Ανάμεσα στους άξονες του «σχεδίου για τη νέα αστυνομία», το οποίο παρουσίασε χθες ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τ. Θεοδωρικάκος υπό την πίεση του θανατηφόρου συμβάντος στο Πέραμα, είναι και ότι «δεν θα διακόπτεται καμία καταδίωξη» από την Άμεση Δράση.
Προφανώς το πότε πρέπει να διακόπτεται μια καταδίωξη δεν είναι ζήτημα πολιτικό ή δημοσιογραφικό ούτε μπορεί να συζητιέται υπό τη φόρτιση δραματικών γεγονότων. Η ίδια η αστυνομία δήλωσε ότι οι καταδιωκόμενοι Ρομά παραβίασαν 10 κόκκινα φανάρια προσπαθώντας να ξεφύγουν από την ομάδα ΔΙΑΣ. Αυτό από μόνο του δημιουργεί ένα ερώτημα για το πότε οι καταδιώξεις πρέπει να διακόπτονται.
Σε κάθε περίπτωση, είναι επιχειρησιακό θέμα. Δεν μπορεί να αλλάζει ανάλογα με τη διαχείριση του πολιτικού κόστους.
Αλλά ο υπουργός εξαγγέλλει, χωρίς να είναι η δουλειά του, καταδιώξεις μέχρι τέλους. Και το κάνει για δύο λόγους: Πρώτον, για να ρίξει στα μαλακά τους αστυνομικούς που παράκουσαν τις εντολές του κέντρου.
Και, δεύτερον, επειδή αυτό θέλουν να ακούσουν η αστυνομία και ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που είδαν την εκτέλεση ενός δεκαοκτάχρονου και τον τραυματισμό ενός ανηλίκου ως μέγιστη αστυνομική παλικαριά.
Αντί να εστιάσει στην απουσία εκπαίδευσης και επαγγελματισμού των αστυνομικών του και στο αχρείαστο καουμποϊλίκι που επέδειξαν, ο Θεοδωρικάκος υπόσχεται περισσότερο επιβραβεύοντας τους δράστες. Το κάνει για να χαϊδέψει ακροδεξιά ένστικτα εντός και εκτός του σώματος. Και σε αυτό, όπως ξέρουμε, δεν υπάρχει πάτος.
