Τα λεφτά ήταν καλά. Τους έταξαν δύο με τρεις χιλιάδες δολάρια τον μήνα για έξι μήνες και πολλοί πήραν το ρίσκο. Άλλοι για να συνεχίσουν τον ιερό πόλεμο (τζιχάντ) σε ξένους τόπους, άλλοι γιατί θέλουν πλιάτσικο και αίμα, άλλοι για να φτιάξουν μια «μαγιά» και να στήσουν τη ζωή τους, άλλοι γιατί ζουν όπως μεγάλωσαν, μέσα στον πόλεμο, γιατί δεν ξέρουν να κάνουν τίποτε άλλο. Πολλές χιλιάδες Σύροι που πήραν τα όπλα εναντίον του καθεστώτος Άσαντ βρέθηκαν, ηθελημένα ή άθελά τους, υπό την «προστασία» του καθεστώτος Ερντογάν. Και κατέληξαν να πολεμούν πρώτα στην έρημο της Λιβύης, τώρα στα βουνά του Καυκάσου, για μια χούφτα δολάρια. Αναλώσιμοι μισθοφόροι, που δεν θα γραφτούν στα επίσημα κιτάπια.
Οι εκτιμήσεις για τον συνολικό αριθμό των μισθοφόρων που έστειλε η Τουρκία στη Λιβύη με πλοία και αεροπλάνα κυμαίνονται από 10.000 έως 17.000 άνδρες. Οι περισσότεροι από αυτούς κρατούν κλειστό το στόμα τους. Ωστόσο, από μαρτυρίες και συνεντεύξεις που έδωσαν σε δημοσιογράφους και ερευνητές (πάντα με τον όρο να διασφαλιστεί η ανωνυμία τους) προκύπτει ότι ακολουθείται η εξής διαδικασία: οι ενδιαφερόμενοι στρατολογούνται κυρίως στη βόρεια Συρία, μέσω οργανώσεων που συνεργάζονται με τις τουρκικές υπηρεσίες. Περνούν από ιατρικές εξετάσεις και μεταφέρονται με λεωφορεία μέσα στην Τουρκία. Εκεί, ιδιωτικές εταιρείες ασφαλείας που έχουν συμβάσεις με το τουρκικό υπουργείο Άμυνας παίρνουν τα στοιχεία τους (δακτυλικά αποτυπώματα, δείγμα DNA). Στη συνέχεια, ανάλογα με τις ικανότητες και τις εμπειρίες τους, υπογράφουν τρίμηνα ή εξάμηνα συμβόλαια «απασχόλησης» και παίρνουν προσωρινές ειδικές ταυτότητες για την αποστολή στο εξωτερικό. Τους υπόσχονται ότι, αν επιζήσουν, θα λάβουν την τουρκική υπηκοότητα. Αν σκοτωθούν, η οικογένειά τους θα αποζημιωθεί με 50.000 δολάρια και οι συγγενείς πρώτου βαθμού θα πάρουν τουρκική υπηκοότητα. Σε περίπτωση σοβαρού τραυματισμού με αναπηρία η αποζημίωση φτάνει μέχρι 35.000 δολάρια.
Όσο για τις «οργανώσεις» που προμηθεύουν με μαχητές τις τουρκικές υπηρεσίες, ενδεικτικά θα αναφέρουμε εκείνη με αρχηγό τον Μοχάμεντ Χουσεΐν Αλ Τζάσιμ (γνωστό και ως Αμπού Άμσα), που ιδρύθηκε στη συριακή πόλη Χάμα το 2011. Η αρχική ονομασία της ήταν Ταξιαρχία της Πρώτης Γραμμής, περιελάμβανε στη δύναμή της Τουρκομάνους και τζιχαντιστές, ενώ πήρε μέρος σε πολλές μάχες εναντίον του στρατού του Άσαντ. Μετά την ήττα των τζιχαντιστών και άλλων αντικαθεστωτικών στο Χαλέπι, η οργάνωση ανασυντάχθηκε με την απλόχερη υποστήριξη της Τουρκίας. Το 2016 μετονομάστηκε σε Ταξιαρχία Σουλεϊμάν Σαχ, προς τιμήν του παππού του Οσμάν Α', ιδρυτή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι πολεμιστές της «διακρίθηκαν» στις επιχειρήσεις «Ασπίδα του Ευφράτη», «Κλάδος Ελαίας» και «Πηγή Ειρήνης», με τις οποίες η Τουρκία κατέλαβε εδάφη της βόρειας Συρίας που ελέγχονταν από τους Κούρδους.
Πάντως, παρά τις υποσχέσεις, το μηνιάτικο του «ανειδίκευτου» μισθοφόρου στη Λιβύη ήταν γύρω στα 1.500 δολάρια την άνοιξη και έπεσε στα 600 δολάρια προς το τέλος του καλοκαιριού, μετά την κατάπαυση του πυρός και την έναρξη συνομιλιών μεταξύ Τρίπολης και Τομπρούκ.
Άνοιξαν όμως νέες... δουλειές στον Καύκασο. Μισθοφόροι που μίλησαν στο Reuters πριν ακόμα ξεσπάσουν οι εχθροπραξίες στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ υποστήριξαν ότι το μηνιάτικο ανέβηκε πάλι στα 1.500 δολάρια. Είπαν ότι η δουλειά που έκλεισαν δεν αφορούσε πολεμικές επιχειρήσεις, αλλά τη «φύλαξη εγκαταστάσεων» στο Αζερμπαϊτζάν. Φαίνεται όμως ότι πολλοί από αυτούς βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή με αποστολή να εκπορθήσουν τις οχυρές θέσεις των Αρμενίων. Φυσικά, Τουρκία και Αζερμπαϊτζάν αρνούνται τα πάντα.
