Στις 21 Μαρτίου συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από την έναρξη λειτουργίας του χώρου που επέτρεψε στην Ελλάδα συμπόρευση με τη λόγια μουσική ζωή της Ευρώπης. Ο λόγος για το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το μεγαλεπήβολο όραμα της Αλεξάνδρας Τριάντη, του Λάμπρου Ευταξία και των άλλων μελών του «Συλλόγου Φίλων της Μουσικής» που ολοκληρώθηκε και έλαμψε κατά την ισόβια και αναντιρρήτως προωθητική προεδρία του Χρήστου Λαμπράκη.
Πέρα από κατά καιρούς αμφισβητήσεις του, το ΜΜΑ έχει πλέον καθιερωθεί στην κοινή συνείδηση ως χώρος ευρύτερης πνευματικής και κοινωνικής επιρροής και παρέμβασης από τη βασική, μουσική του αποστολή. Με τη Μεγάλη και δραστήρια βιβλιοθήκη του, το συνεχώς εμπλουτιζόμενο αρχείο της, τις σημαντικές εκθέσεις του, το ηχογραφικό και το συνεδριακό του κέντρο, τους πολυδιάστατους παραστατικούς του χώρους (αλλά και εξαιρετικά διαμορφωμένους περιβάλλοντες του κτηρίου), τη στέγαση και / ή φιλοξενία, πέραν του ΣΦΜ, της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, της Ορχήστρας Φιλαρμόνια Αθηνών, της Καμεράτα Τζούνιορ, της Ενώσεως Ελλήνων Μουσουργών, του σωματείου «Υποτροφίες Μαρία Κάλλας» και άλλων σχημάτων και δράσεων, το Μέγαρο οδεύει με αυξημένο κεφάλαιο αξιοπιστίας στη 2η τριακονταετία του, έχοντας καταστεί, για πολλούς από τους τακτικούς επισκέπτες του, το δεύτερο πνευματικό και καλλιτεχνικό τους σπίτι, ένα φιλικό εντευκτήριο περιοδικής συνάντησης και ζύμωσης απόψεων και αισθημάτων.
Παρά την εισαγωγή της υπερσύγχρονης τεχνολογίας ψηφιακής παρακολούθησης όμως (διαδραστική προβολή σε 360o από τρεις κάμερες), λυπεί ότι η επετειακή συναυλία από την αίθουσα «Χρήστος Δ. Λαμπράκης» (Φίλων της Μουσικής) παρέμεινε αποκλειστικά διαθέσιμη στο Διαδίκτυο, αποστερώντας πιστούς ακολούθους από την τηλεοπτική μέθεξή της.
Στα 1991 και σε πνεύμα σώφρονος μινιμαλισμού, το επιβλητικό οικοδομικό σύμπλεγμα είχε εγκαινιάσει ο παγκοσμίου φήμης δεξιοτέχνης της βιόλας Yuri Bashmet. Σήμερα και σε ένδειξη επίμοχθης θεσμικής αυτοπεποίθησης, πλήθος εγχώριων δυνάμεων επιστρατεύθηκε για συναυλία ιδιαίτερων προδιαγραφών. Με μαέστρο τον Γιώργο Πέτρου, τέσσερις διακεκριμένοι μονωδοί, οι χορωδίες της ΕΡΤ (Μιχ. Πατσέας) και του Δήμου Αθηναίων (Σταύρος Μπερής) και η Armonia Atenea (δηλαδή μουσικοί τής συνυφασμένης με τον Σύλλογο «Καμεράτα - Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής») παρουσίασαν την ριψοκίνδυνη για σχηματισμό οργάνων εποχής 9η Συμφωνία του Μπετόβεν.
Η εκτέλεση, ήδη από την έναρξη του μεγαλόπρεπου α’ μέρους, καθήλωσε με την τραγική σφοδρότητα και τις ασυμβίβαστες όσο και αγωνιώδεις ταχύτητες, στις οποίες οι μουσικοί αντεπεξήλθαν με ανυπόκριτη τη χαρά της πρόκλησης. Η μετρονομικά ενημερωμένη, κάθε άλλο όμως παρά μηχανική, αγωγική διαχείριση ουδόλως υπονόμευσε τον απολλώνιο χαρακτήρα του αργού μέρους, που ξεδιπλώθηκε με δροσερή αγροτική ευθύτητα, τραγανό και ολοφώτεινο στην προβολή των οργανικών φωνών.
Με σχεδόν ανθρωπομορφική παραστατικότητα, τα θυμωμένα έγχορδα προετοίμασαν το εγερτήριο κάλεσμα του Χριστόφορου Σταμπόγλη, βαθυφώνου με ευκρινή άρθρωση και στρογγυλό, πλούσιο και θερμό ήχο. Η σκυτάλη της συγκεκαλυμμένης επίκλησης στην ελευθερία περιήλθε στο ευπρόσδεκτα νεανικό ηχόχρωμα του τενόρου Βασίλη Καβάγια, με τη Μυρτώ Παπαθανασίου και τη Μαίρη Έλεν Νέζη να ολοκληρώνουν αγέρωχα το «αδελφικό» φωνητικό κουαρτέτο για το οικουμενικό φινάλε!
