Τις τελευταίες ημέρες ζούμε ξανά το θέατρο του παραλόγου με τα μέσα μαζικής μεταφοράς στην Αθήνα, αυτή τη φορά ενδεδυμένο με την απειλή του κορωνοϊού και με εντυπωσιακές... ιδέες των κάθε λογής υπευθύνων για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Μόλις χτες η ΣΤΑΣΥ για να εξηγήσει τις καθυστερήσεις των συρμών στην γραμμή 1 του μετρό έκανε λόγο για «οργανωμένο σχέδιο συχνότατων επιθέσεων - βανδαλισμών κατά τη διάρκεια της νύχτας» που προκαλεί «σοβαρά προβλήματα και στην εύρυθμη εκτέλεση του συγκοινωνιακού έργου» κυρίως κατά τη διάρκεια των πρωινών ωρών, με αποτέλεσμα οι επιβάτες να συνωστίζονται μάλλον σαν ζώα που μεταφέρονται για... επεξεργασία σε κάποια μονάδα κρέατος, παρά σαν άνθρωποι που μεταβαίνουν στην δουλειά τους ή σε όποιο άλλο προορισμό επιδιώκουν. Μόνο που οι επιβάτες δεν έχουν μνήμη χρυσόψαρου: θυμούνται πολύ καλά ποια ήταν η καθημερινότητά τους στα ΜΜΜ και πέρυσι και τα προηγούμενα χρόνια...
Η «παράδοξη» ύπαρξη μεγάλων χρονικών αποστάσεων μεταξύ της διέλευσης συρμών στο μετρό δεν εμφανίστηκε ξαφνικά φέτος, αλλά από πέρυσι το Καλοκαίρι και μάλιστα αμέσως μετά τις εκλογές. Μάλιστα, τότε για ένα βραχύ διάστημα είχαν εμφανιστεί και άνθρωποι ιδιωτικής υπηρεσίας φύλαξης που προσπάθησαν να παίξουν τον ρόλο... τσοπανόσκυλου για την διαχείριση του ανθρώπινου κοπαδιού που προσπαθούσε να καταλάβει γιατί οι συρμοί διέρχονταν από κεντρικούς σταθμούς όπως ο Συγγρού-Φιξ όχι ανά τρία-τέσσερα λεπτά, αλλά ακόμη και στον διπλάσιο χρόνο ή και παραπάνω... Την ίδια περίοδο είχαν γίνει και κάποιες αλλαγές στις διαδρομές λεωφορείων που σταμάτησαν να κάνουν τέρμα στο κέντρο, με αποτέλεσμα να επιβαρυνθεί ακόμη περισσότερο η κίνηση επιβατών στους κεντρικούς σταθμούς του μετρό.
Ήρθε και ο Μεγάλος Περίπατος (που εξελίχθηκε αφενός σε μεγάλο... φαγοπότι, αφετέρου σε θηλιά που έπνιξε ακόμη περισσότερο τις ροές οχημάτων σε κεντρικές αρτηρίες) και οι επιβάτες που ανεβαίνουν σε λεωφορείο ή τρόλει στο κέντρο της Αθήνας πρέπει να αποδεχθούν ότι χρειάζονται... αυτοκτονικές τάσεις για να πάνε στον προορισμό τους. Βλέπουν δεκάδες ανθρώπους, ο ένας πάνω στον άλλο, στο όχημα μπροστά τους, θυμούνται τα περί ορίου πληρότητας 65% και όπως θα δείτε και στο σχετικό gallery είτε γελούν πικρά είτε... κρατούν την αναπνοή τους, έχουν έτοιμο το αντισηπτικό για τα χέρια τους και... προστίθενται στην αργά κινούμενη μάζα μέσα στο όχημα.
Αλλά βέβαια, αυτές οι συνθήκες δεν αφορούν ούτε τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη, ούτε τον αρμόδιο υπουργό Κ. Καραμανλή, που μετακινούνται με τα κρατικά οχήματα και νοιάζονται περισσότερο να προωθήσουν «αναπτυξιακές» κινήσεις όπως τα επιδοτούμενα ηλεκτρικά ποδήλατα και οχήματα. Οπότε, για όλους εμάς που επιμένουμε να αντιλαμβανόμαστε και να αγαπάμε την Αθήνα ως μητροπολιτικό χώρο και όχι ως προάστιο αμερικανικής αισθητικής, υπομονή και... καλή τύχη.
