Ο ιστορικός κινηματογράφος Άλφαβιλ της οδού Μαυρομιχάλη, βαφτισμένος από τον τίτλο της ομώνυμης ταινίας του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ και κλειστός εδώ και χρόνια, ανοίγει ξανά για να υποδεχθεί το κοινό σε μια πρωτότυπη έκθεση-εγκατάσταση του Μάνθου Σαντοριναίου.
«Πάντα έχω στο μυαλό μου μια αφήγηση και μου αρέσει να αφηγούμαι με μια τεχνολογία την οποία κρύβω, καθώς προτάσσω πάντα την ιστορία» αποκαλύπτει στην ΑΥΓΗ μιλώντας για την ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία του. «Από τη στιγμή που το Άλφαβιλ είχε μείνει τόσα χρόνια κλειστό και δεν είχε νοικιαστεί, ήθελα κάτι να το κάνω. Σκεπτόμενος πάρα πολύ τον χώρο, συνδυάστηκε η ιστορία του σινεμά και της ταινίας του Γκοντάρ με τη δική μου αφήγηση» προσθέτει ο καλλιτέχνης και ακαδημαϊκός δάσκαλος, υπενθυμίζοντας πως «το Άλφαβιλ υπήρξε ένα μεγάλο όνειρο και επένδυση των Στεργιάκηδων».
Δεν κρύβει πως μελέτησε την ταινία και εντυπωσιάστηκε πολύ «από το πώς ο Γκοντάρ δημιούργησε ένα φιλμ από ελάχιστα υλικά, στηρίζοντας τη δουλειά του πάνω στα βιβλία. Αγαπώ πάρα πολύ τα βιβλία, το μισό μου διδακτορικό ήταν άσκηση πάνω στη δημιουργία τους» ομολογεί. «Αυτή η έκθεση ήταν και για μένα μια μεγάλη περιπέτεια. Και όσο τη δούλευα, νόμιζα ότι μοιάζει με μια ταινία. Και θέλω ο κόσμος να μπει σ’ αυτήν την ταινία. Ακολούθησα αυτό που έκανε κι ο Γκοντάρ, που δημιούργησε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας χρησιμοποιώντας το Παρίσι της εποχής. Δεν έφτιαξε τίποτα επιπλέον, αλλά πήρε τα στοιχεία που υπήρχαν στο Παρίσι, με ελάχιστες εντυπωσιακές σκηνές, έφτιαξε μια αφήγηση μέσα από βιβλία και δημιούργησε μια καταπληκτική ταινία που λέει πάρα πολλά πράγματα για το σήμερα. Έτσι έκανα κι εγώ. Μπήκα μέσα στον κινηματογράφο, πήρα ό,τι είχαν αφήσει οι Στεργιάκηδες και τα μεταποίησα. Βρήκα κάποια παλιά σκηνικά, αφίσες, κουτιά, μηχανές, πράγματα απλά αλλά και περίπλοκα. Ένα μέρος της εγκατάστασης είναι όλη αυτή η εργασία που έκανα και επιπλέον παλιότερα και νεότερα έργα μου».
Έτσι το άνοιγμα του Άλφαβιλ περικλείει με έναν τρόπο την ιστορία της προσωπικής διαδρομής του Μ. Σαντοριναίου, καλλιτεχνικής και ακαδημαϊκής, τις αγάπες και τις εμμονές του, τα θραύσματα και τις μνήμες του, τους φόβους και τα οράματά του. «Σεβάστηκα τον χώρο. Υπήρξε ένα κομμάτι των νεανικών μου χρόνων αλλά και πολλών άλλων, που έρχονταν και μάθαιναν σινεμά, γιατί ήταν μια σχολή ολόκληρη τα έργα που προβάλλονταν εδώ. Μέσα σε αυτόν, σαν παράσταση, έφτιαξα τα δικά μου έργα. Σαν ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι που εμφανίζει με τον καιρό μια άλλη ζωή» καταλήγει.
Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν παράλληλες δράσεις στο Θέατρο «Φούρνος», με βασική εκδήλωση τη συζήτηση με θέμα «Νοημοσύνη - Λογική και δημιουργήματα. Στοχασμοί για το ‘τεχνητό’ και την τέχνη στον άνθρωπο», που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 21 Δεκεμβρίου, από τις 6 μ.μ. έως τις 8.30 μ.μ. Προλογίζει και συντονίζει ο Κωνσταντίνος Βασιλείου, συγγραφέας και επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας και εκτός από τον Μ. Σαντοριναίο, συμμετέχουν ο Γιώργος Καρυδάκης, συντονιστής της Ερευνητικής ομάδας Ευφυούς Αλληλεπίδρασης του Τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, η δρ Σταυρούλα Ζώη, μέλος ΕΔιΠ της ΑΣΚΤ και διδάσκουσα του εργαστηριακού μαθήματος Πολυμέσα, η Εύα Στεφανή, σκηνοθέτις και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, και ο Θανάσης Μουτσόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης, επιμελητής εκθέσεων και συγγραφέας.
Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 8 Ιανουαρίου και θα είναι ανοιχτή από τις 12 το μεσημέρι έως τις 3 μ.μ. και από τις 6 μ.μ. έως τις 8.30 μ.μ.
