Μπαϊλντισμένος ξύπνησε ο Παντισάχ. Μαζευτήκαν πολλές σκοτούρες στο κεφάλι του. Και όλα άσκημα τα χαμπέρια που του φέρνουν οι σπιούνοι από το παζάρι. Κάτι που ακρίβυναν τα κρεμμύδια και οι πατάτες, κάτι που πέφτει η λίρα -τι να το κάνεις το χαρτί, άμα τελειώνει ο χρυσός στο κεμέρι-, κάτι που γκρινιάζουν οι μεν, κάτι που φωνάζουν οι δε, ούτε το τσάι του δε μπορεί να πιει με την ησυχία του. Είναι και αυτοί οι πρεσβευτές των Μεγάλων Δυνάμεων που σέρνονται στα ποδάρια του και όλο τον τσιγκλίζουν. Πότε θέλουν το ένα, πότε γυρεύουν το άλλο. Αλισβερίσι γίνεται, μα ξέρει αυτός, μοναχά αυτός, το Φως της Οικουμένης, πώς θα τους φέρει γυροβολιά. Θα τους δείξει ποιος είναι ο Αφέντης.
Βάζει να του συνάξουν κόσμο, για να βγάλει λόγο. Μαζεύτηκε κόσμος πολύς και να σου ο Σουλτάνος στο μπαλκόνι. Μαζώχνονται οχτροί από παντού, τους λέει. Από έξω και από μέσα. Αυτοί κλέβουν τον κόσμο, να τα αρπάξουν όλα θένε, να σας γυμνώσουν και από πατρίδα και από θρησκεία και όλα να τα ξεφτιλίσουν, να βγάλουν τις μαντίλες από τις γυναίκες και τις κόρες σας. Μα δεν θα τους περάσει, εγώ δεν τους αφήνω. Θα στείλω κι άλλους στα μπουντρούμια, θα διώξω τους ξένους που τους κάνουν πλάτες. Θα διώξω και τους δέκα σεφίρηδες από τη Δύση, τον Φραντσέζο, τον Αμερικάνο, το Γερμανό και τους άλλους που -ακούς εκεί νταηλίκι- γυρέψαν από τον καδή μας να λευτερώσει αυτόν τον αντάρτη τον Καβάλα, το πρωτοπαλίκαρο του μάγου Σόρος. Ποιοι είναι αυτοί για να διατάζουν; Δεν περνάνε εδώ τα νταηλίκια, μπρε χαϊβάνια, είμαστε Οσμάνλι Ιμπαρατορλουγού, αυτοκρατορία που ξαναμεγαλώνει, παίρνει πίσω τη γη και το αίμα της. Αν δεν αλλάξουν μυαλά, θα φύγουν... Ξεσηκωθήκαν οι δικοί του στο μεϊντάνι, ξελαρυγγιαστήκανε στα ζήτω και μπράβο και βάι βάι... (Δεν είπε τίποτα για το Ρώσο τον σεφίρη, που βαστά το στόμα του κλειστό όσο έχει νιτερέσο.)
Αλλού το πήγαινε ο Πολυχρονεμένος, όμως αλλιώς του βγήκε. Γιατί αγριέψανε οι ξένοι, είπαν θα κάνουνε τη λίρα πιο φτηνή από το χαρτί της, ακρίβυνε και άλλο το παζάρι, φουντώσαν τα παράπονα και ο κόσμος να μην ξέρει τι του ξημερώνει. Τραβούσε τα γένια του ο βεζύρης, πέσανε πάνω του οι μονσέρ και οι χαρτογιακάδες της Υψηλής Πύλης. Χανόμαστε και τι θα κάνουμε, να του πεις να πάρει πίσω τα βαριά τα λόγια. Μα, γίνονται τέτοια πράγματα; Πού ακούστηκε να κάνει πίσω ολόκληρος Σουλτάνος;
Κάτσανε κάτω οι μονσέρ και οι δραγουμάνοι να βρούνε λύση. Ανοίξαν τα κιτάπια, αρχίσαν τις κορδέλες και τα παζάρια με τους ξένους. Να γίνει κωλοτούμπα αλλά να μην φανεί. Και βγήκαν και είπαν πως νά, εδώ το γράφει, στο 41 άρθρο για τους σεφίρηδες πως μπορούν να λένε ό,τι θένε, φτάνει να μην ανακατεύονται στα ξένα βιλαέτια. Ε, λοιπόν, εμείς δεν ανακατευτήκαμε στα δικά σας, είπαμε μια κουβέντα, αλλά σεβόμαστε τα κιτάπια και την Υψηλή Πύλη, είπαν οι σεφίρηδες με μια φωνή, χαλάλι μπρε, νερό κι αλάτι...
Έβγαλε και ο Παντισάχ κανούργιο φιρμάνι. Αφού το πήραν πίσω οι ξεδιάντροποι, τότε ας μείνουν, δεν τους διώχνω αλλά να προσέχουν. Άντε να καταλάβει ο κοσμάκης τι λένε τα κιτάπια και οι δραγουμάνοι. Και βγήκαν οι τελάληδες και είπαν όλα σωστά τα έκανε ο Σουλτάνος, ζήτω και μπράβο και βάι βάι. Και ζήσαν αυτοί καλά, και οι άλλοι χειρότερα.
