Στην ελληνική μυθολογία ο Αγαμέμνονας, ο βασιλιάς των Μυκηνών, της «καταραμένης» δυναστείας των Ατρειδών, δεν δίστασε να θυσιάσει την κόρη του Ιφιγένεια για να εξευμενίσει την Άρτεμη και να έχει την εύνοια των θεών στην πολεμική εκστρατεία του στην πλούσια Τροία. Θα έκανε τα πάντα για να την κατακτήσει, δεν θα δίσταζε σε τίποτα για να πετύχει τον στόχο του…
Στη σημερινή Αμερική, που τελεί υπό την τοξική επήρεια μιας πρωτοφανούς πολιτικής αντιπαράθεσης η οποία σέρνεται από δικαστήριο σε δικαστήριο, ο Τζο Μπάιντεν δεν δίστασε να «θυσιάσει» τον γιο του Χάντερ, «επιτρέποντας» μια δικαστική καταδίκη εις βάρος του, για να γκρεμίσει την κυρίαρχη αφήγηση του Τραμπ ότι ως Πρόεδρος χρησιμοποιεί το δικαστικό σύστημα ακόμη και εναντίον του Ρεπουμπλικάνου αντιπάλου του. Σε μια χώρα όπου κάθε είδους πυροβόλα όπλα, από πιστόλια τσέπης έως στρατιωτικού τύπου αυτόματα και πολυβόλα, πωλούνται ελεύθερα και η οπλοκατοχή θεωρείται «συνταγματικό δικαίωμα» η καταδίκη του γιου του Προέδρου για παράνομη οπλοκατοχή ακούγεται ως ειρωνεία. Ουσιαστικά το αδίκημα στοιχειοθετείται με βάση το γεγονός ότι ο υιός Μπάιντεν δήλωσε ψευδώς στη σχετική βεβαίωση που συνοδεύει την αγορά όπλου ότι δεν ήταν χρήστης ναρκωτικών ουσιών, ενώ ήταν. Ωστόσο αυτό δεν αλλάζει την ουσία της υπόθεσης, και το στρατόπεδο των Δημοκρατικών στιγματίζεται με τη σειρά του με μια καταδίκη προσώπου από τον στενό κύκλο του Προέδρου. Μόνο που ο Μπάιντεν θα το «παίξει» διαφορετικά. Με τη στωικότητα με την οποία έχει αποφασίσει να αντιμετωπίσει τη δικαστική περιπέτεια του Χάντερ, και μάλιστα για ένα αδίκημα που υπό νορμάλ συνθήκες θα ήταν απλώς ένα πταίσμα, θα κάνει το αμερικανικό κοινό να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στο δικό του ήθος κι εκείνου του υπερφίαλου αντιπάλου του, ο οποίος ωρυόμενος για την πρόσφατη καταδίκη του στη Νέα Υόρκη για την υπόθεση «Στόρμι Ντάνιελς» μιλά για «διεφθαρμένους» δικαστές και υπόσχεται «εκδίκηση».
Μα είναι δυνατόν να στέκει ένα τέτοιο σενάριο; Είναι δυνατόν να έχει φτάσει σε αυτό το σημείο το πολιτικό κλίμα στη χώρα που αρέσκεται να παραδίδει μαθήματα Δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο; Σίγουρα υπάρχει ένα στοιχείο δημοσιογραφικής υπερβολής, ή ίσως υπεραπλούστευσης στην προσέγγιση και στην πολιτική ερμηνεία της χθεσινής καταδίκης του Χάντερ Μπάιντεν στο Ντέλαγουερ, μια πολιτεία «βαμμένη» δημοκρατική, όμως δεν είναι μερικές φορές αναγκαίο «εργαλείο» η υπερβολή για να γίνει «ορατή» η αλήθεια;
Ο Πρόεδρος δεν έκανε καμία προσπάθεια να παρέμβει άμεσα ή έμμεσα στην υπόθεση, είτε με την εκτελεστική εξουσία του είτε με επικοινωνιακά μέσα, κάτι τέτοιο άλλωστε θα ήταν πολιτικά επιζήμιο για τον ίδιο. «Επέτρεψε» στο υπουργείο Δικαιοσύνης να προχωρήσει την υπόθεση, που όντως θα μπορούσε να οδηγήσει τον υπό απεξάρτηση γιο του στη φυλακή και τη δική του εκστρατεία για επανεκλογή σε μια επικίνδυνη πορεία. «Θα δεχτώ την έκβαση αυτής της υπόθεσης και θα συνεχίσω να σέβομαι τη δικαστική διαδικασία, καθώς ο Χάντερ θα εξετάζει το ενδεχόμενο ν’ ασκήσει έφεση» είπε. Στην πρώτη του αντίδραση στην ετυμηγορία ο Χάντερ Μπάιντεν την αποδέχθηκε σιωπηλά με μια συγκαταβατική κίνηση του κεφαλιού του, λέγοντας απλώς ότι είναι ευγνώμων για την αγάπη και την υποστήριξη της οικογένειάς του και πως έχει την ευλογία να είναι και πάλι «καθαρός».
Σε βάρος του Χ. Μπάιντεν προσέφυγε ο, υπό το υπουργείο Δικαιοσύνης, δικηγόρος Ντέιβιντ Ουάις, «εντεταλμένος» του Τραμπ. Ο Ντ. Ουάις διατύπωσε κατηγορητήριο κατά του Χ. Μπάιντεν για τρεις κακουργηματικές και έξι πλημμεληματικές πράξεις, μεταξύ αυτών για παράνομη οπλοκατοχή και φοροδιαφυγή στην πολιτεία της Καλιφόρνια, υποστηρίζοντας ότι ο γιος του Προέδρου δεν κατέβαλε οφειλόμενους φόρους ύψους 1,4 εκατ. δολαρίων το διάστημα μεταξύ 2016 και 2019, την ώρα που ξόδευε εκατομμύρια σε ναρκωτικά, πληρωμένο σεξ και πανάκριβα αυτοκίνητα.
«Ενα άνευ προηγουμένου δικαστικό δράμα διάρκειας δύο εβδομάδων που οδήγησε στις ιστορικές καταδίκες ενός πρώην Προέδρου και του γιου ενός εν ενεργεία έχει δημιουργήσει ένα σαφές πολιτικό αποτέλεσμα. Η επιβίωση του Κράτους Δικαίου στην Αμερική και της ανεπηρέαστης Δικαιοσύνης μπορεί να εξαρτηθεί εντέλει από την επιλογή που θα κάνουν οι ψηφοφόροι τον Νοέμβριο. Οι δυνητικά αποκλίνουσες πορείες της χώρας υπό τον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν ή τον Ρεπουμπλικάνο αντίπαλό του Ντόναλντ Τραμπ γίνονται διακριτές στον τρόπο που τόσο οι δύο άνδρες, οι οικογένειές τους όσο και η πολιτική δράση τους επηρεάστηκαν από τις δίδυμες δίκες και ετυμηγορίες» σχολιάζει εύστοχα το CNN.