Μουσείο αφιερωμένο στην ιστορία των ελληνικών σιδηροδρόμων. Από το 1979 στεγάζεται σε ένα παλιό αμαξοστάσιο του ΟΣΕ επί της οδού Σώκου 4, στα Σεπόλια. Φιλοξενεί μερικά θαυμάσια δείγματα από τις αμαξοστοιχίες που χρησιμοποιηθήκαν στην Ελλάδα από τον 18ο έως τον 20ό αιώνα. Η παλιότερη σωζόμενη ατμάμαξα είναι η «Τύρινθα». Μοναδικής αξίας είναι και ο ατμοκίνητος συρμός του οδοντωτού σιδηρόδρομου Διακοπτού - Καλαβρύτων του έτους 1899. Ατμόσφαιρα άλλης εποχής αποπνέει το βασιλικό βαγόνι που πρόσφεραν στον βασιλιά Γεώργιο Α΄ το 1888 οι σιδηρόδρομοι Αθηνών - Πειραιώς. Πρόκειται για ένα βαγόνι που κατασκευάστηκε στον Πειραιά και χρησιμοποιήθηκαν τέσσερα διαφορετικά είδη ξύλου: τικ, ερυθρόξυλο, σφένδαμος και καρυδιά.
Το πιο εντυπωσιακό όμως έκθεμα του μουσείου είναι το όχημα - καπνιστήριο που είχε χαρίσει η αυτοκράτειρα Ευγενία της Γαλλίας στον σουλτάνο Αβδούλ Αζίζ. Το όχημα αυτό ήταν διακοσμημένο με αραβουργήματα, σκαλιστή οροφή και στριφτές μεταλλικές κολώνες. Προέρχεται από τον τουρκικό σουλτανικό συρμό τον οποίο κατέσχεσε ο Ελληνικός Στρατός το 1913.
Στο μουσείο μπορεί κανείς να δει ποδοκίνητες και χειροκίνητες βρεζίνες, μακέτες, φωτογραφικό υλικό, σπάνια έντυπα, πίνακες δρομολογίων, παλιές στολές και όργανα των σιδηροδρόμων, ακόμη και εισιτήρια διαδρομών. Στο προαύλιο του μουσείου βρίσκει κανείς δύο οχήματα από το τραμ του Πειραιά, καθώς και τρεις μικρές ατμάμαξες μεταλλείων, η μία εκ των οποίων είναι τύπου «Decauville» κατασκευασμένη στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο ελληνικός σιδηρόδρομος είναι ο μεγάλος ηττημένος των συγκοινωνιών στη χώρα μας κι αυτό γιατί ο ελληνικές κυβερνήσεις αγνόησαν την ανάγκη αναβάθμισής του, που στη στήριξη των λόμπι του Ι.Χ.
