Όσα ακούγονται για «αυστηρό μήνυμα προς την Τουρκία» είναι σκέτη επινόηση των επικοινωνιακών μηχανισμών του Μαξίμου και δεν προκύπτουν από πουθενά. Αλλά όταν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.
Τι θα ήταν ελληνική επιτυχία στη σύνοδο; Η ανακοίνωση ενός αναλυτικού καταλόγου κυρώσεων εις βάρος της Τουρκίας, τις οποίες η Ένωση θα ενεργοποιούσε αν το «Oruc Reis» εμφανιζόταν ξανά στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Στο ανακοινωθέν της συνόδου δεν υπάρχει καν απλή αναφορά σε κυρώσεις - πόσο μάλλον αναλυτικός κατάλογος. Κι αυτό όταν κυριαρχικά δικαιώματα κράτους - μέλους της Ε.Ε. έχουν παραβιαστεί με προκλητικό τρόπο.
Τι υπάρχει; Οι ολόθερμες ευχές και προτροπές τής Ε.Ε. για ελληνοτουρκικό διάλογο. Κι αυτό οδηγεί σε δύο συμπεράσματα.
Πρώτον, ότι η Γερμανία ιεραρχεί ως πιο σημαντική τη διατήρηση των καλών της σχέσεων με την Τουρκία, παρά τη στήριξη της Ελλάδας. Αυτή την πολιτική είναι σε θέση να την επιβάλλει στα όργανα της Ε.Ε.
Δεύτερον, ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν κάνει τίποτα παρά να λέει πρόθυμα «ναι σε όλα», αφήνοντας ουσιαστικά την ελληνική εξωτερική πολιτική σε ξένα χέρια.
Διάλογος με την Τουρκία; Ναι. Αλλά από ποια βάση θα ξεκινήσει όταν οι άλλοτε «υπερπατριώτες» πάνε ήδη από τη μία παραχώρηση στην άλλη;
