Πολλές φορές ένα κείμενο που γράφεται ως απάντηση σε κάποιο άλλο δημιουργεί με τη σειρά του άλλα ερωτήματα. Έτσι, μπήκα σε σκέψεις διαβάζοντας το κείμενο που υπέγραψαν -ως απάντηση στη διαμαρτυρία συναδέλφων τους- 566 άνθρωποι του κινηματογραφικού μας χώρου, προκειμένου να υπερασπιστούν την κατάργηση του ασυμβίβαστου αναφορικά με τους αξιολογητές των σεναρίων που υποβάλλονται στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου για χρηματοδότηση. Πώς και γιατί όλοι αυτοί οι υπογράφοντες επαγγελματίες δηλώνουν ότι δεν πειράζει καθόλου σε έναν δημόσιο οργανισμό ένας επ’ αμοιβή κριτής να είναι συγχρόνως και κρινόμενος για χρηματοδότηση δικού του σχεδίου;
Στη λίστα υπογραφών υπάρχουν τέσσερα άτομα των οποίων οι προτάσεις εγκρίθηκαν, αν και οι ίδιοι ήταν αξιολογητές. Ίσως λοιπόν, σε μια εποχή οικονομικής και ηθικής κρίσης, να μην μας εκπλήσσει το ότι οι άνθρωποι αυτοί υπερασπίζονται τον εαυτό τους και τα επαγγελματικά τους συμφέροντα. Οι υπόλοιποι όμως που υπέγραψαν το κείμενο το είχαν διαβάσει προηγουμένως;
Πρόκειται για ένα κείμενο που βρίθει σοφιστειών και ανακριβιών. Θα μιλήσω μόνο για ένα σημείο, επειδή αναφέρεται στο έργο μου ως προέδρου του Δ.Σ. του ΕΚΚ: «Οι επιτροπές που ανακοινώθηκαν στις 24.7.2018 παύθηκαν τον Μάιο του 2019 από το Δ.Σ. που διορίστηκε τον Μάρτιο του 2019, μια και αυτό διαφώνησε με το γεγονός πως κάποια από τα μέλη των επιτροπών είχαν πρόταση σε άλλο πρόγραμμα και έλαβε απόφαση πως στο εξής (και μέχρι προφανώς αυτή η απόφαση να αλλάξει, μια και επρόκειτο για μια απλή απόφαση Δ.Σ. και όχι για μέρος κανονισμού ή καταστατικού ή νόμου) οι αξιολογητές δεν επιτρέπεται να έχουν πρόταση σε κανένα πρόγραμμα αξιολόγησης. Το αποτέλεσμα αυτής της απόφασης ήταν πως, για όσους μήνες διήρκεσε, δεν διαβάστηκε ούτε σελίδα από τα σχέδια που ήταν ήδη συσσωρευμένα στους σέρβερ του ΕΚΚ και που συνέχισαν, φυσικά, να συσσωρεύονται.»
Ήταν το δικό μας Διοικητικό Συμβούλιο που θέσπισε αυτόν τον κανόνα δεοντολογίας, στο πλαίσιο γενικότερου οράματος της Αριστεράς για τον τρόπο διοίκησης των δημόσιων οργανισμών με διαφάνεια, ηθική, αποτελεσματικότητα και σεβασμό στη δημοκρατία. Διαβεβαιώνω λοιπόν πώς καθόλου "προφανές" δεν ήταν ότι θα άλλαζε αυτός ο κανόνας περί ασυμβιβάστου, που βασιζόταν στον μέχρι σήμερα ισχύοντα νόμο περί κινηματογράφου του 2010. Επίσης δεν «παύθηκαν» όλες οι επιτροπές αξιολόγησης, όπως ψευδώς αναφέρεται, αλλά μόνο δύο: των ταινιών μικρού μήκους και του προγράμματος «γραφή». Μετά τη θέσπιση του κανόνα δεοντολογίας, στις 24.6.2019, εγκρίθηκε η χρηματοδότηση ταινιών μεγάλου μήκους συνολικού ύψους 1.766.000 ευρώ, αφού είχαμε εξασφαλίσει 4.000.000 ευρώ για την παραγωγή ταινιών από το ΠΔΕ. Μετά από έναν ακόμα μήνα αυτό που άλλαξε ήταν η κυβέρνηση, με αποτέλεσμα και να απενταχθεί η χρηματοδότηση από το ΠΔΕ και να μη γίνουν νέες εγκρίσεις και η διοίκηση Χολέβα να καταργήσει την απόφασή μας για το ασυμβίβαστο κριτών - κρινόμενων, καταργώντας, στην πραγματικότητα, μια προϋπόθεση για χρηστή διαχείριση δημόσιου χρήματος, ένα μέτρο προστασίας της δημοκρατίας.
Στη λίστα υπογραφών υπάρχουν και συνάδελφοι των οποίων τα σχέδια εγκρίθηκαν για χρηματοδότηση επί των ημερών του δικού μας Δ.Σ. και μάλιστα με το συνολικό ποσό των 948.000 ευρώ, δηλ. ποσοστό πάνω από 50% του συνόλου. Πώς λοιπόν συμφωνούν με την ανακρίβεια αυτή, αφού ξέρουν πολύ καλά ότι εμείς κάναμε ασυμβίβαστο; Οι άλλοι, που «δεν ήξεραν», τώρα θα τους ρωτήσουν;
Βασίλης Βαφέας
Σκηνοθέτης - σεναριογράφος - παραγωγός, πρώην πρόεδρος Δ.Σ. Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου
