Όταν μιλάει ο Σταύρος Ξαρχάκος, οφείλουμε να σταθούμε και να τον ακούσουμε. «Η τέχνη είναι σαν το κάρβουνο. Όταν είναι αναμμένο και το πιάνεις, καίγεσαι και, όταν είναι σβηστό και το πιάνεις, μουτζουρώνεσαι. Και πρέπει να επιλέξει» διαμήνυσε μεταξύ άλλων στον πρωθυπουργό, στον οποίο συνέστησε ότι «πρέπει να προσέχει».
Μιλώντας χθες στον Νίκο Ξυδάκη Στο Κόκκινο, στο πλαίσιο της δράσης «Save Art» που πραγματοποίησαν ο σταθμός και η «Αυγή» για τη στήριξη των ανθρώπων του πολιτισμού, ο κορυφαίος συνθέτης αποδόμησε την κυβέρνηση για τον τρόπο που προγραμματικά και αξιακά αντιμετωπίζει τον πολιτισμό, δεν έκρυψε την απαρέσκειά του για την απαξία που επιφύλαξαν οι κυβερνητικοί χειρισμοί για τους ανθρώπους της τέχνης στη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης και πρότεινε τη δημιουργία ταμείου ανεργίας για την ανακούφιση των καλλιτεχνών.
«Η λειτουργία της τέχνης δεν εξυπηρετεί απλώς ιδεολογικές ανάγκες, αλλά είναι αναπόσπαστο στοιχείο της παραγωγής μιας χώρας» είπε. «Η δημιουργική τέχνη είναι άχρονη, ενώ η πολιτική είναι έρμαιο του χρόνου. Η τέχνη είναι παρηγοριά της αιωνιότητας. Ζούμε σε εποχές πολιτισμικής αναιμίας, γιατί έχουμε πλήρη έλλειψη ενιαίου εθνικού ψυχισμού. Και πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα ο πρωθυπουργός, αυτός θα έπρεπε να ήταν ο πρώτος από τους εξαγγελθέντες πυλώνες» υπογράμμισε με νόημα.
Λιτός, αποστομωτικός και βαθιά πολιτικός, ο κορυφαίος συνθέτης ανέφερε ότι, ξαναδιαβάζοντας τους περίφημους 16 προεκλογικούς πυλώνες στο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, «με θλίψη μου διαπίστωσα ακόμα μια φορά ότι δεν είχα κάνει λάθος. Δεν υπήρχε ούτε μια λέξη για τον πολιτισμό, καμία πρόνοια για τους ανθρώπους της τέχνης, παντελής έλλειψη πολιτιστικής πολιτικής και πρωτοφανής απαξία.
Άκουσα με μεγάλη προσοχή τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στην τριτολογία του στη Βουλή. Διαπίστωσα γενικότητες, προχειρότητα, μου φάνηκε σαν κάποιος ή κάποια να τον ανάγκασαν την τελευταία στιγμή να κάνει μια αναφορά για τους επαίτες καλλιτέχνες».
Άμεση δημιουργία ενός ταμείου ανεργίας
Για την άμεση δημιουργία ενός ταμείου ανεργίας είπε ότι «προσωπικά ο κ. πρωθυπουργός πρέπει να απευθυνθεί στα δύο ιδρύματα τα οποία τροφοδοτούνται από καλλιτέχνες, δηλαδή Νιάρχου και Ωνάση, αλλά και σε άλλα ευαγή, ευάερα και ευήλια ιδρύματα, τα οποία έχω την αίσθηση ότι ευχαρίστως θα χορηγήσουν και θα συντηρούν αυτό το ταμείο ώστε η μεγάλη μερίδα των ανθρώπων της τέχνης να μπορέσει να ανακουφιστεί. Και να διαπιστώσει αυτή η μερίδα, η οποία είναι πάρα πολύ μεγάλη, ότι η Πολιτεία στάθηκε αρωγός. Θα λύσει πολύ μεγάλο πρόβλημα και είναι πολύ εύκολο να γίνει χωρίς όλες αυτές τις τεχνοκρατικές και άλλες ιστορίες».
«Βλαπτική έπαρση»
Αναφέρθηκε όμως και στην υπουργό Πολιτισμού. «Αυτή η κυρία διακατέχεται από ένα σύνδρομο που εγώ το λέω 'βλαπτική έπαρση'. Δικαίωμα στην έπαρση έχει μόνο η σημαία. Ένας υπουργός σ’ αυτό το ταλαίπωρο υπουργείο πρέπει να είναι και λίγο υπερβατικός. Διότι, για να λύσει θέματα που αφορούν την τέχνη, πρώτον πρέπει να έχει πλήρη αντίληψη του φαινόμενου τέχνη και δεύτερον να μπορεί να κάνει υπερβάσεις.
Όλα τα άλλα μπορούν να τα κάνουν κάλλιστα οι γενικοί γραμματείς και φαρισαίοι. Η κυρία Μενδώνη οφείλω να ομολογήσω ότι υπήρξε -και είναι- μια πολύ αποτελεσματική γενική γραμματέας. Αλλά τον υπουργό αναζητάμε. Τον εμπνευσμένο υπουργό αναζητάμε».
Με άλλα λόγια ο Σταύρος Ξαρχάκος τους είπε: Τι γυρεύετε εσείς εδώ και ασχολείστε μ’ αυτό το μείζον θέμα που λέγεται πολιτισμός; Πολλώ δε μάλλον όταν «έχουμε πλήρη έλλειψη ενιαίου εθνικού ψυχισμού».
Σκληρές διαπιστώσεις, σκληρές διατυπώσεις. Κατανοητό, λοιπόν, το γιατί η υπουργός Πολιτισμού, την ώρα που μιλούσε ο Σταύρος Ξαρχάκος, η ίδια φρόντισε, αντί να τον ακούσει, να «κρυφτεί» συνεντευξιαζόμενη σε φίλιο ραδιοσταθμό.
