Live τώρα    
24°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
21.7°C26.3°C
2 BF 38%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
23 °C
20.6°C24.9°C
3 BF 38%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
19 °C
19.4°C24.3°C
2 BF 55%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.4°C21.6°C
2 BF 64%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
22 °C
21.9°C23.5°C
0 BF 37%
Δίκη Χρυσής Αυγής / Τα πρόσωπα της δίκης
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Δίκη Χρυσής Αυγής / Τα πρόσωπα της δίκης

Η πρόεδρος

Η φήμη της αυστηρής δικαστικού συνόδευε τη Μαρία Λεπενιώτη πριν ακόμη από τη δίκη. Ο μόνος που εξέφραζε ανοιχτά την αισιοδοξία του γι’ αυτή την αυστηρότητα ήταν το, μέχρι το 2012, πιο εμβληματικό θύμα της Χρυσής Αυγής, ο Δημήτρης Κουσουρής: ήταν αυτή που είχε διαχειριστεί ως ανακρίτρια την υπόθεσή του και το είχε κάνει χωρίς να υποκύψει σε πιέσεις, σε μια εποχή που η Χρυσή Αυγή δεν είχε ακόμα τη φήμη που έχει σήμερα.

Αυτή η αυστηρότητα στράφηκε εξ αρχής και προς τις δύο πλευρές.  Όσοι παρακολούθησαν τη δίκη δύσκολα θα ξεχάσουν τις αντεγκλήσεις που είχε τα πρώτα χρόνια -και όχι μόνο- με τον πιο φασαριόζο συνήγορο της πολιτικής αγωγής Θανάση Καμπαγιάννη. Μετά τη διαδικασία εξέτασης των αναγνωστέων στοιχείων, περίπου στη μέση των 5,5 χρόνων, έμοιαζε να προσανατολίζει τις ερωτήσεις της στην εκδοχή της εγκληματικής οργάνωσης.

Η απόφαση της καταδίκης την εγγράφει στο πάνθεον των Ελλήνων δικαστικών, μαζί φυσικά με τα άλλα δύο μέλη της έδρας Γ. Τσουλφόγλου και Α. Ντόκο. Ο τρόπος όμως με τον οποίον στάθηκε απέναντι στις νομικές ακροβασίες της εισαγγελέως την εγγράφει ως έναν άξιο λειτουργό.

Λεπενιώτη

Η εισαγγελέας

«Χρυσαυγίτισσα με τήβεννο». «Το 51ο μέλος της εγκληματικής οργάνωσης». «Χρυσαγγελέας». Οι χαρακτηρισμοί που συνόδευαν την Αδαμαντία Οικονόμου στα πηγαδάκια των δημοσιογράφων και του κοινού της δίκης είναι ατελείωτοι και διόλου τιμητικοί. Η παρουσία της σχολιάστηκε από τους πρώτους μήνες. Φιγούρα χωρίς καμία γοητεία στην άκρη της έδρας, συχνά για ανεξήγητο λόγο συνήθιζε να κρύβει το πρόσωπό της πίσω από τα μαλλιά της, όταν δεν έπαιζε με αυτά.

Οι ερωτήσεις της έμοιαζαν σχεδόν πάντα εκτός θέματος.  Όταν στην αγόρευσή της πρότεινε την αθώωση όλης της Χρυσής Αυγής, ξεσήκωσε ένα κύμα αγανάκτησης στη μεγάλη πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας και έκανε τη Μάγδα Φύσσα να σηκωθεί από τη θέση της για να ρωτήσει γιατί σκοτώνει δεύτερη φορά τον γιο της.

Ακόμα και αυτή η αγόρευση δεν μπορούσε να δώσει τροφή στη φαντασία γι’ αυτό που ακολούθησε μετά την καταδικαστική απόφαση. Οι εισηγήσεις της επί των ελαφρυντικών και επί των ποινών ήταν υπέρ των ναζιστών πέρα από κάθε νομική λογική. Ζήτησε αναστολή για ανθρώπους που είχαν ήδη διαφύγει και άλλους που είχαν πίσω τους επιπλέον βαριά εγκλήματα. Κατέκτησε επάξια στο λαϊκό αίσθημα τον τίτλο του «μοναδικού χρυσαυγίτη που δεν λύγισε ποτέ» και δύσκολα θα αποφύγει να μείνει παροιμιώδης ως περίπτωση κακού εισαγγελικού λειτουργού για πολλά χρόνια.

Οικονόμου

Η μάνα

Πεντέμισι χρόνια έχασε ελάχιστες συνεδριάσεις αυτής της μεγαλύτερης σε διάρκεια δίκης στην ιστορία του ελληνικού κράτους. Περιτριγυρισμένη πάντα από μια ομάδα νέων παιδιών, φίλων του γιου της, έχοντας κοντά της συχνά την κόρη της και άλλοτε τον πατέρα του Παύλου. Στιβαρή και αποφασιστική όταν κατέθετε. Άντεξε να αντικρίσει τον φονιά του γιου της χωρίς να λυγίσει. Περισσότερο από το να πάρει η ίδια κουράγιο από τον κόσμο, έτεινε να δίνει αυτή.

Η παρουσία της ήταν κομβική για τη δίκη αυτή. Διότι έδωσε ένα κίνητρο να ασχοληθούν με αυτήν όσοι δεν καταλάβαιναν τι ακριβώς είναι ο φασισμός και γιατί στερούσε το δικαίωμα να αγνοήσουν ή να αμελήσουν τη δίκη όσοι καταλαβαίνουν τον φασισμό. Την ιστορία συνήθως τη γράφουν οι μάζες. Τα άτομα έρχονται σπάνια και τη διεμβολίζουν. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Μάγδα Φύσσα ανήκει σε αυτό το είδος των ανθρώπων.

