Αν υπάρχει κάποιος τομέας στον οποίο η κυβέρνηση έχει δείξει επιτελικότητα, αυτός είναι η προώθηση ρυθμίσεων που κατοχυρώνουν το παντοτινό ακαταδίωκτο για τις πράξεις της. Και μάλιστα το κάνει με μοναδικό στυλ: σαν να είναι μόνη της και αγνοώντας προκλητικά το κράξιμο και τις διαμαρτυρίες από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τα κοινωνικά δίκτυα.
Προφανώς η δικαιολογία που επικαλέστηκε ο Πλεύρης στη Βουλή για την επαίσχυντη τροπολογία δεν είναι πειστική. Αν το θέμα ήταν να προστατευτούν οι επιστήμονες των επιτροπών από μηνύσεις ψεκασμένων, η κυβέρνηση δεν θα χρειαζόταν να κινηθεί εν κρυπτώ. Μπορούσε να θέσει το θέμα σε συζήτηση και σίγουρα να πράξει τα δέοντα για να μην αφήσει αμφιβολίες ότι επιδιώκει κουκουλώματα. Αλλά είναι προφανές ότι δεν πρόκειται γι’ αυτό.
Αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι να μην μπορούν τα μέλη των επιτροπών να κληθούν από εισαγγελέα να καταθέσουν.
Για παράδειγμα: Στη Θεσσαλονίκη διεξάγεται μια εισαγγελική έρευνα για το γεγονός ότι, με πολιτική απόφαση και παρά τις εισηγήσεις των ειδικών, η πόλη καθυστέρησε να μπει σε λοκντάουν με αποτέλεσμα η πανδημία να πάρει καταστροφικές διαστάσεις. Η προχθεσινή τροπολογία καθιστά πλέον αδύνατη τη διεξαγωγή παρόμοιας έρευνας. Αυτό πρέπει να το δει κανείς σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η κυβέρνηση προχωράει αυτή την περίοδο σε ανοίγματα με το Εθνικό Σύστημα Υγείας μπλοκαρισμένο και με ανησυχητικά αβέβαιο το τι πρόκειται να συμβεί.
Μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν. Η διάταξη αυτή δεν προστατεύει τους επιστήμονες. Την κυβέρνηση προστατεύει, η οποία έχει την ευθύνη όλων των αποφάσεων και φυσικά την ευθύνη για τις επιπτώσεις. Και η οποία αποφεύγει να εξηγήσει τι της εισηγούνται οι λοιμωξιολόγοι.
Γι’ αυτό ολόκληρη η κοινωνία κράζει από προχθές την κυβέρνηση. Και πολύ καλά κάνει.
