Eνα όνειρο τρελό είναι αυτό που ζει το αγγλικό μπάσκετ γυναικών και η δημιουργός του είναι μια Ελληνίδα… Βλέπετε, στο λαμπερό πρόσωπο της Στέλλας Καλτσίδου η ομάδα των London Lions βρήκε τον άνθρωπο που κατάφερε να την οδηγήσει στην κορυφή της Ευρώπης και στην κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τίτλου. Και όταν οι παίκτριες ολοκλήρωσαν τον θρίαμβο κόντρα στην Μπεσίκτας, έτρεξαν να σηκώσουν στα χέρια την προπονήτριά τους, να την αποθεώσουν, να την ευχαριστήσουν και να εκφράσουν την αιώνια ευγνωμοσύνη τους για την καθοδήγηση προς το όνειρο. Βλέπετε, δεν συνηθίζεται να πανηγυρίζει τίτλους το αγγλικό μπάσκετ και οι London Lions, κατακτώντας την προηγούμενη εβδομάδα το Eurocup γυναικών, έγιναν η πρώτη αγγλική ομάδα που κατακτά το τρόπαιο στη διοργάνωση.
«Νιώθω μόνο ευγνωμοσύνη»
«Τα συναισθήματα είναι πολύ έντονα όταν φτάνεις σε τέτοιες στιγμές και λαμβάνεις από τις παίκτριές σου τέτοια αγάπη και σεβασμό. Όλη τη χρονιά μου έδειξαν πίστη και με γέμιζαν κι εκείνες με αυτοπεποίθηση. Αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη, η αναγνώριση στο πρόσωπό μου είναι η μεγαλύτερη νίκη για εμένα. Νιώθω μόνο ευγνωμοσύνη» δήλωσε από το Λονδίνο η Στέλλα Καλτσίδου στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων την επομένη της νίκης με 81-70 επί της τουρκικής Μπεσίκτας στον δεύτερο τελικό, μέσα στην πρωτεύουσα της Αγγλίας, κι ενώ οι Lions είχαν ηττηθεί με 75-68 στον πρώτο τελικό της Κωνσταντινούπολης στις 3 Απριλίου.
Η Στέλλα, που θέλησε να παίξει μπάσκετ, επέμεινε, στήριξε την αγάπη της στο άθλημα και πραγματοποίησε μια εξαιρετικά θαυμαστή πορεία ως αθλήτρια. Ξεκινώντας από τον Γαλαξία Θεσσαλονίκης, ενδεχομένως δεν θα μπορούσε ούτε η ίδια να φανταστεί τις επιτυχίες που θα είχε τα επόμενα πολλά χρόνια. Βασικό στέλεχος της Εθνικής Γυναικών για 17 ολόκληρα χρόνια, έλαβε μέρος σε πέντε Ευρωμπάσκετ και σε δύο Παγκόσμια Πρωταθλήματα, ενώ στο συλλογικό κομμάτι κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα Ελλάδας, τέσσερα Κύπελλα Ελλάδας, τρία πρωταθλήματα Γαλλίας, ένα Κύπελλο Γαλλίας, καθώς και το νταμπλ στην Πολωνία. Η 5η Οκτωβρίου του 2019 ήταν μια ημερομηνία-ορόσημο για την Ελληνίδα προπονήτρια, καθώς τότε ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας της μετά από 27 χρόνια, αλλά δεν... λοξοδρόμησε. Το μπάσκετ, άλλωστε, παρέμενε η μεγάλη της αγάπη. Μόνο που άλλαξε πόστο και από το παρκέ βρέθηκε στους πάγκους, και μάλιστα πέφτοντας από την αρχή στα… βαθιά, καθώς η πρώτη θέση της ήταν ως βοηθός προπονητή στην ανδρική ομάδα του Αμαρουσίου. Οι προκλήσεις που ακολούθησαν πολλές, μέχρι να φτάσει στο Νησί και να ρίξει άγκυρα…
Ενωση Φιλαθλητικού Αθλητικού Ομίλου Ζωγράφου, Ολυμπιακός, Εθνική Σλοβενίας ως βοηθός του Γιώργου Δικαιουλάκου. Κάθε στάση και μια πρόκληση, μέχρι που στον δρόμο της βρέθηκε η μεγαλύτερη όλων, και δεν ήταν άλλη από το να βάλει την Αγγλία στον ευρωπαϊκό μπασκετικό χάρτη. Και τα κατάφερε… «Ο στόχος είναι να οικοδομήσουμε μια ομάδα βασισμένη στις καλύτερες Βρετανίδες παίκτριες, η οποία, με υπομονή και σκληρή δουλειά, θα καταφέρει να γίνει μια σταθερή δύναμη στην Ευρώπη. Πιστεύω ότι έτσι αυτό το έργο μπορεί να έχει συνέχεια στο πέρασμα των χρόνων και να γίνει πόλος έλξης για τις επόμενες γενιές του βρετανικού μπάσκετ» είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο σε βρετανικά ΜΜΕ. Το πίστεψε, το στήριξε, το πέτυχε.
Με άλλη ομάδα
Το μέλλον της Στέλλας Καλτσίδου φαντάζει ιδανικό, αλλά πιθανότατα οι επόμενες σελίδες του δεν θα γραφτούν στην Αγγλία, καθώς, όπως η ίδια παραδέχεται, θα αποχωρήσει από τις «Λέαινες». «Επειδή έχουν δημοσιοποιηθεί κάποια πράγματα, μπορώ να μιλήσω κι εγώ δημόσια σχετικά. Λόγω οικονομικών θεμάτων που αντιμετωπίζουν οι Lions, δεν θα συμμετάσχουν σε ευρωπαϊκή διοργάνωση την επόμενη σεζόν. Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν θα μείνω. Κι αυτό ήταν που έκανε ακόμη πιο έντονη τη στιγμή της κατάκτησης του Eurocup για εμάς, γιατί γνωρίζαμε πως αυτή ήταν και η τελευταία φορά μαζί. Έτσι, το ζήσαμε ακόμη πιο έντονα!» θα πει στο ΑΠΕ, και είναι πραγματικά ιδιαίτερο να αποχωρείς έχοντας φτάσει στην κορυφή. Εκτός και αν η δική σου κορυφή είναι ακόμη πιο ψηλά.
Ο στόχος της Στέλλας Καλτσίδου δεν περιορίζεται στο γυναικείο μπάσκετ. Για την Ελληνίδα πρώην μπασκετμπολίστρια και πλέον επιτυχημένη προπονήτρια η κορυφή φτάνει στην Ευρωλίγκα, και όχι των γυναικών. «Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να επιστρέψω στην Ελλάδα για ν’ αναλάβω μια ομάδα γυναικών. Υπό την έννοια πως θέλω ν’ αναλάβω μια ομάδα που να έχει μεγάλο στόχο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Για να εξελισσόμαστε, πρέπει να... πέφτουμε σε βαθιά νερά... Να κάνουμε κάθε φορά ένα βήμα παραπάνω» θα πει, για να συμπληρώσει: «Να βρεθώ σε τεχνικό τιμ Euroleague ανδρών. Αυτό είναι το όνειρό μου, αν μου δινόταν η ευκαιρία, θα το έκανα και... χθες! Νιώθω έτοιμη».
