Τα Τέμπη, που επιστρέφουν με την Προανακριτική για τον Κώστα Αχ. Καραμανλή, και το σκάνδαλο της Ομάδας Αλήθειας, καθώς αμφότερα αγγίζουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, πνίγουν την κυβέρνηση απειλώντας να εξανεμίσουν τα ασθενικά οφέλη που αποκόμισε από την επικοινωνιακή καταιγίδα που εξαπέλυσε με σημείο εκκίνησης τον ανασχηματισμό.
Μετά την ανάγνωση των 10.000 σελίδων της δικογραφίας, θα ξεκινήσει η διαδικασία για την παραπομπή σε Προανακριτική Επιτροπή των υπεύθυνων για το δυστύχημα των Τεμπών. Το Μαξίμου θα εξαντλήσει τις δυνατότητες να πέσει στα μαλακά ο Κ. Αχ. Καραμανλής, αυτή τη φορά όμως θα είναι δύσκολο να τους «ξελασπώσει» το ΠΑΣΟΚ, όπως στην περίπτωση του Χρήστου Τριαντοπούλου, ο οποίος παραπέμφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες στο Δικαστικό Συμβούλιο για πλημμέλημα. Η διαδικασία της κοινοβουλευτικής διερεύνησης δεν μπορεί να παρακαμφθεί, αφού θα πρέπει η Βουλή διά της Προανακριτικής να συγκεκριμενοποιήσει τα αδικήματα και τις διατάξεις για τα πρόσωπα που θα παραπεμφθούν. Η Ν.Δ. θα θελήσει να υπάρξει παραπομπή για πλημμελήματα και όχι για κακούργημα. Αν όμως καταθέσει δική της πρόταση, θα κατηγορηθεί ότι συνεχίζει τη συγκάλυψη. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Κ. Αχ. Καραμανλής ήδη συντάσσει το δικό του υπόμνημα. Αυτά που θα λέει για να στηρίξει την «αθωότητά του» και ο βαθμός στον οποίο θα εμπλέκει άλλα κυβερνητικά πρόσωπα προκαλούν αγωνία στο Μαξίμου.
Νύχι-κρέας με την Ομάδα Αλήθειας
Η κυβέρνηση είναι αντιμέτωπη και με το σκάνδαλο της Ομάδας Αλήθειας, το οποίο αποτελεί την επιτομή της διαπλοκής κατά την εξαετή διακυβέρνηση. Σε μια κανονική χώρα η κυβέρνηση θα είχε πέσει. Ένας σκοτεινός παρακρατικός μηχανισμός, με αδιαφανή χρηματοδότηση από κρατικό χρήμα, ενίοτε με τη διαμεσολάβηση ιδιωτών, ταγμένος να εξοντώνει ακόμη και με δολοφονία χαρακτήρων τους αντιπάλους του Κ. Μητσοτάκη.
Οπως περιέγραψε καθαρά ο Σωκράτης Φάμελλος, ο εντολέας πίσω από την Ομάδα Αλήθειας είναι ο Κ. Μητσοτάκης. Το ότι η εν λόγω Ομάδα έφτασε στο πρωτοφανές σημείο να κάνει μήνυση σε αρχηγό κοινοβουλευτικού κόμματος που ζήτησε τη δικαστική διερεύνηση μόνο σαν δείγμα πανικού μπορεί να εκληφθεί. Η πίεση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. αφενός θα δώσει ώθηση στην Εισαγγελία -που είχε ανοίξει δικογραφία- να προχωρήσει στη διερεύνηση. Αφετέρου, λειτουργεί και προς τα άλλα πολιτικά κόμματα. Ήδη, εκτός από τη Νέα Αριστερά, και ο Νίκος Ανδρουλάκης και η Ζωή Κωνσταντοπούλου «ανεβάζουν», τουλάχιστον σε επίπεδο δηλώσεων, το σκάνδαλο.
Επικοινωνιακό «θαύμα»
Η στρατηγική του Μεγάρου Μαξίμου εκτυλίχθηκε με έναν καταιγισμό «θετικών ειδήσεων», με αφετηρία την υπόσχεση παροχών που θα υλοποιηθούν έπειτα από επτά μήνες και την προαναγγελία εξαγγελιών (!) που θα γίνουν στη ΔΕΘ και θα αφορούν το 2026. Οι πρόθυμοι δημοσκόποι φρόντισαν να ανταποκριθούν δίνοντας στη Ν.Δ. κέρδη περί τις 2 ποσοστιαίες μονάδες ώστε να την εμφανίσουν ότι κινείται κοντά στο 25% και με την εκτίμηση στο 30%. Κάπως έτσι μια κυβέρνηση που στη δεύτερη τετραετία της, μέσα σε έναν χρόνο, από το 40,5% έπεσε στο 28,3% των ευρωεκλογών και στη συνέχεια κατρακύλησε στις δημοσκοπήσεις στο 20% παρουσιάζεται από τους ενσωματωμένους αρθρογράφους του συστήματος Μητσοτάκη να έχει προοπτική διεκδίκησης αυτοδυναμίας σε τρίτη εκλογική αναμέτρηση.
