Η εβδομάδα που ολοκληρώνεται χαρακτηρίστηκε ως μία από τις πιο δραματικές για το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Η ανακοίνωση της σύστασης της European Super League τράνταξε τα θεμέλια των ευρωπαϊκών διασυλλογικών διοργανώσεων αλλά και των εθνικών πρωταθλημάτων. Όμως, πέτυχε και κάτι πολύ σημαντικό: Έφερε στο προσκήνιο ξεχασμένες αρχές του ποδοσφαίρου, τις οποίες εργαλειακά χρησιμοποίησαν οι θεσμικοί παράγοντες αλλά... ξαναθυμήθηκαν οι οπαδοί, που τα τελευταία χρόνια έχουν μετατραπεί σε πελάτες και τηλεθεατές στον απόλυτο βαθμό.
«Το ποδόσφαιρο γεννήθηκε από φτωχούς και το έκλεψαν οι πλούσιοι» αναφέρει ένα κλασικό οπαδικό σύνθημα που τις τελευταίες μέρες κυκλοφόρησε σε διάφορες εκδόσεις, γραμμένο σε πανό και πλακάτ και viral στο Διαδίκτυο. Παρότι δεν είναι απολύτως αληθές, κρύβει έναν βαθύ ρομαντισμό που, δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια έχει χαθεί ανάμεσα στα καθίσματα... θεάτρου και τις κρεμάστρες με τις πανάκριβες φανέλες. «Το ποδόσφαιρο ανήκει στους οπαδούς», «Τα λεφτά δεν μπορούν να εξαγοράσουν τους οπαδούς», ήταν κάποια άλλα...
Η παγίδα και η μεγάλη αλήθεια
Είναι βέβαιο πως οι αντιδράσεις των οπαδών έπαιξαν τον δικό τους ρόλο στην αποδόμηση του νέου εγχειρήματος, αλλά είναι αφελές να πιστεύει κανείς ότι η κατάρρευσή του προήλθε από τη δυσαρέσκεια του κόσμου, σαν να ήταν μια απρόβλεπτη συνέπεια που δεν είχε υπολογιστεί από τους «μεγάλους».
Αν ξεπεράσουμε λοιπόν αυτή την παγίδα, αν την ξεπεράσουν και οι ίδιοι οι φίλαθλοι και αντιληφθούν την πραγματική τους δυναμική, τότε θα μπορούσε με κάποια ασφάλεια να αρχίσει μια συζήτηση για την επόμενη μέρα.
Ο πρόεδρος της Ρεάλ Φλ. Πέρεθ, σε δήλωσή του, τόνισε, την Πέμπτη (22.4), πως «χωρίς ESL δεν θα μπορεί να έρθει ο Μπαμπέ ή ο Χάαλαντ στη Ρεάλ Μαδρίτης και δεν θα πρέπει να μου μιλήσει κανείς». Και αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια. Διότι υπάρχουν οι οπαδοί που ξεσηκώθηκαν για να μην επιτρέψουν την απόλυτη εμπορευματοποίηση του αθλήματός τους, αλλά αυτοί οι ίδιοι οι οπαδοί των ίδιων μεγάλων συλλόγων ασκούν πιέσεις στα κλαμπ για να πραγματοποιούν μεταγραφές δυσνόητων ποσών και πολλών εκατομμυρίων. Είναι αυτοί ακριβώς οι οπαδοί που θα αγοράσουν τα πανάκριβα πακέτα εισιτηρίων και τηλεοπτικών παρόχων αλλά και τις φανέλες των μεγάλων αστεριών.
Γήπεδα - θέατρα των... πλούσιων
Αξίζει να επισκεφτεί κανείς μια φορά στη ζωή του ή και περισσότερες το γήπεδο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ή αυτό της Μπαρτσελόνα, που είναι από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Κι όμως, στο «Καμπ Νόου» δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους ομάδα ακόμη και οι οργανωμένοι οπαδοί, καθώς τα εισιτήρια είναι πανάκριβα και οι καλές θέσεις είναι συνήθως καλυμμένες από τουρίστες της πλούσιας ασιατικής «αγοράς» που με τόση θέρμη έχουν προσεγγίσει τα μεγάλα κλαμπ. Οι νεαροί οπαδοί της Μπαρτσελόνα, όπως και της Ρεάλ, της Σίτι, της Λίβερπουλ, περιορίζονται -πέρα από τα κλασικά πέταλα- στις θέσεις που βρίσκονται αρκετά μέτρα μακριά από το χορτάρι.
Τουλάχιστον, θα πει κάποιος, στην ομάδα της Βαρκελώνης αποφασίζουν τα μέλη της βάσει καταστατικού. Κάτι που δεν ισχύει στην Premier League, όπου υπάρχει ένα πολύ δυναμικό οπαδικό κίνημα, που όμως δεν έχει καταφέρει να επηρεάσει στο ελάχιστο τη... γηπεδική ζωή του προς το καλύτερο. Οι Άγγλοι πρωτοστάτησαν ενάντια στην ESL και απέδειξαν πως ενωμένοι και οργανωμένα μπορούν να πιέσουν τις διοικήσεις των ομάδων τους.
Εν κατακλείδι, πέρα από τα βαρύγδουπα πρωτοσέλιδα, τα πλακάτ και τα συνθήματα για και από τους οπαδούς, ο ρόλος που θα πρέπει να παίξουν είναι αυτός της συμμετοχής τους στα κέντρα αποφάσεων. Αν πράγματι ισχύει πως «χωρίς οπαδούς δεν υπάρχει ποδόσφαιρο», το οπαδικό κίνημα θα πρέπει σοβαρά και ψύχραιμα να ενισχύσει τον δημιουργικό του ρόλο, να μην περιορίζεται στις «αιώνιες κόντρες» με αντιπάλους και να πάρει το παιχνίδι στα δικά του χέρια. Αν συνεχίσει να καταναλώνει απλώς το «προϊόν», είτε τηλεοπτικά είτε διαδικτυακά, τότε θα χάσει για πάντα το «όμορφο παιχνίδι».
