Δεν είναι σπάνιες οι περιστάσεις που ο μελετητής διερωτάται αν η τέχνη αντιγράφει τη ζωή ή αν η τελευταία ανταγωνίζεται κάθε απόπειρα υπέρβασης τής επινοητικότητάς της. Η τρέχουσα (μέχρι τις 31.7.21) διαδικτυακή διαθεσιμότητα πρόσφατης παραγωγής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, κινηματογραφημένης χωρίς παρουσία κοινού τον περασμένο Ιανουάριο, επαναφέρει συναρπαστικά τον σχετικό προβληματισμό για τη βιοτική διαδρομή τόσο του συνθέτη Umberto Giordano (1867-1948) όσο και του επώνυμου ήρωα της 4ης και τυχερής μελοδραματικής του απόπειρας, της όπεράς του «Andrea Chenier», που ανέβηκε με θριαμβευτική επιτυχία στις 28 Μαρτίου 1896 στο Teatro alla Scala του Μιλάνου και έκτοτε επιβεβαιώνει την αδιάπτωτη δημοφιλία της σε κάθε γεωγραφική συντεταγμένη λυρικού θεάτρου.
Η αγαπημένη -σε τενόρους και όχι μόνον- δημιουργία διαιωνίζει αποτελεσματικά τη συμβολική εξιδανίκευση του ποιητή André Chénier, γεννημένου στην Κωνσταντινούπολη από Γάλλο έμπορο και Ρωμιά μητέρα. Ο αποκεφαλισμός του από την Επαναστατική «Terreur» του Ροβεσπιέρου (25 Ιουλίου 1794), στα 31 μόλις χρόνια του και μόλις δύο 24ωρα πριν από την ανατροπή και σύλληψη τού αιμοσταγούς δικηγόρου δικτάτορα, βοήθησε ώστε να αναδειχθεί σε ίνδαλμα της αντεπαναστατικής παράταξης στα ενδιαφέροντα χρόνια που ακολούθησαν. Παιδί της εποχής του, ο Σενιέ λάτρεψε την Αρχαιότητα μέσα από τις παρισινές σπουδές του, φιλοδοξώντας να αναδειχθεί σε «σύγχρονο Όμηρο». Ταξίδεψε αφιερώνοντας σε σειρά δεσμευμένων και μη γυναικών αρχαιοπρεπείς ελεγείες, που δημοσιεύτηκαν στον κοινωνικό Τύπο της έσχατης προεπαναστατικής εποχής.
Οι συνταγματικές δημοκρατικές του πεποιθήσεις γρήγορα τον έστρεψαν εναντίον των υπερβολών της Γαλλικής Επανάστασης. Αν και διέφυγε από το Παρίσι της Σεπτεμβριανής σφαγής του 1792, αρνήθηκε να εγκαταλείψει τη χώρα και επέστρεψε προσπαθώντας ανεπιτυχώς να σώσει τον Λουδοβίκο ΙΣΤ΄ από το ικρίωμα. Η σύνθεση μιας «Ωδής στην Charlotte Corday», τη δολοφόνο του Μαρά, επέσπευσε την προγραφή του, αλλά η σύλληψή του, στις 7 Μαρτίου 1794, έγινε με την κατηγορία της κατοχής εγγράφων που ο ίδιος είχε αποσπάσει από την αντεπαναστάτρια δεσποινίδα Émilie - Lucrèce d' Estat, ερωμένη του φυγάδα πρέσβη της Ισπανίας José Ocariz, προκειμένου εκείνη να διαφύγει ως μόνη διασωθείσα από την οικογένειά της, εξέλιξη που οδήγησε τελικά στον γάμο της με τον διπλωμάτη υπό τις ευλογίες του Ταλεϋράνδου, όταν εγκαταστάθηκε το Διευθυντήριο.
Η Maddalena της όπερας αποτελεί σύνθεση εκείνης με την κόμισσα Aimée de Coigny (1769-1820), επιστήθια της αδελφής της Μαρίας Αντουανέτας, που συντρόφευσε τον Σενιέ στη φυλακή του Saint Lazare, αλλά κατόρθωσε να αποφύγει την γκιλοτίνα.
Όμως και η βιογραφία του συνθέτη από τη Foggia αποδεικνύεται μυθιστορηματική! Ως τυχών ευφήμου μνείας 6ος επιλαχών διαγωνισμού μονόπρακτης όπερας του εκδότη Edoardo Sonzogno, στον οποίο είχε επικρατήσει ο Πιέτρο Μασκάνι, γνώρισε τη διαδοχική αποτυχία δύο επιπλέον έργων του και την απώλεια της μισθοδοσίας, προτού ο συνθέτης της «Καβαλλερία Ρουστικάνα» τον υποστηρίξει στον Εκδότη, ευγνώμων επειδή ο Τζορντάνο απέτρεψε την εμπλοκή του σε πολύνεκρο ατύχημα κατά τα εγκαίνια του τραμ της Φλωρεντίας, στα οποία είχε προσκληθεί επισήμως!
