Η Ιταλία αντιμετωπίζει μια πολύ ανησυχητική πολιτική κρίση, ενώ πλησιάζει η εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Η πρώτη ψηφοφορία θα διεξαχθεί στις 24 Ιανουαρίου. Για να αντικαταστήσουν τον Ματαρέλα υπάρχει ένα συνονθύλευμα από απαράδεκτα και ξεκάθαρα δεξιά ονόματα. Ξεκινώντας από αυτό του 85χρονου Σίλβιο Μπερλουσκόνι, του πρώην πρωθυπουργού που γράφτηκε στη μασονική στοά P2, του ανθρώπου που έβγαζε νόμους για το προσωπικό συμφέρον του, του ξεπουλήματος, αλλά και της γοητείας του ιταλικού κοινού και της καλλιτεχνικής κληρονομιάς μας, του ανθρώπου των λεγόμενων «κομψών δείπνων» στο πετσί νεαρών συνοδών... Με μια τελεσίδικη καταδικαστική ποινή και δίκες που βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη, πιστεύουμε ότι δεν έχει πολλές πιθανότητες να εκλεγεί. Ακόμη και ορισμένοι πιστοί του τον συμβουλεύουν να κάνει ένα βήμα πίσω για να αναλάβει τον ρόλο του king maker στην εκλογή στην προεδρία της χώρας τού πρώην επικεφαλής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι.
«Η Ιταλία έχει απολαύσει μια εξαιρετική περίοδο σταθερότητας και επιτυχίας υπό την ηγεσία του Ντράγκι ως επικεφαλής της κυβέρνησης», αναφέρει ένα εκτενές σχόλιο στους Financial Times. Αλλά αυτό δεν ισχύει καθόλου. Κατά τη διάρκεια αυτών των 11 μηνών, που πέρασαν διαμέσου των διαταγμάτων της κυβέρνησης εθνικής ενότητας του Ντράγκι (από τη Δεξιά, τη Lega και την Forza Italia έως την Κεντροαριστερά, το Δημοκρατικό Κόμμα) πολύ συχνά οι λόγοι της οικονομίας υπαγόρευαν τη γραμμή και τέθηκαν πριν από τις ανάγκες της δημόσιας υγείας. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν δραματικοί αριθμοί θανάτων από Covid, ακόμη και περισσότεροι από 400 την ημέρα, που αποτελούν το θλιβερό αποτέλεσμα των απερίσκεπτων ανοιγμάτων που αποφάσισε η κυβέρνηση Ντράγκι κατά τις διακοπές των Χριστουγέννων. Για να στηρίξει την κατανάλωση, επέτρεψε τη διασπορά του ιού. Και τώρα τα νοσοκομεία και οι ΜΕΘ βρίσκονται πάλι κοντά στην πληρότητα, οι γιατροί και οι νοσηλευτές έχουν εξαντληθεί από τις εξαντλητικές βάρδιες και τα μποϊκοτάζ των αντιεμβολιαστών, μειονοτήτων, ευτυχώς, αλλά πολύ επιθετικών.
Όταν, κατά την πρώτη και πιο δραματική φάση της πανδημίας, όλοι οι Ιταλοί είδαν τη ζημιά που προκλήθηκε από τις περικοπές στη δημόσια Υγεία επί είκοσι χρόνια, η κυβέρνηση Κόντε με τον υπουργό Υγείας Σπεράντζα υποσχέθηκε επενδύσεις, προσλήψεις γιατρών, υποστήριξη για την τοπική ιατρική φροντίδα και περίθαλψη. Ελάχιστα όμως έχουν γίνει. Η πορεία της πολιτικής της κυβέρνησης Κόντε διακόπηκε απότομα και αντικαταστάθηκε αμέσως από μια κυβέρνηση τεχνοκρατών. Στην πραγματικότητα, δεν υπήρχε λόγος για εκείνη την αλλαγή. Το μόνο πράγμα που αφορούσε αυτούς που επρόκειτο να την διαχειριστούν ήταν η τούρτα των πόρων της Ε.Ε. Next Generation. Αν και ο υπουργός Σπεράντζα παρέμεινε στη θέση του, η κυβέρνηση Ντράγκι σημείωσε μια εμφανή στροφή προς τα δεξιά στην πολιτική κατάσταση. Με την Υγεία να παραμένει η Σταχτοπούτα του αφηγήματος. Αρκεί να πούμε ότι στον προϋπολογισμό που υπέγραψε ο Ντράγκι τον περασμένο Δεκέμβριο προβλέπονται δαπάνες για την υγειονομική περίθαλψη ίσες με 6,1% του ΑΕΠ για το 2024, λιγότερες από αυτές που δαπανήθηκαν το 2019.
