Δεν οφείλεται το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑσε συγκυριακούς παράγοντες. Τα κόμματα τα διαμορφώνει η λαϊκή επιθυμία. Κάτι βαθύτερο και πιο μόνιμο από τη συγκυρία . Όταν δεν μπορούσε το πολιτικό σύστημα να λύσει το πρόβλημα που το ίδιο δημιούργησε (τη χρεοκοπία και τη διαχείρισή της),η λαϊκή επιθυμία «παρήγγειλε» τον ΣΥΡΙΖΑ. Άγραφο, αναμάρτητο φαινόμενο, με επίσης άγραφο και αναμάρτητο νέο αρχηγό. Πέρασαν σχεδόν 15 χρόνια. Ο λαός δεν απαιτεί αυτό που απαιτούσε, δεν χρειάζεται τώρα αυτό που του έλειπε τότε. Είχε σχεδόν εκμηδενίσει το κομματικό τοπίο που διέθετετότε η χώρα (κατά την έναρξη των Μνημονίων) και σχεδόνπαρήγγειλεαυτό που φαντασιωνόταν. Ο ΣΥΡΙΖΑ του 2012-2015 ήταν προκύπτων και απόμια υλική ανάγκη και από μια φαντασιακή ανάγκη. Τον επέβαλε η κοινωνική επιθυμία που διαμορφώθηκεκατά τη ματαίωση από τη χρεοκοπία.
Σε κάθε αλλαγή ή εκλογική, οργανωτική δοκιμασία, εντός τουΣΥΡΙΖΑ εκφράζοντανκαι κάτι «ανεξήγητα». Θεσιθηρία,βουλιμία, λίσταρχοι, ανταγωνισμοί, μεθοδεύσεις, αντιαλληλέγγυες συμπεριφορές. Όταν όμως είτεείσαι στην αφάνεια (όπως παλιότερα) είτευπάρχειένα ρεύμα επιείκειας ή καιενθουσιασμού (όπως μετά το 2010), πολλά από τα κουσούρια καλύπτονται. Όταν το έδαφος είναιάγονο -όπως τώρα-, τότε οι πληγές και είναι εμφανέστερες και δεν επουλώνονται. Σήμερα, με ανοησία καιαστοχασιά, αφήνονται κάποιοινα ολισθήσουν σε λάσπες, σε διαρροές, αποκαθηλώσεις, σε επιπόλαιες θεώσεις,σε φήμες κ.λπ. Καμιά φορά αναλίσκονταικαι σε ανόητα και τυφλά χτυπήματα.
Πολλές φορές έχω γράψει για ψυχραιμία και ποιότητα. Κάποιοι με μέμφονται μάλιστα που προκρίνω, πολλά χρόνια τώρα, τον δρόμο καταλλαγής. Θεωρούν ότι κάτι τέτοιο δεν απαντά «στις λαϊκές ανάγκες» ή στις προδιαγραφές μιας αναχωρητικής Αριστεράς δικής τους κοπής. Ο αγώνας καταλλαγής ίσως δεν απαντά και σε έναν απίστευτο πολιτικό εγωισμό, που μεταβάλλει τονκαθένα σε φορέα της μοναδικής αλήθειας. Όμως το θέμα είναι, αν μια κατάσταση βυθιστεί στο δηλητήριο, από πού θα αντλήσει κανείς,σε τι θα στηριχτεί αύριο; Πώς συνεργάζεσαι με κάποιον που έχεις πεισθεί για την ιδιοτέλεια ή τηνκακοπιστίατου; Ή πώς συνεργάζεται κάποιος μαζί σου όταν τον έχει πικράνει ή προσβάλει; Οι πολιτικές, οι κομματικές σχέσεις είναι κανονικές, ανθρώπινες σχέσεις. Δεν υπάρχει μια μαγική μεσολάβησηκάποιου πέπλου (π.χ. η Ιστορία, η ιδεολογία, ο κομματικός οργανισμός κ.λπ.)που θα αμβλύνει και θα εξυγιάνει. Η πίκραείναι πίκρα. Αλλάη απρόκλητηπίκρα είναι ηλιθιότητα.
Σίγουρα ο ΣΥΡΙΖΑ εκβιάζεται από μια πραγματικότηταπου θέλει να τον εξαφανίσει. Πρέπει να απολογηθεί όχι πλέον μόνο για όσεςπολιτικές αποφάσεις πήρε αλλά και για όσες δεν πήρε ή δεν μπόρεσε να εκλαϊκεύσει. Να απολογηθεί για όσα είχανεπιπτώσεις στο κακό εκλογικό αποτέλεσμα. Δηλαδή για τα πάντα. Υπό τους όρους αυτής της δυσκολίας, η στροφή είναι υποχρεωτική. Άμεσος διαμοιρασμός αρμοδιοτήτων στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, εντατική και συνεχής (χωρίς απλά πυροτεχνήματα που αύριο λησμονούνται) ,δουλειά των ομάδων με εξειδικευμένους επιστήμονες ή εμπειροτέχνες, πάνω στα διάφορα αντικείμενα,πάνω στα νομοσχέδια, συστηματικός κοινοβουλευτικός έλεγχος, προετοιμασία αντινομοσχεδίων κ.λπ. Ολική επανοργάνωση του κομματικού σώματος. Εν γένει γνωρίζουμε ότι η μεταβολή ενός κόμματος σε δημόσια υπηρεσία χθες ήταν λάθος,σήμερα είναι ολέθρια.Γρήγορη ολοκλήρωση των διαδικασιών νέου/νέαςπροέδρου, για να μη συσσωρεύεται ανασφάλεια και δηλητηριάζονται οι σχέσεις. Πάντως η εντατικοποίηση τηςεργασίας επί του (πολιτικού) πεδίου θα φέρει ισορροπίες. Και μια σημείωση. Η ποιότητα της αντιπολίτευσης δεν σχετίζεται με το μέγεθος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Μπορεί να είσαι ποιοτικός οξυδερκής, πειστικόςκαι ευδιάκριτος, με τον λόγο και το δουλεμένο, πρωτότυποεπιχείρημα.
Είναι δύσκολο να είσαι ψύχραιμος μερικές φορές. Αλλά προσοχή: είναι ζήτημα υπεράσπισης της πολιτικής και φιλοσοφικής επιλογής μιας ολόκληρης ζωής και όχι ζήτημα διατήρησης ενός κουρασμένου και σε λίγο, πιθανόν, άνεργου εγωισμού.
