Τo επιτελείο του Κ. Μητσοτάκη κατάλαβε τελικά ότι τα σχέδια για την αλλαγή του εκλογικού νόμου στις δεύτερες εκλογές δεν μπορούν να υλοποιηθούν. Καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν έχει αλλάξει εκλογικό νόμο που έχει ψηφίσει στην ίδια θητεία. Μια τέτοια κίνηση, πέραν τού ότι στερείται πολιτικής σοβαρότητας -εντάξει, σε αυτό δεν έχει πρόβλημα η Ν.Δ.-, είναι και κραυγαλέα παραδοχή ραγδαίας φθοράς και πολιτικής απελπισίας.
Παραμένει ωστόσο το πρόβλημα: Στη Ν.Δ. αμφιβάλλουν ότι θα είναι σε θέση να κερδίσουν τις δεύτερες εκλογές με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο. Έτσι, από προχθές, ο Κ. Μητσοτάκης προωθεί σενάρια συνεργασίας, από τις πρώτες εκλογές, απευθυνόμενος, προφανώς, στο ΚΙΝ.ΑΛΛ.. Μια τέτοια συνεργασία δεν έχει, φυσικά, προγραμματική βάση· πατάει αποκλειστικά στη γραμμή του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου.
Ο Ν. Ανδρουλάκης θα δεχτεί ισχυρότατες πιέσεις προς αυτή την κατεύθυνση, τόσο από το μπλοκ Βενιζέλου - Λοβέρδου όσο και από τα επιχειρηματικά συμφέροντα που διαπλέκονται με τη Ν.Δ.. Και οι τόνοι εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ το επόμενο διάστημα θα ανεβαίνουν, όσο τα δημοσκοπικά ευρήματα για το κυβερνητικό κόμμα χειροτερεύουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκαθαρίσει ότι επιδίωξή του είναι ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης προοδευτικής συνεργασίας. Γύρω από μια τέτοια προοπτική πρέπει να συσπειρωθεί άμεσα η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία του τόπου. Αν η πλειοψηφία αυτή σχηματιστεί, κανένας σχεδιασμός και καμία μεθόδευση δεν μπορεί να την σταματήσει.
Αυτό είναι το στοίχημα της Αριστεράς για το αμέσως επόμενο διάστημα.
