Μοναδικά τεκμήρια και πολύτιμες όψεις της πόλης του Βόλου κατά τον 20ό αιώνα και για περισσότερα από πενήντα χρόνια αποτυπώνονται σε έκθεση του φωτογραφικού έργου του σημαντικού Βολιώτη φωτογράφου Κωνσταντίνου Zημέρη, που παρουσιάζεται από τις 10 Δεκεμβρίου στο Μουσείο της Πόλης του Βόλου. Οι επισκέπτες της έκθεσης, με διάρκεια έως τις 27 Μαρτίου, θα μπορούν να περιηγηθούν σε περισσότερες από ογδόντα -ανέκδοτες στην πλειονότητά τους- φωτογραφίες, αλλά και φωτογραφικό υλικό και εξοπλισμό του φωτογραφείου που διατηρούσε για χρόνια στην πόλη.
Ο Ζημέρης, γεννημένος το 1886, προσέγγιζε τη φωτογραφία ως τέχνη κοντινή στη ζωγραφική. Φύση πολύπλευρα καλλιτεχνική ο ίδιος, ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, τη μουσική και τη λογοτεχνία. Από το 1925 συμμετείχε σε φωτογραφικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό αποσπώντας πολλές διακρίσεις. Το φωτογραφικό του ένστικτο διαμορφώθηκε ιδιαίτερα από τον τόπο στον οποίο ζούσε, τον οποίο είναι εμφανές ότι αγαπούσε βαθιά, καθώς φωτογράφιζε με πάθος τον Βόλο διασώζοντας εικόνες που χάθηκαν με τους σεισμούς του 1955. Το Πήλιο αποτέλεσε επίσης μία από τις βασικότερες πηγές έμπνευσής του, ενώ εκτός από τοπία, φωτογράφιζε και πορτρέτα. Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, εκτός του Ζημέρη, που πέθανε το 1980 και υπήρξε ενεργός τουλάχιστον για τέσσερις δεκαετίες, μεταξύ 1920 και 1960, ο Βόλος ανέδειξε μια σειρά σημαντικών φωτογράφων, όπως οι Στέφανος Στουρνάρας, Αντώνης Ραφανίδης, Δημήτρης Λέτσιος κ.ά.
Τέσσερις δεκαετίες δράσης
Το φωτογραφικό έργο του, χωρισμένο σε τρεις περιόδους, αποτυπώνει από το 1922 έως και το 1940 τον Βόλο, την καθημερινή ζωή, τα πρόσωπα της πόλης, πορτρέτα επώνυμων και ανώνυμων, τους πρόσφυγες και την εγκατάστασή τους, σημαντικές ιστορικές στιγμές, κτήρια που συνδέθηκαν με την επαγγελματική ζωή, τη βιομηχανική ανάπτυξη, τη λειτουργία του δημόσιου χώρου, αλλά και τα τοπία της πόλης.
Στη δεύτερη περίοδο της δουλειάς του (1930-1938) δέχεται παραγγελίες κυρίως για λόγους προβολής, βιομηχανικές εγκαταστάσεις, προϊόντα της βιομηχανίας, όπως ψυγεία ή ραδιόφωνα, θεατρικές παραστάσεις, κ.ά., οι οποίες αποτυπώνουν την ανάπτυξη της πόλης, την οικονομική και κοινωνική ζωή, τους ανθρώπους και τις συνήθειές τους στον δημόσιο χώρο.
Στην τρίτη περίοδο (1940-1970) μεγάλο μέρος του έργου του καταλαμβάνει η καταγραφή γεγονότων κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως βομβαρδισμοί, αλλά και εικόνες από τις ημέρες της Απελευθέρωσης και των διαδηλώσεων για τα Δεκεμβριανά. Μετά το τέλος του πολέμου ο Ζημέρης απαθανατίζει με τον φακό του παιδικές κατασκηνώσεις στο Πήλιο, καρναβαλικές εκδηλώσεις, παρελάσεις, εικόνες από το ΠΙΚΠΑ.
Οπως σημειώνει ο επιμελητής της έκθεσης Ηρακλής Παπαϊωάννου, «το αρχείο Ζημέρη σκιαγραφεί έτσι σε τοπικό επίπεδο το πρώτο μισό του δραματικού ελληνικού 20ού αιώνα. Το έργο του ταλαντεύεται από το ατομικό στο συλλογικό φανερώνοντας μια εποχή στην οποία ένα πνεύμα ατομισμού διαβρώνει την έννοια της κοινότητας χωρίς ακόμη να κυριαρχεί. Ταλαντεύεται ακόμη ανάμεσα στην κλασική και τη μοντέρνα φωτογραφία, σε επίπεδο τεχνικό, αισθητικό όσο και εννοιακό: άλλοτε πατά στέρεα στη φωτογραφία των αρχών του 20ού αιώνα κι άλλοτε ατενίζει νηφάλια μια εποχή προσδοκιών, ανακατατάξεων, συγκρούσεων, διαψεύσεων».
Παράλληλα με την έκθεση, κυκλοφορεί λεύκωμα με φωτογραφίες και κείμενα για το έργο του φωτογράφου και τη σημασία του αρχείου του.
