Ήταν λίγα λεπτά μετά τις 18.00 όταν ο κόσμος συγκλονίστηκε από την είδηση που άρχισε να κυκλοφορεί στα ΜΜΕ της Αργεντινής: Ο παγκόσμιος θρύλος και η μεγαλύτερη προσωπικότητα του ποδοσφαίρου, ο Ντιέγκο Μαραντόνα, πέθανε σε ηλικία 60 ετών.
Ο Πίμπε ντε Όρο, το παιδί που μεγάλωσε μέσα στην φτώχεια της Βίγια Φορίτο και έγινε Θεός για τον λαό της Αργεντινής, ο ήρωας ου φτωχού Νότου της Ιταλίας, έχασε τη ζωή του από ανακοπή καρδιάς.
Ήδη στην Αργεντινή κήρυξαν τριήμερο πένθος.
Ο θρύλος του παγκόσμιου ποδοσφαίρου είχε υποβληθεί σε επέμβαση στον εγκέφαλο, μένοντας στο νοσοκομείο επί οκτώ ημέρες. Στη συνέχεια ανάρρωνε στο σπίτι του, μέχρι το τραγικό σημερινό περιστατικό.
Η φιλία με τον Φιντέλ
Ο Ντιέγκο είχε ξεκάθαρες πολιτικές πεποιθήσεις, μη διστάζοντας να εκφράζει τη συμπάθεια του προς την αριστερά και δεν δίσταζε να τα βάζει με θεούς και δαίμονες. Ήταν θαυμαστής του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, ενώ είχε αναπτύξει και μία ιδιαίτερη στενή φιλία με τον ιστορικό ηγέτη της Κούβας και επί σειρά ετών πρόεδρο της, Φιντέλ Κάστρο. Ο Φιντέλ είχε σε τεράστια εκτίμηση τον Μαραντόνα, όπως και ο Αργεντινός ποδοσφαιριστής είχε μεγάλο σεβασμό στη φυσιογνωμία του Κουβανού ηγέτη. Μέσα στα χρόνια οι δύο άνδρες ανέπτυξαν μία ισχυρή φιλία που κράτησε μέχρι και τον θάνατο του πρώτου.
Ο Αργεντινός σούπερ σταρ επισκέφτηκε την Κούβα, για πρώτη φορά το 1987 και από τότε δημιούργησε μία στενή σχέση με τον Κουβανό ηγέτη. Σε αρκετές από τις επισκέψεις του στο νησί, έδωσε πολλές σημαντικές φανέλες στον Κάστρο, όπως αυτή που φορούσε στο ντεμπούτο του με την Ολντ Μπόις ή την εθνική Αργεντινής με τον αριθμό δέκα, φυσικά υπογεγραμμένες. Ο Mαραντόνα ταξίδεψε πολλές φορές στην Κούβα, όπου μάλιστα τον Ιανουάριο του 2000, υποβλήθηκε σε διαδικασία απεξάρτησης, από τον εθισμό του στα ναρκωτικά στη διεθνή κλινική «La Pedrera».
Το 2005 πήρε συνέντευξη από τον Φιντέλ Κάστρο για την τηλεοπτική εκπομπή της Αργεντινής «La Noche del 10». Εκτός από προσωπικός φίλος του Κάστρο, ο Μαραντόνα είναι μεγάλος θαυμαστής της κουβανικής επανάστασης, έχοντας μάλιστα τατουάζ το πρόσωπο του Κουβανού ηγέτη στο ένα πόδι, και του Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα, στο μπράτσο.
Τα πρώτα χρόνια
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1960 στο Λανούς, μέσου μεγέθους πόλη στην ομώνυμη επαρχία του Μπουένος Άιρες, αλλά μεγάλωσε στη Βίλα Φιορίτο μια παραγκούπολη στα νότια προάστια του Μπουένος Άιρες, σε μια φτωχή οικογένεια όπου είχε μετακινηθεί από την επαρχία Κοριέντες
Στην ηλικία των 8 ετών εντοπίστηκε από έναν ανιχνευτή ταλέντων ενώ έπαιζε στην γειτονιά του, το σύλλογο Εστρέλια Ρόχα.
Ο τότε προπονητής της ομάδας νέων Κορνέγιο είχε πει: «Όταν ο Ντιέγκο ήρθε στην Αρχεντίνος Τζούνιορς για δοκιμές, ήμουν πραγματικά τρελαμένος από το ταλέντο του και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν μόλις οκτώ ετών. Τον ρωτήσαμε για την ταυτότητά του, ώστε να το ελέγξουμε, αφού παρόλο που είχε τη διάπλαση ενός παιδιού, έπαιζε σαν ενήλικας. Όταν ανακαλύψαμε ότι μας είπε την αλήθεια αποφασίσαμε να αφιερώσουμε τον εαυτό μας καθαρά σε αυτόν».
