Δεν ήξερε για τα τρένα. Δεν είχε καταλάβει ότι ο ανιψιός του και οι πιο στενοί του συνεργάτες έστησαν και διοικούσαν ένα ολόκληρο παρακράτος παρακολουθήσεων μεσοτοιχία με το γραφείο του στο Μαξίμου. Εξαπατήθηκε με την υποκριτική τέχνη του Λιγνάδη. Δεν ήξερε για τις επιστημονικές μελέτες που είχε στο συρτάρι του, οι οποίες επιβεβαίωναν ότι χιλιάδες πολίτες, ασθενείς Covid-19, έχασαν τη ζωή τους έξω από ΜΕΘ ή πρόχειρα διασωληνωμένοι. Ένας πρωθυπουργός σε πλήρη άγνοια, ανίκανος να ελέγξει τους υπουργούς και τους συνεργάτες του. Ο «τιμονιέρης» του επιτελικού -τρομάρα του…- κράτους είναι ακατάλληλος και επικίνδυνος. Σ’ αυτό το συμπέρασμα οδηγεί ευθέως η λογική του κυβερνητικού αφηγήματος περί ανίδεου και ανήξερου πρωθυπουργού, η οποία επανέρχεται κάθε φορά που η βιτρίνα της δήθεν αριστείας και της δήθεν επιτελικότητας, κυρίως του ικανού «μάνατζερ» κυβερνήτη, καταρρέει.
Η θλιβερή και προκλητική επιχείρηση αποποίησης των ευθυνών, τα επικοινωνιακά παιχνίδια, οι παλινδρομήσεις με τη φυγάδευση και το δίχτυ προστασίας στον παραιτηθέντα υπουργό Μεταφορών Κ. Αχ. Καραμανλή, οι μεθοδεύσεις με τις συνεδριάσεις των Επιτροπών στη Βουλή αναδεικνύουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης όχι μόνο δεν αναλαμβάνει τις βαρύτατες ευθύνες που έχουν ο ίδιος και η κυβέρνησή του. Αντιθέτως, κρύβεται πίσω από τους συμψηφισμούς, δείχνει όλους τους άλλους με το δάχτυλο, δραπετεύει. Έχουμε να κάνουμε με έναν πρωθυπουργό περιορισμένης ευθύνης. Αν κάτι ξέρει καλά ο Κ. Μητσοτάκης, και κανείς δεν πρόκειται ποτέ να το αμφισβητήσει, είναι οι δουλειές, οι διευθετήσεις, οι υποκλοπές, η συγκάλυψη, το βόλεμα των δικών τους παιδιών, ο έλεγχος των ΜΜΕ, οι απευθείας αναθέσεις. Αν δεν ξέρει τίποτα, είναι επικίνδυνος. Επειδή όμως κανείς εχέφρων άνθρωπος δεν πιστεύει αυτό το κωμικοτραγικό επιχείρημα, πρόκειται για ανίκανο, επικίνδυνο και ψεύτη.
