Το φεστιβάλ κιθάρας που πραγματοποιείται στην «πρωτεύουσα» των Κυκλάδων, την Ερμούπολη της Σύρου, είναι από τα παλαιότερα στην Ελλάδα. Στο 27ο Φεστιβάλ Κιθάρας Ερμούπολης συμμετέχει φέτος και ο σολίστ της κλασικής κιθάρας Νίκος Χατζηελευθερίου, γνωστός ανάμεσα στα άλλα και για το κιθαριστικό σύνολο Guitarte το οποίο έχει ιδρύσει και διευθύνει. Την Τρίτη 27 Ιουλίου ο Νίκος Χατζηελευθερίου θα παρουσιάσει μαζί με τον Δημήτρη Βουτσά για πρώτη φορά ένα έργο που ο συνθέτης Μιχάλης Τρανουδάκης έγραψε για ανδρική φωνή και κλασική κιθάρα, σε προσαρμογή του ίδιου του βιρτουόζου εκτελεστή του οργάνου.
Για τη διαφορά αυτής της συναυλίας του από άλλες ο Νίκος Χατζηελευθερίου λέει ότι «η τέταρτη παρουσία μου στο φεστιβάλ κιθάρας της Ερμούπολης έχει ξεχωριστή σημασία. Θα παρουσιάσω με τον ερμηνευτή Δημήτρη Βουτσά ένα έργο σε πρώτη εκτέλεση. Πρόκειται για τα '12 κυπριακά μαδριγάλια', δώδεκα ερωτικά τραγούδια σε ποίηση αγνώστου Κύπριου ποιητή του δεκάτου έκτου αιώνα που συνέθεσε ο Μιχάλης Τρανουδάκης. Ο συνθέτης προσέγγισε το έργο ως duo για ανδρική φωνή και κιθάρα, στο ύφος των τραγουδιών της Αναγέννησης. Μου εμπιστεύτηκε την προσαρμογή, δηλαδή την κιθαριστική γραφή και, βέβαια, την εκτέλεση. Η εργασία αυτή αποτέλεσε μια ιδιαίτερη πρόκληση για εμένα, διότι μου δόθηκε η ευκαιρία να συμβάλω στη δημιουργία ενός νέου έργου για το σύγχρονο κιθαριστικό ρεπερτόριο».
Για την επιλογή του συγκεκριμένου έργου ο βιρτουόζος κιθαρίστας δηλώνει ότι «ο κύκλος τραγουδιών '12 κυπριακά μαδριγάλια' ακουμπά και στους τρεις άξονες των μουσικών μου αναζητήσεων. Στην 'κλασική' (με την γενικά διαδεδομένη σημασία του όρου) παιδεία μου, στο 'βίωμα', καθώς εμπεριέχουν έντονα στοιχεία ελληνικότητας και λαϊκότητας, και στη σύγχρονη, ενεστωτική δημιουργία. Τα ποιήματα αυτά είναι γραμμένα σε μια γλώσσα πολύ ιδιαίτερη:
Αν έν πικρός ο πόθος, γοιον λαλούσιν,
πώς έν γλυκιά τα πάθη τα δικά του;
Κι' αν έν γλυκύς, πως έν σκλερή η καρδιά του;
Κι' αν έν σκλερός πως όλοι τον ποθούσιν;
Είναι λοιπόν μια ιδιαίτερη πρόκληση το να γίνει με το τραγούδι άμεσα κατανοητή. Όχι για λόγους μιας ακαδημαϊκής ικανοποίησης αλλά γιατί θα σημαίνει ότι το συλλογικό ένστικτό μας παραμένει ισχυρό. Αν κατανοούμε τη γλώσσα και τη μουσική χωρίς 'μετάφραση', χωρίς εξηγήσεις, χωρίς μεσάζοντες τότε επικοινωνούμε πραγματικά».
Πόσο σημαντική όμως είναι μια ζωντανή εμφάνιση μετά από τόσο μεγάλο διάστημα αποχής από αυτές λόγω πανδημίας και καραντίνας; «Η συναυλία αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική. Έχει μια αίσθηση 'ανάστασης' για εμάς τους μουσικούς και όλους τους ανθρώπους του πολιτισμού. Περάσαμε πολύ δύσκολα, τόσο ψυχικά, χωρίς τη σκηνή και την επαφή με το κοινό, όσο και πρακτικά, ως προς την επιβίωσή μας. Ανενεργοί και άνεργοι ταυτόχρονα αλλά αντέξαμε. Θέλουμε ζωή πλήρη και γεμάτη, χωρίς φόβο, χωρίς αυτήν την επαίσχυντη ενοχή που μας υποβάλλουν οι κυβερνώντες θέτοντας μας εδώ και ενάμιση χρόνο στο περιθώριο της κοινωνικής αναγκαιότητας. Θα πάρουμε όμως τη ρεβάνς, το κοινό, οι νέοι, ο κόσμος είναι μαζί μας. Η τέχνη έχει χρηστικό ρόλο για τους ανθρώπους που αγαπούν τη ζωή και την κοινωνία και μάχονται να την κάνουν καλύτερη», υπογραμμίζει ο Νίκος Χατζηελευθερίου.
Όσοι και όσες λοιπόν βρεθείτε στη Σύρο την προσεχή Τρίτη αξίζει πραγματικά να παρακολουθήσετε τη συναυλία που θα πραγματοποιηθεί στην αυλή του Εργατικού Κέντρου Κυκλάδων στις 8.30 μ.μ. με ελεύθερη είσοδο αλλά περιορισμένο αριθμό θεατών λόγω της πανδημίας.