Έτσι στα 10 του έγινε βασικό κομμάτι της εφηβικής ομάδας των Αρχεντίνος Τζούνιορς του Μπουένος Άιρες, συλλόγου που ενδιαφερόταν για την προώθηση νέων ταλέντων.
Μέχρι τα 14 του έπαιζε στις ακαδημίες με την ομάδα να λέγεται Cebollitas, που σε κυριολεκτική μετάφραση σημαίνει «κρεμμυδάκια». Μέσα σε τρία χρόνια, οι Cebollitas κατάφεραν να μείνουν στην ιστορία ως η πιο διάσημη και πετυχημένη παιδική ομάδα της Αργεντινής.
Στα 12 του διασκέδαζε τους θεατές δείχνοντας τη μαγεία του με την μπάλα κατά τη διάρκεια των διακοπών του ημιχρόνου των παιχνιδιών πρώτης κατηγορίας καταφέρνοντας να κερδίσει το θαυμασμό του κοινού.
Η υπόκλιση του παγκόσμιου ποδοσφαίρου
Οι εντυπωσιακές του εμφανίσεις κίνησαν γρήγορα το ενδιαφέρον του ομοσπονδιακού προπονητή Σέσαρ Λουίς Μενότι που τον κάλεσε στην Εθνική ομάδα με το ντεμπούτο του να υλοποιείται στις 27 Φεβρουάριου του 1977 σε φιλικό αγώνα με την Ουγγαρία (5-1) σε ηλικία 16 ετών και 4 μηνών, όπου μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο σαν αλλαγή.
Στις 3 Απριλίου 1977 έκανε το ντεμπούτο του ως μέρος της ομάδας νέων της Αργεντινής, με την οποία έπαιξε στο Πρωτάθλημα Νέων της Νότιας Αμερικής, που πραγματοποιήθηκε την ίδια χρονιά στη Βενεζουέλα. Όταν η Αργεντινή διοργάνωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 δεν έλαβε μέρος, καθώς δεν είχε κλείσει καν τα 18 χρόνια του και θεωρήθηκε πολύ μικρός για να παίξει στην εθνική σε μία τόσο μεγάλη διοργάνωση.
Ήταν μάλιστα ο τελευταίος παίκτης που αποκλείστηκε από την ομάδα 13 ημέρες πριν από την έναρξή της. Το 1979, συμμετείχε στην ομάδα νέων στο πρωτάθλημα της Νότιας Αμερικής. Εκεί, οι Αργεντινοί κατέλαβαν τη δεύτερη θέση, χάνοντας μόνο από τους οικοδεσπότες της διοργάνωσης, Ουρουγουάη.
Στη συνέχεια, η Μπαρτσελόνα ανακοίνωσε διθυραμβικά την απόκτησή του και κλείνοντας συμβόλαιο ύψους ρεκόρ στην ποδοσφαιρική ιστορία.
Ο Μαραντόνα έγινε παίκτης της ομάδας της Καταλονίας από το 1982 μέχρι το 1984 αγωνιζόμενος περισσότερο ως επιθετικός μέσος παρά ως καθαρόαιμος επιθετικός όπως ξεκίνησε την καριέρα του, σημείωσε 38 γκολ συνολικά σε 58 επίσημους αγώνες.
Έκανε το ντεμπούτο του στις 4 Αυγούστου σε αγώνα προετοιμασίας με την Μέπεν στη Γερμανία (0-5). Ο Ντιέγο προσαρμόστηκε γρήγορα στην καινούργια του ομάδα, σκόραρε στον πρώτο του αγώνα στο πρωτάθλημα απέναντι στη Βαλένθια (4 Σεπτεμβρίου, ήττα με 2-1), πέτυχε χατ-τρικ στην πρώτη του συμμετοχή στο Κύπελλο Κυπελλούχων με αντίπαλο τον Απόλλωνα Λεμεσού και δύο ακόμα γκολ μέσα στο Βελιγράδι στον δεύτερο γύρο επί του Ερυθρού Αστέρα. Ωστόσο την περίοδο αυτή η υγεία του κλονίστηκε (ηπατίτιδα) με αποτέλεσμα να απουσιάσει 4 μήνες την περίοδο 1982-1983 και 14 αγώνες πρωταθλήματος.
Έπειτα, κατέληξε στην Ιταλία και την Νάπολι, την ομάδα της οποίας με τη συνεισφορά του συνέβαλε να μετατραπεί από μια μικρή ομάδα (που την τελευταία χρονιά προτού τον ερχομό του είχε γλιτώσει τον υποβιβασμό για ένα βαθμό) σε μια από τις πιο αγαπητές τότε στον κόσμο έχοντας αποκτήσει με τη πάροδο του χρόνου πολλούς οπαδούς. Μία από τις φτωχότερες περιοχές της χώρας είχε μόλις υπογράψει τον πιο ακριβό παίκτη στον κόσμο. Όπως το έθεσε μια τοπική εφημερίδα εκείνη την εποχή, «η πόλη δεν είχε δήμαρχο, σπίτια, σχολεία, δουλειά, λεωφορεία, και αποχέτευση, αλλά κανένα από αυτά δεν έχει σημασία επειδή έχουμε το Μαραντόνα».
