Πριν λίγο καιρό μια απρόσμενη και πολύ όμορφη δισκογραφική έκπληξη με τίτλο «Introspective» ήρθε από την Κρήτη. Αν και οι Green Was Greener, που την υπογράφουν, τυπικά συναπαρτίζονται από άλλους τέσσερις μουσικούς, κιθαρίστα/κιμπορντίστα, κιμπορντίστα, μπασίστα και ντράμερ, στην πραγματικότητα είναι καθαρά προσωπική υπόθεση του Θωμά Στρατάκη, συνθέτη, στιχουργού και ερμηνευτή όλων των τραγουδιών και επιπλέον –σ’ αυτή την περίπτωση, γιατί γενικά παίζει πολλά όργανα- κιθαρίστα. Μιλήσαμε μαζί του για το πώς έφτασε σ’ αυτό το συναρπαστικό και πολυσυλλεκτικό ψυχεδελικό καλειδοσκόπιο ιδιωμάτων και ηχοχρωμάτων που είναι το «Introspective».
Άκουγες πραγματικά τόσα πολλά και διαφορετικά πράγματα καθώς μεγάλωνες όσο φαίνεται στο πρώτο άλμπουμ σου;
Έχω περάσει από αρκετές μουσικές φάσεις, αλλά δεν θα έλεγα ότι η μουσική που άκουγα μικρός είναι κοντά στον δίσκο. Τα τελευταία τρία - τέσσερα χρόνια έχω μπει στον χώρο του rock/pop σ’ αυτό το ύφος, το πιο psychedelic να το πω. Μικρός άκουγα πολύ τα κλασικά πράγματα που ακούει ένας έφηβος.
Το γεγονός ότι γεννήθηκες και συνεχίζεις να ζεις στην περιφέρεια και συγκεκριμένα στο Ηράκλειο της Κρήτης έχει παίξει κάποιο ρόλο στη διαμόρφωση της μουσικής ταυτότητάς σου ή όχι;
Έχει παίξει σίγουρα, αλλά όχι τόσο καλό όσο θα ήθελα. Δυστυχώς δύσκολα βρίσκεις ανθρώπους να ακούν παρόμοια πράγματα με σένα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να βρίσκεις μουσική μόνος, κάτι που είναι καλό μεν, αλλά άλλο πράγμα είναι το να μοιράζεσαι και να μοιράζεις, να συζητάς και να κατανοείς. Είναι κάτι που μου λείπει πολύ. Θεωρώ πως αυτόματα επηρεάζει και το πώς γράφω μουσική ή τι γράφω.
Ποια ήταν η διαδρομή σου στη μουσική μέχρι τον σχηματισμό των Green Was Greener και την κυκλοφορία του δίσκου; Και με την ευκαιρία, το όνομά σας έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία για σένα ή απλώς σου άρεσε το πώς ακούγεται;
Για αρκετά χρόνια έγραφα ηλεκτρονική μουσική, έκανα και αρκετές κυκλοφορίες, αλλά για κάποιον λόγο το βαρέθηκα λίγο. Με βοήθησε όμως αρκετά στο να δημιουργήσω μια βάση για τους Green Was Greener. Το ίδιο έγινε και με το hip - hop. Για ένα, μικρό βέβαια, διάστημα έγραφα αρκετά beats, τα οποία τα πουλούσα ώστε να πάρω περισσότερο στουντιακό εξοπλισμό.
Το όνομα δεν έχει κάποια σημασία. Ξεκίνησε σαν αστείο. Στην πορεία όμως κατάλαβα ότι διαθέτει μια νοσταλγία που έχει και μια μουσική διάσταση. Είναι ένα σημαντικό συναίσθημα η νοσταλγία για τον ήχο μας.
Είστε μια αληθινή μπάντα και οι υπόλοιποι τέσσερις μετέχουν στη δημιουργική διαδικασία ή πρόκειται για ένα εντελώς και καθαρά δικό σου project;
Μέχρι τώρα όλη τη μουσική τη γράφω εγώ. Η μπάντα ήρθε μετά, όταν υπέγραψα με την Inner Ear. Δεν ξέρω αν θα συνεχίσει να λειτουργεί έτσι, αλλά για την ώρα στο στούντιο είμαι μόνος. Μου είναι ακόμα δύσκολο να γράψω μπροστά και μαζί με άλλους. Ίσως να είναι και θέμα συνήθειας, καθώς έτσι δουλεύω τόσα χρόνια.
Ποια είναι τα μουσικά ιδιώματα (και οι επιμέρους τάσεις τους) και τα ονόματα που αγαπάς πολύ αλλά και ποια από αυτά συνειδητοποιείς ότι έχουν καθορίσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη μουσική σου;
Σίγουρα οι Αμερικανοί Flaming Lips. Ακούω καθημερινά και αναπόφευκτα επηρεάζομαι, θέλω δεν θέλω - στη συγκεκριμένη περίπτωση θέλω βέβαια. Οι MGMT είναι άλλη μία μπάντα που με άλλαξε και με επηρέασε πολύ, ειδικά αφότου τους είδα live. Κάποια άλλα ονόματα που παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο για μένα αλλά και την μουσική μου είναι οι Mercury Rev, Dungen και Sigur Ros.
