Οι δύο σφαίρες στην πλάτη του πρώην πρωθυπουργού της Ιαπωνίας Σίνζο Άμπε, τρεις ημέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες των εκλογών για τη Γερουσία, έπληξαν τη δημοκρατία στο Τόκιο και επανέφεραν τα θέματα της οπλοκατοχής και της πολιτικής βίας σ’ έναν κόσμο που έχει εξοικειωθεί πλέον με μαζικές σφαγές σε πόλεις, σχολεία, μέσα μεταφοράς. Ο Άμπε ήταν ο πρώτος πολιτικός που δολοφονήθηκε στην Ιαπωνία από την εποχή του προπολεμικού αυτοκρατορικού μιλιταρισμού, προκαλώντας τεράστιο σοκ τόσο στην Ιαπωνία όσο και σε όλο τον κόσμο.
Ίσως είναι ακόμη νωρίς να μιλήσει κανείς για τα κίνητρα, τα εκρηκτικά και τα όπλα που βρέθηκαν στο σπίτι του μόλις 41 ετών δυσαρεστημένου πρώην αξιωματικού που αποφάσισε να δολοφονήσει τον επί μια εννιαετία πρωθυπουργό της Ιαπωνίας, ιδιαίτερα μέσα στο αρρωστημένο κλίμα των εκτελεστών που βλέπουμε τακτικά σε διάφορα σημεία του πλανήτη, με άξονα τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Φουμίο Κασίντα αναφέρθηκε στην «απεχθή πράξη βαρβαρότητας» που έβαλε τέλος στη ζωή του Άμπε βαθιά συγκινημένος, αφού ο Άμπε αποτέλεσε τον πολιτικό του μέντορα, που του είχε αναθέσει, μεταξύ άλλων αξιωμάτων, το υπουργείο Εξωτερικών το 2012, για να εξελιχθεί στον μακροβιότερο υπουργό Εξωτερικών της Ιαπωνίας. Ο Κασίντα, από την πλευρά του, υπενθύμισε ότι ο Άμπε ήταν ο μακροβιότερος πολιτικός της Ιαπωνίας.
Ο Στιβ Μπάνον, πρώην σύμβουλος του Ντόναλτ Τραμπ, είχε αποκαλέσει τον Άμπε «Τραμπ πριν από τον Τραμπ». Ο Άμπε ήταν εθνικιστής, ρεβιζιονιστής και λάτρης των παραδοσιακών ιαπωνικών αξιών, έναντι των δυτικών προτύπων που έφεραν η αμερικανική κατοχή και το δημοκρατικό σύνταγμα που επέβαλαν στη χώρα. Επανειλημμένα προσπάθησε να υπερβεί τις διατάξεις του που απαγόρευαν την επέμβαση του ιαπωνικού στρατού σε τρίτες χώρες ή τα όρια στις αμυντικές δαπάνες της Ιαπωνίας.
Στήριξε με πάθος τον επανεξοπλισμό της χώρας του, θεωρώντας ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος να απολογούνται οι Ιάπωνες για τα εγκλήματα που διέπραξαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ είχε έρθει πολλές φορές σε αντίθεση με τη Νότια και τη Βόρεια Κορέα γιατί δεν αναγνώριζε ότι ο ιαπωνικός στρατός κατοχής είχε μετατρέψει σε σκλάβες στα πορνεία του δεκάδες, εάν όχι εκατοντάδες, χιλιάδες νεαρές κοπέλες. Για τον Άμπε, οι γυναίκες αυτές πρόσφεραν οικειοθελώς αντί αμοιβής τις υπηρεσίες τους στις αυτοκρατορικές δυνάμεις κατοχής της Ιαπωνίας. Ο παππούς του, από την πλευρά της μητέρας του, φυλακίστηκε για εγκλήματα πολέμου, αφού, εκτός από πρωθυπουργός της Ιαπωνίας, διετέλεσε και διοικητής της Μαντζουρίας, όπου διαπράχθηκαν από τις μεγαλύτερες φρικαλεότητες στον πόλεμο. Ο Άμπε ήταν τακτικότατος επισκέπτης στο ιερό Γιαουσούνι, το μνημείο προς τιμήν των εγκληματιών πολέμου, με αποτέλεσμα να βρεθεί στο στόχαστρο της Κίνας, της Νότιας και της Βόρειας Κορέας, και προφανώς της ιαπωνικής Αριστεράς, για την οποία ο Άμπε αποτέλεσε έναν από τους χειρότερους δεξιούς πολιτικούς.
Η εντατικοποίηση της εργασίας ήταν μέσα στη φιλοσοφία του Άμπε και δεν δρομολόγησε ποτέ πολιτικές κατά της καταπολέμησης της υπερεργασίας, κατά των ανθυγιεινών συνθηκών εργασίας, εναντίον του νεποτισμού στις επιχειρήσεις, στην κοινωνία και στη γραφειοκρατία, όπως δεν έκανε ποτέ το παραμικρό για να στηρίξει τα δικαιώματα των γυναικών στους εργασιακούς χώρους. Με την πανδημία ακολούθησε μια πολιτική που έμοιαζε σε πολλά σημεία με αυτή των Τραμπ, Τζόνσον και Μπολσονάρου, τροφοδοτώντας με τις πολιτικές του τη διασπορά του ιού και την αύξηση των κρουσμάτων και των θυμάτων.
Με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ο Άμπε στήριξε κάθε προσπάθεια για να αυξηθούν οι στρατιωτικές δαπάνες και να εμπλακεί η Ιαπωνία όσο το δυνατόν περισσότερο στα σχέδια της Δύσης για τον Ειρηνικό και τη Νοτιανατολική Ασία, θεωρώντας την Κίνα και δευτερευόντως τη Ρωσία τους δύο μεγάλους εχθρούς της χώρας του. Δεν υπέγραψε ποτέ συμφωνία ειρήνης με τη Ρωσία και δεν σταμάτησε να διεκδικεί τις Κουρίλες Νήσους.
