Live τώρα    
24°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.0°C25.9°C
3 BF 34%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
25 °C
23.4°C26.5°C
2 BF 33%
ΠΑΤΡΑ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.0°C24.4°C
2 BF 51%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
19.7°C21.0°C
2 BF 71%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
24.0°C24.0°C
1 BF 40%
Το καινούργιο μου βιβλίο / Ο Τρωικός Πόλεμος και η Ανδρομάχη
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Το καινούργιο μου βιβλίο / Ο Τρωικός Πόλεμος και η Ανδρομάχη

1325883Andromaque_et_Pyrrhus_-_Pierre-Narcisse_Guérin_-_Musée_du_Louvre_Peintures_INV_5183.jpg

Περάσαμε με το πλοίο της γραμμής τα Δαρδανέλια και το βράδυ κάναμε στάση για να κοιμηθούμε στο Τσανάκαλε. Νωρίς το πρωί της επομένης οδηγούσα μέσα σ’ έναν ατέλειωτο κάμπο, φορτωμένο με μύθους και μπόλικη ιστορία· ήδη αποβραδίς είχα δει κρεμασμένα σε πολλά μαγαζιά T-shirts που εικόνιζαν ένα ζευγάρι φθαρμένες μπότες και αποκάτω τα λόγια «Οι μπότες του παππού μου» - μια υπενθύμιση της νικηφόρας για τους Τούρκους μάχης της Καλλίπολης το 1915.

Οταν φθάσαμε στον αρχαιολογικό χώρο της Τροίας, κόντευε πια μεσημέρι. Προσπεράσαμε το ξύλινο ομοίωμα του Δούρειου Ίππου, με τους τουρίστες, Ιάπωνες κυρίως, να ανεβαίνουν και να φωτογραφίζονται ο ένας πίσω απ’ τον άλλο, τις επιγραφές με τις ιστορικές πληροφορίες που ελάχιστη μνεία έκαναν στον Όμηρο και σε λίγο τα πόδια μας πατούσαν τα χώματα της μυθικής πόλης. Πέρασα πολλές ώρες, όχι μόνο περπατώντας όσο προσπαθώντας να ξαναφέρω στο μυαλό μου σκηνές και πρόσωπα από την «Ιλιάδα»: ο Πρίαμος, ο σκοτωμός του Πάτροκλου, η Ελένη, ο καβγάς του Αχιλλέα με τον Αγαμέμνονα, η Κασσάνδρα, ο Αίας… Αναπόφευκτα θυμήθηκα και την πιο τραγική ίσως σκηνή: ο Οδυσσέας με τον γιο τού Αχιλλέα, τον Νεοπτόλεμο, να εκσφενδονίζουν λες και ήταν σκουπίδι πάνω από τα τείχη το νήπιο παιδί, βρέφος σχεδόν, του Έκτορα και της Ανδρομάχης, τον Αστυάνακτα. Τότε μου πρωτοήρθε η σκέψη που έμελλε να πολλαπλασιαστεί τις επόμενες μέρες: ποιος απ’ όλους, άντρες και γυναίκες, που πήραν μέρος σ’ εκείνο το δεκάχρονο μακελειό είχε τη χειρότερη μοίρα;… Δεν ξέρω πώς και γιατί, αλλά το πρώτο πρόσωπο που μου ήρθε στον νου ήταν η Θέτις. Μάλλον επειδή, θεά αυτή, βρέθηκε στη θέση να θρηνήσει τον άτρωτο, μα θνητό γιο της Αχιλλέα. Μπορεί, πάλι, επειδή ένιωσε ενοχές που αυτή ήταν εκείνη που παράγγειλε στον Ήφαιστο τα νέα όπλα του τέκνου της για να εκδικηθεί τον θάνατο του πολυφίλητου φίλου του Πάτροκλου.

Ομως όχι. Διαβάζοντας τις μέρες που ακολούθησαν την ιστορία της Ανδρομάχης, είδα να «κερδίζει» αυτή «επάξια» την πρώτη θέση. Όχι μόνο γιατί είχε τα κότσια να τα βάλει με πολλούς άνδρες, εξ ου και η εσκεμμένη ορθογραφική παραποίηση του ονόματός της σε «Ανδρωμάχη», όσο επειδή αξιώθηκε να γίνει σύζυγος του πρώτου των Τρώων, βασίλισσα και μαζί ευτυχισμένη μητέρα. Έζησε, όμως, τις στάχτες τής Τροίας. Και σαν μην έφτανε αυτό, σύρθηκε αιχμάλωτη στη Φθία από τον Νεοπτόλεμο, ο οποίος καθ’ οδόν τη βίασε. Όταν θα φέρει στον κόσμο το προϊόν του βιασμού, και τότε αλλά και για όλη της τη ζωή, σαν αχυράκι μέσα σε δυο μυλόπετρες θα βιώσει το τρομερό δίλημμα: να το αγαπήσει το παιδί ή να το σιχαθεί και να το μισήσει;

Αλήθεια, υπάρχει χειρότερη μοίρα για μια μητέρα, για μια γυναίκα;

Ο Πρίαμος…*

Ο Πρίαμος… Αν υπήρχε ένας άνθρωπος που ήταν ικανός να προσφέρει στους άλλους ανθρώπους αγάπη όμοια με την αγάπη που είχε για τους δικούς του ανθρώπους, αυτός ήταν ο Πρίαμος. Ίσως γιατί είχε σπείρει δεξιά κι αριστερά τέκνα που δεν ήταν από τη μόνιμη μήτρα; Ίσως. Αυτό το κατάλαβα όχι μόνο από τη συμπάθεια που έτρεφε για μένα, αλλά πιο πολύ από τα αισθήματα απέναντι στη γυναίκα που ήταν η αφορμή όλου του κακού. «Ελένη, κόρη μου» - έτσι την αποκαλούσε όταν την αντάμωνε. Και δεν τσιγκουνευόταν να της χαρίσει το ανυπόκριτο μειδίαμα.

Στην αρχή παραξενεύτηκα. Μπορεί και να ζήλεψα. Μα για όλους, δικούς του και όχι, αθώους και φταίχτες, σταθμίζει την ίδια αγάπη; Ένα βράδυ το κουβέντιασα με τον Έκτορα, αυτός θα είχε την εξήγηση. «Έτσι φέρεται γιατί τέτοια είναι η φύση του» ήταν η απάντηση. «Γνωρίζω ανθρώπους που κρίνουν και κατακρίνουν τον άλλο ανάλογα με τα λάθη και τα ελαττώματά τους. Ο Πρίαμος όχι. Τη μόνη ιδιότητα που ξέρει να εκτιμάει είναι αυτή του ανθρώπου. Ακόμα και για τους εχθρούς δεν τρέφει, όπως όλοι μας, μίσος. Θα ακούσεις απ’ αυτόν λόγια μετρημένα και σωστά για το τι είναι εκείνο που όπλισε το χέρι τους και ήρθαν τώρα εναντίον μας. Ο Αγαμέμνονας, ο Ιδομενέας, ο Μενέλαος, ο Αίας, ο Διομήδης… Καθένας έχει το προσωπικό του δίκαιο, το δικό του απόθεμα αρετής. Σέβεται ο πατέρας», συνέχισε ο Έκτορας, «τον εχθρό κι ας έχει βάψει αυτός τα χέρια του με το αίμα των δικών μας ανθρώπων. Τέτοιος είναι. Με τέτοια μεγαλοσύνη τον προίκισαν οι θεοί».

* Απόσπασμα από το βιβλίο «Ανδρωμάχη», εκδόσεις Μεταίχμιο

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL