Το νέο βιβλίο της Αστερόπης Λαζαρίδου με τίτλο «Η Ήρα δεν ήταν ζηλιάρα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη σε μια εποχή που το κάνει πιο επίκαιρο από ποτέ.
Ποια γυναίκα δεν έχει ακούσει ότι είναι ζηλιάρα, γλωσσού, τρελή, υστερική, άσχημη, χοντρή, τεκνατζού, καριόλα, πουτάνα; Ότι θα μείνει γεροντοκόρη; Ότι φταίει για όλα; Γιατί είναι λάθος ν’ αγαπήσουμε κάποιον νεότερό μας; Γιατί όλοι μιλούν για σεξ αλλά κανείς δεν κάνει;
Ξεκινώντας από την Ήρα, την πιο παρεξηγημένη θεά όλων των εποχών, η Αστερόπη Λαζαρίδου, στο δεύτερο βιβλίο της, αναζητά δικαίωση κόντρα στα στερεότυπα. Μέσα από ιστορίες βγαλμένες από τη δική της ζωή και βιώματα πολλών ακόμη γυναικών, η συγγραφέας σχολιάζει με τόλμη και χιούμορ όσα παθαίνεις επειδή ακριβώς είσαι γένους θηλυκού. Νάρκισσοι που σε φτάνουν στα όριά σου, μια κοινωνία που σχολιάζει αν είσαι μόνη και άτεκνη, σύντροφοι που ζητούν να φέρεις «μια όμορφη φίλη σου» για τρίο, το ταλέντο να επιβιώνεις σε δύσκολες συνθήκες, παρελαύνουν σ’ αυτές τις ανατρεπτικές και απολαυστικές σελίδες.
Το κίνημα του #MeToo, ιστορίες παρενόχλησης και κακοποίησης, γυναικοκτονίες, αδιέξοδοι έρωτες, τραγελαφικά βράδια στη μεθυσμένη Αθήνα. Ένα βιβλίο-ψηφιδωτό της γυναικείας εμπειρίας, που αποτινάζει μία μία τις ταμπέλες κατά των γυναικών. Σαν το μυστικό ημερολόγιο που θα κρατούσαμε, αν μιλούσαμε τόσο ανοιχτά ακόμη και στον ίδιο μας τον εαυτό.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Αστερόπη Λαζαρίδου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977 πάνω στο ξέσπασμα της ντίσκο. Σπούδασε στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος και «γραφιάς» στο Βήμα της Κυριακής και στα ΒΗΜΑgazino, ΒΗΜΑdonna, ΒΗΜΑmen, TV Guide, από το 2001 ως το 2015. Ασχολήθηκε με το πολιτιστικό και το κοινωνικό ρεπορτάζ, με γυναικεία θέματα και συνεντεύξεις με σημαντικές προσωπικότητες της Ελλάδας και του εξωτερικού (Ζωρζ Σαρή, Μαρζάν Σατραπί, Ίρβιν Γιάλομ, Μόρισεϊ, Μαρσέλ Μαρσό κ.ά). Το 2008 συνυπέγραψε με τον σκηνοθέτη Βασίλη Μαυρογεωργίου τη διασκευή του βιβλίου Η Αλίκη στη xώρα των θαυμάτων για το Παιδικό Στέκι του Εθνικού Θεάτρου. Θεατρικά της έργα έχουν ανέβει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (72 Ώρες) και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (V for Victoria). Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στα: Symbol, Protagon, Vice, Elle, Marie Claire. Έχει ασχοληθεί με την υποκριτική, το τραγούδι και τη μεταγλώττιση. Ασχολείται με το σενάριο, τη θεατρική συγγραφή και τη μετάφραση θεατρικών έργων από τα αγγλικά. Το αφήγημα Η Ήρα δεν ήταν ζηλιάρα είναι το δεύτερο βιβλίο της. Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφόρησε και το πρώτο της βιβλίο, Μην πατάς ξυπόλυτη (Μάιος 2021). Αν ήταν ζώο, θα ήταν ζέβρα, γιατί αγαπάει τα πλάσματα που ξεχωρίζουν. Αν βρει τον άντρα της ζωής της, θα αφοσιωθεί στην παρασκευή σπιτικών μαρμελάδων.
Πώς γεννήθηκε το βιβλίο;
Η Αστερόπη Λαζαρίδου εξηγεί τις εμπνεύσεις και τη γέννα του τελευταίου της βιβλίου:
«Η ιδέα του βιβλίου γεννήθηκε την άνοιξη του 2021, όταν άρχισε να βγαίνει στο φως η μία φριχτή γυναικοκτονία μετά την άλλη. Αρχισα να καταγράφω μανιωδώς όσα άκουγα στα δελτία ειδήσεων και εκείνο που με σόκαρε κάθε φορά, ήταν το πώς οι θύτες, προσπαθούσαν να ρίξουν το φταίξιμο στις νεκρές πλέον γυναίκες τους, επιμένοντας ότι τους ζήλευαν παράφορα, τους καταπίεζαν, ήταν ανεύθυνες μητέρες, κτλ κτλ. Τότε σκέφτηκα να αρχίσω να σημειώνω τις λέξεις-ρετσινιές που ακούει μία γυναίκα από πολύ νωρίς στη ζωή της και από τις οποίες προσπαθεί μία ολόκληρη ζωή για να απαλλαγεί.
Οι λέξεις ήταν πολλές και σκληρές, περισσότερες από δέκα. Συνειδητοποίησα ότι τις είχα ακούσει όλες και με είχαν στιγματίσει όλες. Συζητώντας με φίλες και γνωστές, συμπέρανα ότι οι περισσότερες γυναίκες είχαν υποστεί το ίδιο. Χώρισα το βιβλίο σε κεφάλαια. Το κάθε κεφάλαιο είναι και μία λέξη-ρετσινιά: Ζηλιάρα, Γεροντοκόρη, Τρελή-υστερική-διπολική, Τεκνατζού, Στείρα, κ.ά.
Κάθε κεφάλαιο φιλοξενεί βιωματικές ιστορίες, γραμμένες με χιούμορ αλλά και ειλικρίνεια για το πώς είναι να δέχεσαι τέτοιους χαρακτηρισμούς, ποιες σκέψεις κάνεις, πώς τελικά μαθαίνεις να επιβιώνεις και να απαλλάσσεις τον εαυτό σου από κάθε μορφή κακοποίησης. Το βιβλίο είναι γραμμένο με αγάπη προς τις γυναίκες και με ανάγκη κατανόησης των αντρών, μήπως κάποια στιγμή καταφέρουμε να έρθουμε πιο κοντά και να μην μείνουμε στα αβάσταχτα στερεότυπα».
