Ήθελε μόνο να μοιάζει με τους άλλους, να έχει την ίδια αντιμετώπιση και να απολαμβάνει ίσες ευκαιρίες. Όταν το 2007 εντάχθηκε στην ομάδα της ΜακΛάρεν, πίστεψε ότι έφτασε κοντά στο να νιώθει όμορφα τρέχοντας απλώς στη Formula1. Αργότερα κατάλαβε πως δεν ήταν αρκετό και το οφείλει κατά πολύ στους ρατσιστές που... βρέθηκαν στον δρόμο του.
Ο λόγος για τον επτά φορές Παγκόσμιο Πρωταθλητή της F1 Λιούις Χάμιλτον, ο οποίος στα 37 του χρόνια παραμένει ο πρώτος και μοναδικός μαύρος πιλότος στην κορυφαία διοργάνωση του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Γεννημένος στις 7 Ιανουαρίου 1985 στο Στίβενατζ της Αγγλίας, χρειάστηκε να περάσει από διάφορα στάδια για να διαχειριστεί την κακοποιητική και ρατσιστική συμπεριφορά εντός και εκτός της βαριάς βιομηχανίας που κλήθηκε να υπηρετήσει. Και όταν το πέτυχε, δεν... ζαλίστηκε από την κορυφή αλλά αφοσιώθηκε στο να... αναγκάσει τη Formula 1 να «ανοιχτεί» στις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες και να εντάξει στους κόλπους της κάθε νέο που θα ήθελε να γίνει πιλότος, ανεξάρτητα από το χρώμα και το κοινωνικό - οικονομικό του υπόβαθρο.
Ο Λιούις Χάμιλτον είναι μια ιδιαίτερα ξεχωριστή περίπτωση... ζάμπλουτου ακτιβιστή, όσο αντιφατικό και αν ακούγεται κάτι τέτοιο. Έχοντας δεχτεί πολλές ρατσιστικές επιθέσεις στο παρελθόν, ακόμη και σαν οδηγός της F1, αφιερώνει πλέον χρόνο και χρήμα στη δημιουργία κοινωνικών εγχειρημάτων προκειμένου να συμβάλει στην ανέλιξη νέων Βρετανών από «ελλιπώς εκπροσωπούμενες κοινωνικές ομάδες», όπως η δημιουργία του «Mission 44», το οποίο έχει ως στόχο την υποστήριξη της διαφορετικότητας στο motorsport και τη διασφάλιση της ισότητας στο σύστημα εκπαίδευσης νεαρών Βρετανών που προέρχονται από κατώτερα στρώματα. Το χρηματοδοτεί ο ίδιος με το ποσό των 20 εκατ. λιρών, ενώείχε προηγηθεί η θέσπιση της επιτροπής «Hamilton Commission», η οποία ανέλαβε και συνέταξε έκθεση σχετικά με τα εμπόδια που καλούνται να ξεπεράσουν οι μαύροι αθλητές στην καριέρα τους.
Υποστηρίζοντας εμφατικά το κίνημα «Black Lives Matter», είναι ίσως μεταξύ των λίγων «αστέρων» που προσπαθούν να κάουνπράξη τις... τοποθετήσεις τους στα social media. Δεν διστάζει να μιλάει για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ακόμη και όταν γνωρίζει ότι θα γίνει δυσάρεστος, όπως συνέβη τον Δεκέμβριο του 2020 στο Μπαχρέιν, όταν τάχθηκε ξεκάθαρα κατά της διεξαγωγής του Γκραν Πρι στη συγκεκριμένη χώρα λόγω της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Κάτι αντίστοιχο συνέβη και πριν από τρεις μέρες, ενόψει του γκραν πρι της Βουδαπέστης. Ο Χάμιλτον επέκρινε εντονότατα τον νόμο που προωθεί η κυβέρνηση Όρμπαν και ο οποίος στοχοποιεί τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και κάλεσε τους πολίτες να στηρίξουν στο επερχόμενο δημοψήφισμα την LGBTQ+ κοινότητα.
Στο ερώτημα αν, όντας μέλος μιας βαριάς βιομηχανίας και ενός ελιτίστικου σπορ, μπορείς να υποστηρίζεις τα δικαιώματα των πολλών, στην περίπτωση του Λιούις Χάμιλτον η απάντηση είναι «ναι». Έστω και αν πρόκειται για την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