Ο αγώνας Αργεντινή - Αγγλία στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 1986 στο Μεξικό, έμεινε στην ιστορία για τα δύο γκολ που πέτυχε ο Ντιέγκο Μαραντόνα, οδηγώντας την Αργεντινή σε νίκη 2-1 επί της Αγγλίας. Ο λόγος ήταν ότι το πρώτο γκολ σημειώθηκε με το χέρι και κατακυρώθηκε ως έγκυρο, και μάλιστα έμεινε στην ιστορία ως «το Χέρι του Θεού», ενώ το δεύτερο γκολ σημειώθηκε αφού ο Μαραντόνα είχε τρέξει μία ξέφρενη πορεία, με 60 μέτρα σε 10 δευτερόλεπτα, περνώντας 5 Άγγλους παίκτες.
Τα τρόπαια και οι διακρίσεις
Σε συλλογικό επίπεδο κατέκτησε ένα πρωτάθλημα Αργεντινής (Μπόκα Τζούνιορς), ένα πρωτάθλημα και ένα Κύπελλο Ισπανίας (Μπαρτσελόνα), δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο Ιταλίας, ένα κύπελλο UEFΑ (Νάπολι) και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο (Αργεντινή).
Όσον αφορά τις ατομικές του διακρίσεις είχε αναδειχθεί μεταξύ άλλων:
Πρώτος σκόρερ πρωταθλήματος Αργεντινής: 1978 , 1979 , 1980 , 1981 , 1982
Πρώτος σκόρερ των πρωταθλημάτων του κόσμου: 1982
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων: 1979 Χρυσή Μπάλα
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων: 1979 Αργυρό παπούτσι
Ποδοσφαιριστής της χρονιάς στην Αργεντινή: 1979 , 1980 , 1981 , 1986
Καλύτερος αθλητής της χρονιάς στην Αργεντινή: 1979 , 1986
Δέκα ξεχωριστές ατάκες
Για τις πολιτικές φιλίες του
«Πιστεύω στον Τσάβες. Είμαι οπαδός του. Ό,τι κάνει ο Φιδέλ Κάστρο, ό,τι κάνει ο Τσάβες, για μένα είναι το καλύτερο».
Για την αμερικανική πολιτική
«Νομίζω ότι ο Μπους είναι δολοφόνος. Θα ηγηθώ του κινήματος εναντίον του ώστε να μην πατήσει το πόδι του σε αργεντίνικο έδαφος».
Σε ομιλία του το 1996, στο πλαίσιο καμπάνιας της Αργεντινής κατά των ναρκωτικών
«Ήμουν, είμαι και θα είμαι ναρκομανής. Ένας άνθρωπος που μπλέκει με ναρκωτικά, πρέπει να παλεύει κάθε μέρα».
Λίγο μετά από την αποχώρησή του από τα γήπεδα
«Δούλεψα σκληρά όλη μου τη ζωή γι' αυτό. Αυτοί που λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι όλα μου ήρθαν εύκολα, μπορούν να μου φιλήσουν τον κ...».
Για τη νίκη της Αργεντινής επί της Αγγλίας
«Ήταν σαν να νίκησα μια χώρα, κάτι παραπάνω από μία ποδοσφαιρική ομάδα».
Όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους μετά από το περιβόητο γκολ κόντρα στην Αγγλία
«Ήταν το χέρι του Θεού».
Μιλώντας για τις στιγμές αμέσως μετά από το γκολ
«Περίμενα τους συμπαίκτες μου να έρθουν να με αγκαλιάσουν, αλλά κανείς δεν ήρθε. Τους είπα 'ελάτε ειδάλλως ο διαιτητής θα το ακυρώσει».
Για την οικογένειά του
«Τα νόμιμα παιδιά μου είναι η Ντάλμα κι η Χιανίνα. Τα υπόλοιπα είναι προϊόν των χρημάτων και των λαθών μου».
Για την επίθεσή του σε αυτοκίνητο φωτογράφου
«Το έκανα με το χέρι της λογικής»
Σχολιάζοντας τις διαφορές του με τον Πελέ
«Με κρίνουν για τα 12 χρόνια που αγωνίστηκαν στην Ευρώπη, κάτι που ο Πελέ δεν έκανε. Σοβαρευτείτε, μην με συγκρίνεται άλλο με εκείνον».