Εκτός από την πανδημία στον τομέα της Υγείας, η Ιταλία αντιμετωπίζει τώρα μια σοβαρή κοινωνική πανδημία. Οι ανισότητες έχουν αυξηθεί πάρα πολύ, όπως τεκμηριώνει και η νέα έκθεση της Oxfam. Γίνεται λόγος για οικονομική ανάκαμψη, αλλά τα δεδομένα της λεγόμενης ανάκαμψης είναι αποτέλεσμα επισφαλών συμβάσεων και συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Έχουμε μια έκρηξη κακής και φτωχής εργασίας. Παρά τη ρητορική του Ντράγκι για τους νέους, αυτοί, μαζί με τις γυναίκες, είναι οι φτωχότεροι ή οι πιο άνεργοι εργαζόμενοι. Εν τω μεταξύ, ο τραπεζίτης της ΕΚΤ που στραγγάλισε την Ελλάδα δεν έχασε το βίτσιό του και ως πρωθυπουργός απειλεί μια νέα σεζόν ιδιωτικοποιήσεων των υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένου του δημόσιου νερού, προδίδοντας τη βούληση των πολιτών που είχαν εκφραστεί με δημοψήφισμα το 2011 υπέρ της υπεράσπισης του «νερού κοινού αγαθού».
Πολλά περισσότερα θα μπορούσαν να ειπωθούν για τις στρατιωτικές δαπάνες, που με τον σημερινό υπουργό Άμυνας Γκουερίνι έχουν φτάσει σε επίπεδα - ρεκόρ, και για την οικολογική μετάβαση, που δεν βλέπει το φως με τον υπουργό Τζινγκολάνι, που πιέζει υπέρ της πυρηνικής ενέργειας και της εξόρυξη φυσικού αερίου, όπως πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν για τη διαφοροποίηση της περιφερειακής Αυτοδιοίκησης που θα οδηγήσει τη Νότια Ιταλία να εγκαταλειφθεί στον εαυτό της. Με την εκλογή του Ντράγκι στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, αυτές οι αντιμεταρρυθμίσεις που ξεκίνησε η κυβέρνησή του κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσουν την πορεία τους. Ακόμη χειρότερα, θα μπορούσαμε να φανταστούμε, όπως προτείνει ο υπουργός της Λέγκας Τζορτζέτι, ότι στη θέση του πρωθυπουργού θα μπορούσε να πάει ένας αχυράνθρωπος, ένα έμπιστο πρόσωπο του Ντράγκι, δημιουργώντας στην πράξη μια επικίνδυνη Προεδρική Δημοκρατία, που δεν προβλέπεται από το αντιφασιστικό σύνταγμά μας.
* Η Σιμόνα Ματζιορέλι είναι διευθύντρια του εβδομαδιαίου ιταλικού περιοδικού Left. Έγραψε το άρθρο της για να δημοσιευτεί στην ΑΥΓΗ, στο πλαίσιο της συνεργασίας των ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης Media Alliance, όπου συμμετέχουν και τα δύο μέσα.
Μετάφραση - απόδοση: Αργύρης Παναγόπουλος
