όλους όσοι εκεί έξω πονάνε το δημόσιο πανεπιστήμιο. Διεκδικούμε να ανοίξουν οι σχολές μας με όλα τα μέτρα προστασίας και να μην εφαρμοστεί στην πράξη ο αυταρχικός νόμος Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη. Δίνουμε μια διπλή μάχη, υπεράσπισης της δημοκρατίας και, παράλληλα, υπεράσπισης των αναγκών μας» λέει στην ΑΥΓΗ ο Ευθύμης Λαμπαδάς, μέλος Δ.Σ. φοιτητικού συλλόγου Γεωπονικού.
Τζογάρουν στην ένταση
«Είμαστε απέναντι στην ίδρυση αστυνομικής υπηρεσίας εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και διαφωνούμε κάθετα με την κατάργηση του αυτοδιοίκητου», λέει στην ΑΥΓΗ ο Βασίλης Κούτσικος, μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών, αντιπρόσωπος στην ΠΟΑΣΥ. Σύμφωνα με τον ίδιο, η πανεπιστημιακή αστυνομία δεν θα προσφέρει τίποτα σε αυτό που ονομάζουν «εύρυθμη λειτουργία» των πανεπιστημίων αλλά, αντίθετα, θα δημιουργήσει εντάσεις, με αβέβαια και απρόβλεπτα αποτελέσματα εις βάρος των φοιτητών ή των ίδιων των ειδικών φρουρών που θα βρίσκονται στα ΑΕΙ.
Αναφερόμενος στα περιστατικά που εκτυλίχθηκαν στο ΑΠΘ, είπε πως είναι ένας «πρόλογος της εφαρμογής του νόμου» και αυτό πρέπει «να θορυβήσει τους φοιτητές, τους πανεπιστημιακούς και την ίδια την κοινωνία».
«Οι 1.030 ειδικοί φρουροί που θα προσληφθούν θα δημιουργήσουν ακόμα περισσότερες εντάσεις, γιατί είναι ανεκπαίδευτοι και ανίκανοι να διαχειριστούν τις ειδικές συνθήκες στα ιδρύματα και δεν υπάρχει αποδοχή από πανεπιστημιακούς και φοιτητές. Στο τέλος της ημέρας, θα καλείται και η ίδια η αστυνομία να εισβάλει μέσα στα ΑΕΙ και θα ερχόμαστε αντιμέτωποι με τέτοιες εικόνες», επισημαίνει ο κ. Κούτσικος.
«Αυτά δεν έρχονται χωρίς κόστος. Όταν ποντάρεις στη συνεχή ένταση και σύγκρουση, είναι προβληματικό. Και η κυβέρνηση ποντάρει ακριβώς εκεί», καταλήγει ο ίδιος.
