Ξεκίνησα από προνήπιο να κολυμπάω και να κάνω μπαλέτο και από τότε δεν σταμάτησα το κολύμπι ποτέ. Αρχικά ήθελα να μάθω να κολυμπάω και συνέχισα με κλασική κολύμβηση για δύο χρόνια. Ταυτόχρονα, στη Β΄ Δημοτικού, ξεκίνησα και ρυθμική γυμναστική. Από την επόμενη χρονιά μπήκε στη ζωή μου το άθλημα της συγχρονισμένης κολύμβησης, που τα εμπεριείχε όλα. Τον πρώτο χρόνο ανήκα στον Αρίωνα Γλυφάδας και μετά πήρα μεταγραφή στον Ναυτικό Όμιλο Αργυρούπολης, όπου παρέμεινα μέχρι τα 20 μου χρόνια κι εκεί ήταν το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου. Από το 2007 είμαι μέλος της Εθνικής Ομάδας Κολύμβησης. Είναι επιλογή μου να βρίσκομαι εδώ, αν και στην Ελλάδα οι αθλήτριες σταματούν πολύ νέες, ενώ στο εξωτερικό οι αθλήτριες είναι στην ηλικία μου (30 ετών) κι ακόμη μεγαλύτερες. Σ’ αυτή την ηλικία ο αθλητής είναι πολύ πιο έμπειρος, ώριμος και το σώμα έχει ακόμη να δώσει.
Έχω τελειώσει το 2020 το Τμήμα της Οργάνωσης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και δεν νομίζω πως έχω έλλειμμα στη γνώση σε σχέση με τους συμφοιτητές μου. Ενδεχομένως να αποφοιτούσα γρηγορότερα και όχι στα πέντε χρόνια. Με δυσκόλεψαν οι προπονήσεις, όλα ήταν πιο δύσκολα. Όταν ήμουν μαθήτρια στο Λύκειο, κάλυπτα τα κενά μου με ιδιαίτερα μαθήματα μετά τις προπονήσεις, όσο κι αν ήταν δύσκολα. Τελείωσα δημόσιο σχολείο και το 2012 έδινα Πανελλαδικές εξετάσεις παράλληλα με τους Ολυμπιακούς Αγώνες - δεν υπήρχε ο θεσμός άνευ εξετάσεων. Πέρασα αρχικά στο Πανεπιστήμιο της Τρίπολης. Δεν παρακολούθησα μαθήματα και την επόμενη χρονιά πήρα μεταγραφή στην Αθήνα γιατί επανήλθε ο θεσμός άνευ εξετάσεων.
Με τι θα ασχοληθώ επαγγελματικά; Τώρα ο στόχος μου και όλη μου η ενέργεια είναι στην Ολυμπιάδα του Παρισιού. Αυτή είναι η προτεραιότητά μου και τα υπόλοιπα τα έχω σε νάρκωση. Οι αποφάσεις για το μέλλον, μετά το Παρίσι. Σίγουρα θέλω να βοηθήσω το άθλημά μου, χωρίς να ξέρω αν θα είναι μέσω της προπονητικής ή με κάτι άλλο. Όταν όμως ηρεμήσω με το αθλητικό κομμάτι, θα αποφασίσω. Τώρα όλη η σκέψη μου είναι στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το νερό για μένα είναι ζωή. Χωρίς αυτό δεν ζω. Είναι τρόπος ζωής, είναι το σπίτι μου - και μάλλον το πρώτο μου σπίτι, γιατί περνάω ώρες ατέλειωτες μέσα στην πισίνα. Μου προσφέρει ηρεμία και γαλήνη. Στην Ντόχα, μόλις είδα στον πίνακα ότι είμαι το νούμερο 1, ένιωσα απίστευτη λύτρωση, χαρά, δικαίωση πολλών ετών, έφυγαν από πάνω μου πολλά βάρη. Ανακούφιση. Όμως η συνειδητοποίηση ήρθε εφόσον τελείωσε το αγωνιστικό πρόγραμμα. Πολύ έντονος ο κραδασμός της νίκης. Ήμουν πανέτοιμη για το χρυσό. Αυτός ήταν ο στόχος μου, το πίστευα και δούλευα γι’ αυτό.
Τώρα για το Παρίσι -προς το παρόν- ακολουθώ το ίδιο πρόγραμμα και τεχνική. Καθημερινά οκτάωρη προπόνηση, γυμναστική, κολύμβηση, τεχνική, φυσική κατάσταση. Στην τελική ευθεία θα δούμε αν θα αλλάξει κάτι. Όλη μου η ενέργεια τώρα είναι δοσμένη σε ένα νέο ολυμπιακό μετάλλιο. Δεν αισθάνομαι καμία ευθύνη απέναντι στην κοινωνία επειδή έχω πάρει μετάλλιο σε Παγκόσμιο. Άλλο το Παγκόσμιο, άλλο οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Χαίρομαι που θα συμμετάσχω στους Ολυμπιακούς. Αυτό μου δίνει επιπλέον ενέργεια και όρεξη για την προπόνηση. Άλλη μια απόδειξη ότι όλα είναι δυνατά και μπορείς να τα ονειρεύεσαι. Αν θέλεις κάτι πολύ, ξεπερνάς τα εμπόδια. Οι Ολυμπιακοί είναι ένας άλλος ξεχωριστός στόχος. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, με νοιάζει να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό. Αν το κάνω αυτό, δεν έχω κάτι παραπάνω να ζητήσω από εμένα. Ο πρωταθλητισμός αυτό μου δίδαξε. Στεναχωριόμουν όταν έπαιρνα κάτι λιγότερο από αυτό που άξιζα. Επέμενα ξανά και ξανά για να πάρω αυτό που αξίζω. Τα εμπόδια που καλούμαστε να ξεπεράσουμε κάνουν το αποτέλεσμα πιο δυνατό. Στερήθηκα πολλά, αλλά ήταν επιλογή μου να είμαι εδώ, στην προπόνηση. Η δόξα έχει πολλή στέρηση, αλλά είναι επιλογή. Παλεύω για το χρυσό στο Παρίσι.