Μάγδα Φύσσα

Οι μάρτυρες

Ο Δημήτρης Ψαρράς, με την τεράστια δουλειά του πάνω στη Χρυσή Αυγή επί δεκαετίες, κατέθεσε κατασκευάζοντας σχεδόν το κατηγορητήριο.

Ο Δημήτρης Κουσουρής στάθηκε όρθιος μπροστά στους ναζιστές 20 χρόνια μετά τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε και μίλησε για τη διαρκή εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής.

Ο Νίκος Αλιβιζάτος έθεσε το νομικό κύρος του στη στήριξη του κατηγορητηρίου.

Ο Αμπουζίντ Εμπάρακ συγκλόνισε μιλώντας γενναία για το βίωμά του να τον χτυπάνε για να τον σκοτώσουν άγνωστοι άνθρωποι σε μια ξένη χώρα.

Ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης μίλησε με ευθυκρισία για τις σχέσεις του φασισμού με την εργοδοσία και τους εργολάβους στο λιμάνι.

Όμως η Δήμητρα Ζώρζου δεν ήταν ούτε νομικός ούτε δημοσιογράφος ούτε πολιτική ακτιβίστρια. Ήταν ένα κορίτσι που περνούσε από το σημείο όπου δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας και κανείς δεν θα το μάθαινε αν αποφάσιζε να κοιτάξει τη δουλειά της. Δεν το έκανε. Εμφανίστηκε στο δικαστήριο, υπέδειξε τους υπευθύνους των ταγμάτων εφόδου, άντεξε στις απειλές μέσα στο δικαστήριο. Υπήρξε ο διπλανός άνθρωπος, όπως θα έπρεπε να είναι.

Ζώρζου

Η συνήγορος

Όποιος παρακολούθησε τη δίκη δύσκολα μπορεί να συγκρατήσει τον θαυμασμό του για τον Κώστα Παπαδάκη, έναν άνθρωπο που έδινε την εικόνα ενός νομικού ογκόλιθου ικανού να ανταποκριθεί σε κάθε σκόπελο ή ύφαλο της διαδικασίας.

Δύσκολα μπορεί να μην αγαπήσει τον Θανάση Καμπαγιάννη, έναν άνθρωπο που κατάφερνε να θυμίζει Γάλλο φοιτητή της κατειλημμένης Σορβόννης τον Μάη του 1968, χωρίς ποτέ να χάνει τον νομικό προσανατολισμό και τη νομική του επάρκεια.

Τους Κ. Σκαρμέα και Δ. Ζώτο, που ακούραστα συγκέντρωναν στοιχεία και παρέμβαιναν σε κρίσιμες στιγμές της δίκης, τους δικηγόρους του ΠΑΜΕ που έθεσαν ανοιχτά το ζήτημα της συνεργασίας των ναζιστών με το εφοπλιστικό κεφάλαιο.

Η Χρύσα Παπαδοπούλου είναι μια δικηγόρος λιγότερο γνωστή και με μικρότερη εμπειρία από αυτούς.  Όταν έφτασε η ώρα των αγορεύσεων, οι δύο άλλοι συνήγοροι της οικογένειας Φύσσα, ο Ανδρέας Τζέλης που ξεκίνησε αυτή τη δίκη και η Ελευθερία Τομπατζόγλου που σήκωσε μεγάλο μέρος της πολιτικής παρουσίας και δέχθηκε βίαιη επίθεση από τους χρυσαυγίτες γι’ αυτό, δεν ήταν -για διαφορετικούς λόγους- σε θέση να αγορεύσουν.

Τότε χρειάστηκε αυτή η νεαρή δικηγόρος να γίνει, μόνη της αυτή, η φωνή του Παύλου Φύσσα μόλις λίγες ημέρες μετά τη σοκαριστική αγόρευση της εισαγγελέως. Και το έκανε με όλη τη δύναμη και τη γενναιότητα της αντιφασιστικής ιστορίας αυτού του τόπου συντρίβοντας από την πρώτη στιγμή τα εισαγγελικά επιχειρήματα.

Χρύσα Παπαδοπούλου

Ο δολοφόνος

Η ψυχή του φασίστα εμφανίστηκε πολλές φορές μέσα σε αυτή τη δίκη. Πότε με το θράσος αυτού που νιώθει ισχυρός, όπως το έκανε ο ταγματεφοδίτης Καζαντζόγλου, όταν απευθυνόμενος στη μικροκαμωμένη Δήμητρα Ζώρζου είπε: «Πάμε έξω να σου δείξω αν με αναγνωρίζεις».

Ή με τους συνηγόρους υπεράσπισης, καλοπληρωμένους από τον μισθό του επιστημονικού συνεργάτη στη Βουλή, που επιχειρούσαν να τρομοκρατήσουν μάρτυρες και πολιτική αγωγή. Πότε μεταμορφωμένοι σε ανθρωπάκια που εκλιπαρούσαν, βεβαίωναν ότι δεν είχαν δει ούτε ακούσει τίποτα ή περιφέροντας τους γονείς τους στο δικαστήριο για να ζητήσουν το έλεος της έδρας.

Ωστόσο η παρουσία του δολοφόνου του Παύλου Φύσσα Γιώργου Ρουπακιά, του ανθρώπου που χωρίς να συναισθάνεται τι λέει είπε τη φράση «μια απλή ανθρωποκτονία την κάνατε πολιτικό θέμα», ήταν σαν μια φιγούρα να έχει ξεπεταχτεί μέσα από τα βιβλία της Χάνα  Άρεντ. Ανέκφραστος, απαθής, με άδειο βλέμμα, η ψυχή του δολοφόνου βγήκε μέσα από την κοινοτοπία του κακού.

Ρουπακιάς

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL