«Γνωρίζουμε ότι η σχέση εργαζόμενου - εργοδότη δεν είναι μια ισότιμη σχέση, γιατί υπάρχει σχέση εξάρτησης», είπε, στην τηλεόραση, η βουλευτής της Ν.Δ. Άννα Ευθυμίου. Και, συνειδητά ή όχι, έπληξε το θεμελιώδες ψέμα πάνω στο οποίο βασίζεται όλη η κυβερνητική επιχειρηματολογία γύρω από το νομοσχέδιο που γυρίζει αιώνες πίσω την εργασία.
Τι λέει ο Χατζηδάκης: ότι ο εργαζόμενος μόνος του θα μπορεί να ζητήσει να δουλεύει δεκάωρα -αν δεν θέλει, δεν υποχρεώνεται- και ότι μόνο με τη συναίνεσή του θα μπορεί ο εργοδότης να τον απολύει όταν δεν έχει δουλειά και να τον ξαναπροσλαμβάνει όταν τον χρειάζεται για 13ωρα. Αλήθεια τώρα;
Το επιχείρημά τους είναι ότι δεν χρειάζονται νόμοι που να προστατεύουν τον εργαζόμενο, γιατί μεταξύ τους ο εργοδότης και ο εργαζόμενος μπορούν να συνεννοηθούν καλύτερα.
Αυτό που ισχύει πραγματικά είναι ότι οι νόμοι υπάρχουν για να εμποδίζουν τον εργοδότη να μεταχειρίζεται τον εργαζόμενο όπως θέλει. Αλλά αυτοί επιλέγουν τη στρατηγική της γελοιότητας. Σου λέει, καλύτερα να μας πουν αφελείς παρά να υποψιαστούν ότι τους κάνουμε αυτά που μας ζήτησαν οι εργοδότες τους.
Και, προς επιβεβαίωση, βγαίνει και ο υφυπουργός Εργασίας Π. Τσακλόγλου να μας πει ότι ο εργαζόμενος διαπραγματεύεται καλύτερα τα συμφέροντά του με τον εργοδότη του όταν δεν μεσολαβούν συνδικάτα. Και είναι και καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Και, υποθέτουμε, δεν θα έλεγε ούτε για αστείο τέτοια ανοησία στην παράδοση του μαθήματός του.
Η προσπάθεια της κυβέρνησης να δικαιολογήσει με τόσο γελοίο τρόπο την απροκάλυπτη μεροληψία της υπέρ των μεγάλων εργοδοτών -που είναι και χρηματοδότες της Ν.Δ.- υποτιμά τη νοημοσύνη 2,5 εκατ. μισθωτών.
Η κ. Ευθυμίου, τουλάχιστον, είναι εργατολόγος και ντράπηκε εκεί που δεν ντρέπεται ο Τσακλόγλου. Κάτι είναι και αυτό.
