«Την ιστορία στο τέλος δεν θα τη γράψουν οι μέλισσες. Θα τη γράψουν οι λύκοι. Και οι λύκοι θα τη γράψουν πραγματικά». Όσο και να έχει μελετήσει κανείς τον ναζισμό, όσο και να τον έχει ερευνήσει ιστορικά, να τον έχει αναλύσει θεωρητικά, δεν μπορεί παρά να ανατριχιάζει όταν συναντάται βιωματικά με τον τρόπο που «σκέπτεται». Χθες, προτελευταία μέρα κατά την οποία η αίθουσα του Εφετείου φιλοξένησε τους συντελεστές της δίκης της Χρυσής Αυγής, αυτής της ιστορικής διαδικασίας που κατέληξε με τη δικαίωση ενός πάγιου αιτήματος του αντιφασιστικού κινήματος, οι συνήγοροι υπεράσπισης εμφανίστηκαν παραιτημένοι από την ελπίδα να κερδίσουν κάτι για τους πελάτες και «συναγωνιστές» τους αναφορικά με τις ποινές. Κι έτσι άφησαν τον εαυτό τους ελεύθερο να εκφραστεί. Η συνήγορος του Μάριου Θωμά, που καταδικάστηκε για το ότι μαζί με άλλους 20 επιτέθηκε με σιδερολοστούς σε έναν άνθρωπο που κοιμόταν, επειδή δεν τους άρεσε το χρώμα του και η χώρα καταγωγής του, είπε ότι «ήταν νέα παιδιά, έπαιζαν, έκαναν χαβαλέ». Ο συνήγορος του Λαγού μίλησε ειρωνικά για «τον όσιο Παύλο Φύσσα». Άλλοι πολλοί, άφησαν να τους ξεφύγουν ανάλογα μαργαριτάρια κατά τις αγορεύσεις τους, που ελάχιστα στάθηκαν στις ποινές. Όλοι αυτοί, ίσως και να παραπέμπουν στην θέση της Εβραίας φιλοσόφου Χάνα Άρεντ για την κοινοτοπία του κακού: την τάση ενός ανθρώπου να χάνει κάθε αίσθηση του ηθικού ορίου καθώς πραγματώνει αυτό που αντιλαμβάνεται ως καθήκον που του ανατέθηκε.
Αυτό δεν ισχύει μάλλον για τον Τάκη Μιχαλόλια, αδερφό και συνήγορο του φίρερ Νίκου Μιχαλολιάκου και σταθερό στυλοβάτη των ναζί, όχι μόνο σε νομικό επίπεδο, αλλά επίσης και στο πεδίο της εξασφάλισης σχέσεων με την υψηλή κοινωνία. Αυτός, όταν αντέστρεφε τη διάσημη φράση από το κλείσιμο της αγόρευσης του Θανάση Καμπαγιάννη, ήταν απόλυτα συνειδητοποιημένος. Οικειοποιούνταν την ανθρωπομορφική ιδιότητα του σαρκοβόρου ζώου, του άγριου και αντικοινωνικού, που αδημονεί να βρει την κατάλληλη στιγμή για να κατασπαράξει τα θηράματά του. Αισθανόταν ότι εκστομίζει μια φράση που θα αποτελέσει στο μέλλον το ανάλογο της ρήσης του Γκέμπελς «θα επιστρέψουμε κι η γη θα τρέμει». Το έκανε από τη σκοπιά του ναζιστή, που μιλά για να δημιουργήσει την επόμενη «σπορά των νικημένων» και το έκανε με αυτή την ενδημική στον ναζισμό οικειοποίηση της σκληρότητας και της απανθρωπιάς που επικαλείται τη δύναμη.
Πολύ λίγο νωρίτερα, οι συνήγοροι του Γιάννη Λαγού (αυτοί που ο ίδιος έκανε προχθές πέρα για να τοποθετήσει στη θέση τους τον Κωνσταντίνο Πλεύρη), είχαν επισήμως ρίξει λευκή πετσέτα αναφορικά με τις ποινές, καλώντας το δικαστήριο να επιβάλει «όποια ποινή το φωτίσει ο θεός στον οποίον πιστεύει». Την όποια προσδοκία των συνήγορων των ναζί να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο είχε προηγουμένως καταρρακώσει η τελευταία τους σύμμαχος στη δίκη, η εισαγγελέας Αδ. Οικονόμου, η οποία υποτασσόμενη στις διαρκείς αρνήσεις του δικαστηρίου να την λάβει υπόψη του, είχε προτείνει τη σχετικά υψηλή ποινή των 13 ετών για τους καταδικασμένους για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Για όσους καταδικάστηκαν ως μέλη η πρόταση έφτασε τα 7 έτη, εκείνους που συμμετείχαν στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα ως συνεργοί στα 8 έτη, για αυτούς που συμμετείχαν στην απόπειρα ανθρωποκτονίας των Αιγυπτίων ψαράδων των 7 έως 10 έτη. Με τα δεδομένα της εισαγγελικής πρότασης οι ποινές θα ξεκινούσαν από τα ισόβια στον δολοφόνο Ρουπακιά, θα ακολουθούσαν τα 14 έτη φυλάκισης για τον αρχιπυρηνάρχη των Ταγμάτων Εφόδου Πανταζή που καταδικάστηκε για τρία αδικήματα, θα συνεχίζονταν με τα 13 χρόνια και 9 μήνες για τον Μιχαλολιάκο, ελάχιστα πιο κάτω για τον Λαγό και τον Κασιδιάρη και θα οδηγούσε με βεβαιότητα στη φυλακή τους 35 από τους 40 καταδικασθέντες. Με βάση όσα έχουμε δει μέχρι τώρα, η έδρα είναι πιθανό να ανεβάσει τις ποινές λίγο πιο ψηλά.
Άλλη μια ένδειξη της ανεπάρκειας της εισαγγελέως Οικονόμου, υπήρξε η αδυναμία της να διαχωρίσει τις ποινές ανάλογα με τα πρόσωπα. Η εισαγγελική πρόταση προβλέπει ακριβώς την ίδια ποινή για καταδικασμένους για το ίδιο αδίκημα, χωρίς να εξετάζει την ιδιαίτερη δράση ή θέση του καθενός. Το λογικό είναι ότι από το δικαστήριο σήμερα θα υπάρξει μια κλιμάκωση των ποινών ανάλογα με την ιδιαίτερη δράση του κάθε ενός καταδικασμένου.
