Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 1677. Κατά τη διάρκεια του έκτου έτους του Γαλλοολλανδικού Πολέμου, οι Γάλλοι ανακαταλαμβάνουν την νήσο Γκορέ στον όρμο του Ντακάρ. Το νησί αποτελεί εμπορικό σταθμό ήδη από το 1444, όταν το κατέλαβαν, ακατοίκητο ακόμη, οι Πορτογάλοι, μετατρέποντάς το από το 1536 στον μεγαλύτερο δουλεμπορικό σταθμό ολόκληρης της αφρικανικής ηπείρου, ο οποίος θα λειτουργεί επί 312 χρόνια.
Δευτέρα 25 Μαΐου 1857. Ακριβώς απέναντι από από το Γκορέ, ιδρύεται στην αφρικανική ενδοχώρα το Ντακάρ. Η τοποθεσία δεν επιλέχθηκε τυχαία. Βρίσκεται και απέναντι από το νησί και κοντά στο δυτικότερο σημείο της αφρικανικής ηπείρου και ακριβώς ανάμεσα σε δύο δέλτα ποταμών, του Γκάμπια και του Σενεγάλη, ενώ το λιμάνι του θα αποδειχθεί από τα καλύτερα στη δυτική Αφρική, καθώς θα προστατεύεται από τους ασβεστολιθικούς βράχους του ακρωτηρίου και από ένα σύστημα κυματοθραυστών. «Καρδιά» της νεοϊδρυθείσας πόλης είναι η κεντρική της πλατεία. Η πόλη πάντως θα παραμείνει διοικητικώς υπαγόμενη στο Γκορέ, καθώς αυτό παραμένει σημαντικός εξαγωγικός σταθμός κηρού, σιτηρών, δερμάτων και άλλων αγαθών.
Παρασκευή 17 Ιουνίου 1887. Τριάντα χρόνια μετά την ίδρυσή του, το Ντακάρ, που ώς τώρα υπαγόταν στο Γκορέ, ανακηρύσσεται από τους Γάλλους ανεξάρτητη κοινότητα.
Σάββατο 4 Απριλίου 1959. Η Σενεγάλη και το πρώην γαλλικό Σουδάν, πλέον Σουδανική Δημοκρατία, σχηματίζουν την Ομοσπονδία του Μάλι υπαγόμενες στη Γαλλική Ένωση.
Δευτέρα 20 Ιουνίου 1960. Η Ομοσπονδία του Μάλι αποκτά την ανεξαρτησία της.
Σάββατο 20 Αυγούστου 1960. Η ομοσπονδία διαλύεται και ιδρύονται τα ξεχωριστά κράτη της Σενεγάλης και του Μάλι, όπως πλέον ονομάζεται το Γαλλικό Σουδάν.
Παρασκευή 8 Αυγούστου 2003. Η τρίτη κατά σειρά επίσκεψή μου στο Ντακάρ και ο μίνι γύρος της Δυτικής Αφρικής που ξεκίνησα πριν μερικές εβδομάδες ολοκληρώνεται, καθώς αύριο επιστρέφω στην Ελλάδα. Αφιερώνω την τελευταία αυτή ημέρα σε ολοήμερη flânerie, τη χαλαρή βόλτα που συνηθίζω στο τέλος των ταξιδιών μου, όταν δεν έχω άλλους προορισμούς και αξιοθέατα προς επίσκεψη στο πρόγραμμα.
Περνάω από το Hôtel de ville de Dakar, το εμβληματικό μέγαρο του 1914 που στεγάζει το δημαρχείο της πόλης. Κατευθύνομαι στα δεξιά ακολουθώντας την μπουλβάρ Ελ Χατζ Ντζιλύ Μ’μπαγιέ και στη δασταύρωση με την Αλλέ Ντελμάς στρίβω αριστερά προς τα νότια, στο κέντρο του Ντακάρ, και φτάνω στην Πλατεία Ανεξαρτησίας. Η ώρα είναι μία το μεσημέρι και η θερμοκρασία κυμαίνεται γύρω στους 30°C με 31°C.
