Του Σπύρου Τζόκα*
Η Αμυμώνη είναι μία από τις 50 κόρες του Δαναού, δηλαδή μία από τις Δαναΐδες. Το όνομα της σημαίνει «αθώα». Όταν ο Ποσειδώνας είχε αποξηράνει όλες τις πηγές του κάμπου επειδή η Αργολίδα είχε περάσει στην προστασία της θεάς Ήρας, έτυχε να σώσει την Αμυμώνη από ένα Σάτυρο που ήθελε να τη βιάσει. Για να την κερδίσει, ο Ποσειδώνας της φανέρωσε επιπλέον τις περίφημες πηγές της Λέρνης από τις οποίες υδρεύεται μέχρι και σήμερα ακόμα ο αργολικός κάμπος. Η Αμυμώνη ήταν αυτή που τράβηξε την τρίαινα με προτροπή του Ποσειδώνα και από το μέρος αυτό ξεπήδησε άφθονο νερό... Η πηγή αυτή δεν στερεύει ποτέ...
Σήμερα η Αμυμώνη είναι ένας σύλλογος, πανελλήνιος σύλλογος, γονέων και κηδεμόνων & φίλων ατόμων με προβλήματα όρασης και πρόσθετες αναπηρίες. Συνάντησα αυτά τα παιδιά. Τα συνάντησα στην εκδήλωση - συναυλία που οργάνωσε ο σύλλογος εργαζομένων μπροστά από το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αθηνών (ΨΝΑ) για την προάσπιση της δημόσιας ψυχικής υγείας από τα αρπακτικά του Μνημονίου... και ήταν πετυχημένη η εκδήλωση με την παρουσία πλήθους κόσμου. Και εκεί δόθηκε η υπόσχεση ότι όλοι μαζί θα πολεμήσουμε να υπερασπίσουμε την αξιοπρέπεια του δοκιμαζόμενου ανθρώπου και δεν θα τον εγκαταλείψουμε στην οικονομετρία της εντολοδόχου κυβέρνησης.
Εκεί συνάντησα και αυτά τα παιδιά. Άνοιξαν την εκδήλωση... με έναν μαγευτικό τρόπο. Τα παιδιά αυτά με προβλήματα όρασης και άλλες δυσκολίες έκλεψαν την παράσταση. Μην φανταστεί κάποιος ότι αυτό έγινε από κάποια συμπόνια... κάθε άλλο. Τα παιδιά είχαν ταλέντο, είχαν διάθεση, είχαν τσαγανό. Η επιλογή των τραγουδιών εξαιρετική.
Το μουντό βράδυ έγινε ξάστερο από τα χαμόγελα των παιδιών... λαμπερό από τους σχεδιασμούς που πετυχαίνουν... ελπιδοφόρο από το πάθος, το ταλέντο και την ευρηματικότητα των παιδιών. Παιδιά που δεν έχουν βαλτώσει, παιδιά που δεν κάνουν πίσω, παιδιά που επιμένουν και βλέπουν σαν τον Τειρεσία, όσα δεν βλέπουμε εμείς οι έχοντες την όρασή μας.
Νομίζω ότι είμαι τυχερός αυτό το βράδυ... εδώ στην είσοδο του ΨΝΑ με πολλούς άλλους. Αναζητώ εναγωνίως αξίες και τώρα να... βρίσκω. Αυτά τα παιδιά μου τις προσφέρουν απλόχερα. Αισθάνομαι άνθρωπος... ταυτίζομαι με την αθωότητα και την ελπίδα... τσιμπιέμαι και είμαι εκεί.
Προσωρινή ανάταση. Ευχαριστώ αγαπητά μου παιδιά... μου προσφέρατε δροσερό νερό, όπως η Αμυμώνη, και η πηγή σας δεν στερεύει ποτέ...
* Ο Σπύρος Τζόκας είναι αντιπεριφερειάρχης Αττικής
