Είμαι κατά της εκλογικής αργοπορίας και της αυτοσυντηρητικής ατολμίας στην ανάλυση των αιτίων

Εάν μετά τη συντριπτική εκλογική διάψευση εξαντλούμαστε στο μοίρασμα λιγοστών θέσεων κομματικής ή κοινοβουλευτικής απασχόλησης δεν φαίνονται πολλές ελπίδες

Είναι δύσκολο να διαχειριστείς την ήττα, δυσκολότερο να τιθασεύσεις τη φιλοδοξία, δυσκολότατο να μείνεις φίλος και σύντροφος

Σίγουρα ο ΣΥΡΙΖΑ εκβιάζεται από μια πραγματικότητα που θέλει να τον εξαφανίσει

Παραιτούμενος ο Τσίπρας, διατηρεί μέρος του πολιτικού κεφαλαίου και εκ των πραγμάτων διεγείρει εσωτερικές δυνάμεις που είχαν συνηθίσει τη στέγη του «πατερούλη»

Η δυσκολία σήμερα είναι να ακουστείς. Να διαπεράσεις όχι μόνο τη σιωπή, τη σίγαση, αλλά και την παρερμηνεία

Εμείς μένουμε πίσω και τα παιδιά φεύγουν. Έξω. Σε ένα ανάλγητο αλλού

Τα γράφω για πολλούς, πρωτίστως για μένα, γιατί μια μορφή αυτοβιογραφίας είναι αυτό που δεν αθετείς και αυτό που δρέπεις

Όταν επιλέχθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου ως υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, πολλοί θεώρησαν πως αυτό αποτελούσε συγχρόνως και το χρίσμα για τη διαδοχή στο κόμμα

Τι κάνουμε τώρα; Αυτό που πιστεύουμε. Τα κεντρικά στελέχη να κατέβουν στις οργανώσεις. Θέλουν στήριξη οι άνθρωποι