Η ονομασία της πλατείας, της ίδιας πλατεία δίπλα στην οποία οι Γάλλοι κατασκεύασαν το οχυρό το 1857, όταν ίδρυσαν το Ντακάρ, ονομάζοντάς την Place Protêt, όπου συνήθιζε να παίζει η στρατιωτική μπάντα, μνημονεύει την ανεξαρτησία του 1960. Η συμμετρικά σχεδιασμένη πλατεία και τα κτήρια ολόγυρα κατοπτρίζουν τις ελπίδες και τον ενθουσιασμό εκείνης της δεκαετίας. Πλάι σε κομψά αποικιακά κτήρια υψώνονται χαρακτηριστικά δείγματα μοντερνισμού. Ένα από αυτά είναι το κτήριο του Εμπορικού Επιμελητηρίου, το οποίο κατασκευάστηκε το 1910 στην βορειοδυτική πλευρά της Πλατείας Ανεξαρτησίας. Το Επιμελητήριο είναι ταυτισμένο με την εμποροβιομηχανική και αγροτική ανάπτυξη της Σενεγάλης στο πρώτο ήμισυ του 20ού αιώνος, στις τελευταίες δεκαετίες της γαλλικής αποικιοκρατίας, η οποία είχε ξεκινήσει το 1659 με την ίδρυση του Σαιν Λουί στα βόρεια της χώρας, από το όνομα του 21χρονου βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ’. Το κτήριο είναι βαμμένο στο χρώμα της άμμου και φέρει όλα τα χαρακτηριστικά της «μποζ αρ», του αυθεντικά γαλλικού ύφους που αποτελεί εξέλιξη του γαλλικού κλασικισμού στυλ Λουδοβίκου ΙΔ’ και του γαλλικού νεοκλασικισμού στυλ Λουδοβίκου ΙΕ’ και Λουδοβίκου ΙΣΤ’. Κυριαρχούν δηλαδή η συμμετρία, η μεγαλοπρέπεια και η περίτεχνη διακόσμηση με μονούς και διπλούς κίονες, κιονόκρανα κιγκλιδώματα, μπαλκόνια, κίονες, γείσα, και με παραστάδες στα παράθυρα του πρώτου ορόφου. Μοναδική ίσως απόκλιση από το τυπικό Beaux-Arts ύφος είναι η αντικατάσταση του συνηθισμένου τριγωνικού αετώματος με καμπυλωτό πάνω από την επιγραφή της εισόδου «Chambre de Commerce».
Ακριβώς απέναντι, στη βορειοανατολική πλευρά της πλατείας, βρίσκεται η έδρα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και πίσω του ένα διώροφο κτήριο με τυπική γαλλική κοκκινωπή οροφή «μανσάρ». Πρόκειται για το δημαρχείο. Το Gouvernance de Dakar αποτελούσε την έδρα της διοίκησης επί γαλλικής αποικιοκρατίας. Η επιγραφή αναφέρει «Hôtel de ville de Dakar» Χτίστηκε το 1914, εκεί όπου βρισκόταν από το 1847 ο οίκος των Αδελφών του Αγίου Πνεύματος, και σήμερα αποτελεί διατηρητέο ιστορικό μνημείο.
Η πλατεία πλαισιώνεται από πρεσβείες, τράπεζες γραφεία ταξιδίων και αεροπορικών εταιρειών. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν το υπουργείο Εξωτερικών και Αποδήμων Σενεγαλέζων, στην ανατολική πλευρά, και, στη δυτική, το ψηλότερο κτήριο της πλατείας, το τριάστερο ξενοδοχείο Hotel Independence με εστιατόριο και πισίνα που παρέχουν πανοραμική θέα στο Ντακάρ.
Ολόγυρα βρίσκονται αρκετά από τα κυριότερα αξιοθέατα της πόλης, όπως η Μεδίνα, το Προεδρικό Μέγαρο και ο σιδηροδρομικός σταθμός. Η αναζήτηση δροσιάς πάντως με σπρώχνει προς τη θάλασσα για κοκτέιλ στο εντεκαόροφο πολύχρωμο, αμιγώς αφρικανικής αισθητικής, ξενοδοχείο με θέα τον Ατλαντικό.
* flânerie: βόλτα