Πόσο σημαντικό είναι το ψυχεδελικό στοιχείο όταν ενορχηστρώνεις και γενικότερα «στήνεις» τα τραγούδια σου; Σε ενδιαφέρει πολύ το να κάνεις τον κόσμο να «ταξιδεύει» όταν τα ακούει;
Είναι κάτι που μου αρέσει και προκύπτει αυθόρμητα, δεν προσπαθώ να κάνω τα τραγούδια να ακούγονται έτσι. Σίγουρα με ενδιαφέρει ο κόσμος που τα ακούει να μπαίνει στο ίδιο mood με μένα, αν και νομίζω ότι δεν το πετυχαίνω. Σε όλους βγάζoυν κάτι διαφορετικό, που βέβαια έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Επίσης, όσον αφορά το στήσιμο και τη δομή τους, δεν το κάνω και πολύ «σωστά». Λίγα, για παράδειγμα, έχουν ρεφρέν ή μια «στάνταρ» δομή.
Πόσο εύκολο ήταν να δημιουργήσεις αυτό το ηχητικό «οικοδόμημα» στο στούντιο;
Μπορώ να πω ότι με τον ηχολήπτη μου δυσκολευτήκαμε αρκετά. Σίγουρα το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν ότι δεν ήξερα αυτό που ήθελα να βγει, το πώς να το περιγράψω σωστά. Η διαδικασία σε ένα επαγγελματικό στούντιο ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Το ίδιο έγινε και στη μείξη των τραγουδιών. Μας πήρε αρκετό καιρό για να την ολοκληρώσουμε. Είχαμε πολλές διαφωνίες, αλλά τελικά βγήκε ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα.
Ο τίτλος του άλμπουμ σημαίνει ότι στους στίχους των τραγουδιών μιλάς μόνο για τον εαυτό σου ή αυτό είναι ένα όχημα για να αφηγηθείς ιστορίες;
Θα έλεγα και τα δύο… Αρκετά τραγούδια είναι προσωπικά, υπάρχουν όμως και κάποια που είναι απλώς φανταστικές ιστορίες. Δεν είμαι πολύ ομιλητικός, ειδικά για προσωπικά μου ζητήματα, οπότε νομίζω πως ο δίσκος ήταν μια απόπειρα να εξωτερικεύσω κάποιες σκέψεις μου.
Η πανδημία και η καραντίνα ήταν κατά τη γνώμη σου ευκολότερη, δυσκολότερη στην Κρήτη σε σχέση με την Αθήνα ή ακριβώς το ίδιο; Πώς την αντιμετώπισες και τι αποκόμισες προσωπικά από αυτή;
Νιώθω ότι στην Αθήνα θα ήταν αρκετά πιο δύσκολα τα πράγματα. Μόνο οι αποστάσεις το κάνουν πιο δύσκολο. Εδώ είναι όλα κοντά. Επίσης, πιστεύω ότι ήταν και σχετικά πιο χαλαρά τα πράγματα εδώ στο θέμα αστυνόμευσης, οπότε έκανες τη βόλτα σου λίγο πιο άνετα. Το βασικό όμως πρόβλημα στην καραντίνα για μένα ήταν η μοναξιά και δεν μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολο ήταν στην Αθήνα να δεις και να βρεθείς έστω και για λίγο με κάποιον. Προσωπικά για μένα ήταν πολύ δύσκολη περίοδος, αλλά δεν έχει να κάνει με την καραντίνα. Αυτό πάντως που κατάλαβα είναι ότι η καθημερινότητά μου δεν είχε διαφορές αν αφαιρέσεις τη δουλειά. Έκανα ό,τι κάνω όποτε έχω ρεπό κι αυτό σημαίνει μουσική.
Πόσο δεκτικό είναι αλήθεια το κοινό στην Κρήτη σε μουσική όπως η δική σου;
Νομίζω πως θα το διαπιστώσω από εδώ και πέρα. Σίγουρα η Κρήτη δεν φημίζεται για τη δεκτικότητά της σε νέα μουσικά ρεύματα. Επικρατεί η ελληνική μουσική, ακόμα και στα μαγαζιά η μουσική είναι ελληνική και σίγουρα όχι εναλλακτική.
Οι Green as Greener είναι αποκλειστικά υπόθεση του στούντιο ή σε ενδιαφέρει και η ζωντανή διάστασή τους;
Με ενδιαφέρουν πάρα πολύ οι συναυλίες. Περιμένω ανυπόμονα να ηρεμήσουν τα πράγματα με τα μέτρα ώστε να μπορέσουμε να παίξουμε μπροστά σε κόσμο. Σαν μπάντα δουλεύουμε αρκετά πάνω σ’ αυτό. Θέλουμε να παίζουμε ζωντανά όσο πιο πολύ είναι δυνατό.
Και τα προσεχή σχέδιά σου, άμεσα και ίσως και λίγο πιο μακροπρόθεσμα;
Τον Σεπτέμβριο θα ξεκινήσουμε τις ηχογραφήσεις για τον δεύτερο δίσκο. Δεν θα ήθελα να απέχει πολύ χρονικά από τον πρώτο… Συναυλίες σίγουρα, και όσο περισσότερο χρόνο γίνεται στο στούντιο, είτε για τους Green Was Greener είτε για κάτι άλλο.
Ό,τι κι αν είναι, είμαστε σίγουροι ότι θα είναι τουλάχιστον πολύ ενδιαφέρον, κάτι που πάντα είναι μια πολύ στέρεα βάση εκκίνησης…
