Σήμερα πηγαίνουν οι Γερμανοί στις κάλπες για να ψηφίσουν στις ομοσπονδιακές εκλογές, χωρίς να ξέρουν, πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια, με ποια κυβέρνηση θα ξημερωθούν αύριο -ή όποτε ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό της.
Πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια το τοπίο είναι θολό, η διαφορά μεταξύ των δύο πρώτων κομμάτων, των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) και της Χριστιανικής Ένωσης (CDU / CSU), είναι μικρή και μπορεί να ανατραπεί, ενώ τα ποσοστά τους δεν θυμίζουν σε τίποτε τα κραταιά λαϊκά κόμματα που ήταν κάποτε.
Επιπλέον υπάρχουν ακόμη δύο κόμματα που μπορούν να κρίνουν ποιος θα κυβερνήσει, ανεξάρτητα από την πρωτιά, αφού οι Πράσινοι και οι Φιλελεύθεροι (FDP) θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να συνεργαστούν και να κάνουν καγκελάριο είτε τον Σοσιαλδημοκράτη Όλαφ Σολτς είτε τον Χριστιανοδημοκράτη Άρμιν Λάσετ.
Το κόμμα που δεν πρόκειται να παίξει κανένα ρόλο μετεκλογικά είναι η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), αυτή που απασχόλησε τους πάντες στις εκλογές του 2017, όταν είχε καταφέρει να αναδειχθεί τρίτη. Ακόμη κι αν διατηρήσει τα ποσοστά της, κανείς δεν παίζει σ’ αυτή τη φάση μαζί της, ειδικά από τότε που ακόμη και οι σκληροί δεξιοί της CSU της Βαυαρίας κατάλαβαν ότι το φλερτ με την AfD στέλνει τους επιρρεπείς ψηφοφόρους στην ορίτζιναλ Ακροδεξιά.
Αντιθέτως το κόμμα που θα μπορούσε να προκαλέσει το περισσότερο σασπένς απόψε το βράδυ είναι η Αριστερά, η οποία κινείται μεταξύ... κόλασης και παραδείσου. Είναι μικρό αλλά υπαρκτό το ενδεχόμενο να μείνει εκτός Βουλής εάν πέσει κάτω από το 5%, όπως εξίσου μικρό και εξίσου υπαρκτό είναι το ενδεχόμενο να μπει στην επόμενη κυβέρνηση ως ο μικρότερος εταίρος του SPD και των Πρασίνων.
Ο κόκκινος μπαμπούλας
Την ύπαρξη αυτού του ενδεχομένου χρησιμοποιεί ως μπαμπούλα η Χριστιανική Ένωση, μήπως και τρομάξει τους νοικοκυραίους. Έχει μάλιστα ζέψει σ’ αυτή την καμπάνια και την Άνγκελα Μέρκελ, η οποία τις τελευταίες μέρες έσπευσε, ως καλός κομματικός στρατιώτης, να στηρίξει με την παρουσία της σε προεκλογικές συγκεντρώσεις τον διάδοχό της στο κόμμα Άρμιν Λάσετ.
Προειδοποίησε, λοιπόν, η απερχόμενη καγκελάριος πως, σε περίπτωση κυβερνητικού συνασπισμού SPD, Πρασίνων και Αριστεράς, η Γερμανία δεν πρόκειται να επιστρέψει μετά το τέλος της πανδημίας σε “υγιείς” δημοσιονομικές συνθήκες. Επίσης έκρουσε τον κώδωνα για τον κίνδυνο τα δάνεια που πήρε η Κομισιόν για το ευρωπαϊκό ταμείο ανάκαμψης να μην αποτελούν μία εξαίρεση για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας, αλλά την απαρχή για μία “κοινότητα χρέους” στην Ε.Ε. σε μόνιμη βάση.
Κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό, θα έκανε ακόμη και τους δεξιούς στην Ελλάδα να πιουν στην υγειά ενός κόκκινου - κόκκινου - πράσινου συνασπισμού, αλλά δεν είναι πολύ πιθανό. Επιπλέον η καμπάνια του κομμουνιστικού μπαμπούλα -αυτού με τις “κόκκινες κάλτσες”- δεν φαίνεται να έχει πιάσει, αλλά απόψε το βράδυ θα ξέρουμε σίγουρα.
Μέρκελ 2.0
Όπως θα ξέρουμε εάν πέτυχε η προσπάθεια της Μέρκελ να πείσει στο παρά πέντε ότι ο Άρμιν Λάσετ είναι ο πραγματικός διάδοχος της πολιτικής της κληρονομιάς, ο εγγυητής της σταθερότητας και της δημιουργίας θέσεων εργασίας.
Πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι ο Σολτς είναι ο διάδοχος της Μέρκελ, καθώς είναι εξίσου πραγματιστής, προσγειωμένος και ψύχραιμος με την απερχόμενη καγκελάριο, με την οποία συνεργάστηκε αρμονικά τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Σε όλες τις δημοσκοπήσεις ο Σολτς προηγείται με μεγάλη διαφορά από τον Λάσετ στο ερώτημα “ποιος θεωρείται ικανότερος να αναλάβει το αξίωμα του καγκελαρίου”. Και προηγείται με βασικό σύνθημα την κοινωνική δικαιοσύνη -θεωρητικά λοιπόν θα πρέπει, εάν νικήσει, να προτιμήσει την Αριστερά ως κυβερνητικό εταίρο μαζί με τους Πράσινους. Ωστόσο μάλλον κρατάει ανοιχτό το ενδεχόμενο συνεργασίας με την Αριστερά για να παζαρέψει πιο σκληρά με τους Φιλελεύθερους, που θέλουν πάση θυσία να μπουν στην κυβέρνηση -κι όχι επειδή επιδιώκει μια πραγματική αριστερή στροφή.
Οι κάτω από το ραντάρ
Εξαιρετικό ενδιαφέρον θα έχει απόψε και το ποσοστό της εκλογικής συμμετοχής, καθώς αυτές οι εκλογές έχουν χαρακτήρα ντέρμπι, ενώ κατά τη μακρά διάρκεια της προεκλογικής περιόδου υποτίθεται ότι έπνεε ένας άνεμος αλλαγής.
Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό πολιτών, κατά κανόνα λιγότερο προνομιούχων, όπως θα έλεγαν και οι παλιοί πασόκοι, οι οποίοι δεν πάνε να ψηφίσουν επειδή πιστεύουν ότι κανείς δεν αφουγκράζεται τις αγωνίες τους ούτε εκπροσωπεί τα συμφέροντά τους.
Θα δούμε, λοιπόν, εάν αυτός ο άνεμος αλλαγής -μάλλον ολίγων μποφόρ- θα στείλει σήμερα ένα μέρος τους στην κάλπη.
Διπλές κάλπες
Αυξημένη αναμένεται πάντως η συμμετοχή στο Βερολίνο, στο Μεκλεμβούργο - Πομερανία και στην Κάτω Σαξονία, καθώς στα δύο πρώτα κρατίδια γίνονται εκλογές και για το τοπικό Κοινοβούλιο, ενώ στο τρίτο ο δεύτερος γύρος των δημοτικών εκλογών.
Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές υπάρχει ένα 15% των Γερμανών που δηλώνει αναποφάσιστο, ενώ σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της κεντρικής εφορευτικής επιτροπής αυτή τη φορά μπορεί και να ξεπεράσει το 50% η επιστολική ψήφος, όπερ σημαίνει ότι οι μισοί έχουν ήδη στείλει την ψήφο τους χωρίς να λάβουν υπόψη τις τελευταίες προεκλογικές κινήσεις των κομμάτων, τα τελευταία διλήμματα, τα τελευταία -μάλλον ασήμαντα- σκάνδαλα.
Μια σοκαριστική δολοφονία
Να σημειωθεί, πάντως, ότι η είδηση που συγκλόνισε αυτή την εβδομάδα τη Γερμανία -και απασχόλησε εξαντλητικά τόσο τα μέσα ενημέρωσης όσο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης- ήταν η εν ψυχρώ δολοφονία ενός 20χρονου υπαλλήλου σε βενζινάδικο από έναν αρνητή του ιού, ο οποίος τον πυροβόλησε επειδή του ζήτησε να φορέσει μάσκα. Θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε εάν αυτό το έγκλημα λειτούργησε αποτρεπτικά ή ενισχυτικά για την AfD, το μόνο κόμμα που στηρίζει τους αρνητές του ιού και τους αντιεμβολιαστές.