Πρόκειται για άλλο ένα επικοινωνιακό θαύμα του «Μωυσή». Είναι πάντως εντυπωσιακό ότι σχεδόν όλα τα μέσα ενημέρωσης κινούνται στη γραμμή του Μαξίμου -μία θετική είδηση την ημέρα-, κατακλύζοντας τις οθόνες των τηλεοράσεων και των sites ή και τις σελίδες των εφημερίδων με μικρότερες ή μεγαλύτερες θετικές ειδήσεις. Αν τις αναλύσει κανείς, είναι αδιάφορες ή αρνητικές, ωστόσο διαμορφώνουν ένα ευρύτερο θετικό περιβάλλον για την κυβέρνηση. Ακόμη και sites που μέχρι πρότινος τηρούσαν μια μερικώς κριτική στάση απέναντι στην κυβέρνηση συμβάλλουν πλέον στην επικοινωνιακή αντεπίθεση του Κ. Μητσοτάκη.
Δοκιμάζεται η ελευθερία του λόγου
Την αποπνικτική για τη Δημοκρατία κατάσταση περιγράφει η έκθεση του Human Right Watch (HRW), το οποίο με τη σειρά του ακολούθησε τους Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα, που κατέβασαν ακόμη μία θέση στην ελευθερία του Τύπου την Ελλάδα του Κ. Μητσοτάκη, πιο κάτω κι από πολλές χώρες του Τρίτου Κόσμου. Η έκθεση του HRW καταγράφει «το εχθρικό περιβάλλον για τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης και τους δημοσιογράφους από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά της η κυβέρνηση της Ν.Δ., τον Ιούλιο του 2019, συμπεριλαμβανομένων της παρενόχλησης, του εκφοβισμού, της παρακολούθησης και των καταχρηστικών αγωγών, τα οποία συμβάλλουν στην αυτολογοκρισία και υπονομεύουν την ελευθερία των μέσων ενημέρωσης». Το Παρατηρητήριο διαπιστώνει ότι «οι διάχυτοι και σκόπιμοι περιορισμοί στη δημοσιογραφία στην Ελλάδα δημιουργούν ένα περιβάλλον στο οποίο η κριτική δημοσιογραφία ασφυκτιά και η αυτολογοκρισία γίνεται ο κανόνας».
Ούτε ο Μωυσής…
Συνοπτικά, το Μέγαρο Μαξίμου έπαιξε κυριολεκτικά τα ρέστα του για να ανακόψει τη δημοσκοπική κάθοδο ώστε να διατηρήσει την ψευδαίσθηση ότι δεν έχει απωλέσει εντελώς την κοινωνική νομιμοποίηση. Στην καλύτερη περίπτωση, η 1 ή οι 2 μονάδες που κέρδισε η κυβέρνηση είναι προσωρινή διόρθωση πριν συνεχιστεί η τάση καθόδου. Ένδειξη γι’ αυτό αποτελούν τα ποιοτικά στοιχεία των μετρήσεων, που στην περίπτωση της ελληνικής κυβέρνησης είναι απογοητευτικά. Τα αρνητικά συναισθήματα εκφράζουν το 82% του κοινωνικού σώματος. Παράλληλα, έχει παγιωθεί πάνω από το 65% το ποσοστό που θεωρεί πως η χώρα κινείται σε λάθος κατεύθυνση. Επαναφορά σε τροχιά εξουσίας με την κοινωνία να αξιολογεί συνολικά αρνητικά την κυβέρνηση δεν μπορεί να υπάρξει όσους λαγούς κι αν βγάλουν από το καπέλο οι δημοσκόποι.
Εν τω μεταξύ, οι δελφίνοι κάνουν κινήσεις, ο Κωστής Χατζηδάκης διεκδικεί τις δάφνες της νέας στρατηγικής από τον Σταν Γκρίνμπεργκ, ενώ ο Νίκος Δένδιας παίρνει αποστάσεις από την εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη-Γεραπετρίτη. Παράλληλα, στην κατεύθυνση δημιουργίας νέου κόμματος που θα εκφράσει τον ευρύτερο δεξιό χώρο κινείται ο Αντώνης Σαμαράς, αν και ακόμη δεν έχει καταλήξει αν θα κάνει το αποφασιστικό βήμα άμεσα ή κοντά στις εκλογές.
