Αίσθηση μεγάλη προκάλεσε στα μεξικάνικα γράμματα η νεαρή συγγραφέας Μπρέντα Ναβάρο. Σπούδασε στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού Κοινωνιολογία και Φεμινιστική Οικονομία και μεταπτυχιακό στις Σπουδές Φύλου στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης. Με βαθιά κοινωνική ευαισθησία ίδρυσε το 2016 την #EnjambreLiterario, συλλογικότητα που δίνει βήμα στις γυναίκες συγγραφείς. Η ίδια κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα, «Άδεια σπίτια», δωρεάν στο διαδικτυακό περιοδικό και εκδοτικό οίκο Kaja Negra (2018)· μια ομολογουμένως άγρια επίθεση στην πατριαρχία. Ήταν τέτοια η αναγνωσιμότητά του ώστε γρήγορα βρήκε την έντυπη έκφρασή του στις, μεγάλης εμβέλειας, εκδόσεις Sexto Piso. Έχει μεταφραστεί σε έξι βασικές γλώσσες.
Το «Άδεια σπίτια» (εκδ. Carnivora), σε μετάφραση Ασπασίας Καμπύλη, έλαβε θετικές κριτικές από σημαντικούς συγγραφείς της χώρας της καθώς αποτελεί μέλος της νέας γενιάς Λατινοαμερικάνων λογοτεχνών που μεταποιούν σε λέξεις συναισθημάτων το ζοφερό κοινωνικό χάος που επικρατεί γύρω τους.
Όλη η ίντριγκα εκτυλίσσεται γύρω από την απαγωγή του αγοριού μιας μητέρας από μια άλλη που δεν έχει παιδιά. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο η Ναβάρο πλέκει τις συγκρούσεις, την παράνοια της απώλειας και της απόκτησης στις οικογένειες. Το παιδί, ο Ντανιέλ, είναι αυτιστικό. Δύσκολο στη συμπεριφορά αλλά άκρως ευαίσθητο. Χάνεται στο πάρκο της γειτονιάς. Σε μια στιγμή αφαίρεσης το αρπάζει η γυναίκα με την κόκκινη ομπρέλα. Η χαμένη μονολογεί: «...εκείνη την εποχή κατάλαβα ότι δεν ήμουν εγώ αυτή που κατοικούσε ετούτο το κορμί, δεν ήμουν παρά ένα σκεύος, ένα είδος άδειας αυλής, όπου έφταναν οι απόμακροι ήχοι της πόλης. Το άδειο και ζοφερό σπίτι που ουδέποτε κατοικήθηκε, παρά την καλή του κατασκευή».
Η κλέφτρα του Λεονέλ αποκτά επιτέλους ένα παιδί, έστω προβληματικό, που θέλει να το αγαπήσει, να το φροντίσει και εκείνο την ανταμείβει με συνεχείς κραυγές και ακατάληπτες φράσεις. Η ενδοοικογενειακή βία είναι εκεί και στις δυο οικογένειες. Η γραφή γίνεται σωματική, το συναίσθημα πνίγει τις γυναίκες, μαζί και η οργή για τους άντρες (τους). Η Ναβάρο μιλάει χωρίς αναστολές για το γυναικείο σώμα, την ερωτική πράξη, για την πατριαρχία που διαποτίζει τα δυο φύλα. Μιλάει ακόμη για το φαινόμενο που αποκτά μαζικές διαστάσεις στη μεξικάνικη κοινωνία, αυτό της εξαφάνισης χιλιάδων ανθρώπων και παιδιών, την αδιαφορία του επίσημου κράτους. Ο λόγος χωρίς παύσεις, χειμαρρώδης, δεν αφήνει τίποτε όρθιο. Τα κορμιά των δυο μητέρων είναι τα σπίτια τους και τα σπίτια τους είναι άδεια. Κακοπαιγμένες εκδοχές μητρότητας σε ένα περιβάλλον όπου οι ανδρικοί ρόλοι βολοδέρνουν ανάμεσα σε οργισμένες μάτσο φιγούρες και σε αγοράκια πάσχοντα από έλλειψη αγάπης.
Ο συμπατριώτης της Ναβάρο, συγγραφέας Γιούρι Ερέρα, σημειώνει: «Τα 'Άδεια Σπίτια' εφορμούν στον εγκέφαλο του αναγνώστη και του λένε: Δεν έχεις δει τίποτα ακόμα. Η Μπρέντα Ναβάρο έγραψε μια μελέτη της οδύνης, γνωρίζοντας ότι πίσω από κάθε αγάπη υπάρχει ένας κρυμμένος δαίμονας. Το να βυθιστείς σε αυτό το βιβλίο συνεπάγεται το είδος του ρίσκου που οφείλει να παίρνει κανείς σε μια εποχή στην οποία δεν υπάρχει χώρος για τη χλιαρότητα».
INFO
Μπρέντα Ναβάρο
«Άδεια σπίτια»
Εκδόσεις Carnivora
Σελίδες: 168
Τιμή: 13,50 ευρώ
