Στην ΑΥΓΗ δεν άξιζε ο ξαφνικός θάνατος που συνέβη με το καθημερινό της φύλλο, δεν αξίζει ούτε ο αργός θάνατος με τον οποίο κινδυνεύει και το κυριακάτικο φύλλο που έχει αφεθεί στην τύχη του από τον βασικό της μέτοχο.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον 105,5 Στο Κόκκινο. Δεν τα γράφω για λόγους αλληλεγγύης ή κάποιας συντεχνιακής αντίληψης για τους εργαζόμενους των δύο μέσων, αν και η αλληλεγγύη στον ιδιαίτερα ανταγωνιστικό χώρο μας θα ήταν μια καλή αιτία.
Κυρίως τα επισημαίνω επειδή αυτά τα δύο μέσα είναι κάτι περισσότερο από χρήσιμα για την αναγκαία πολυφωνία, ειδικά στην εποχή μας.
Στις μέρες μας ο αριθμός των μέσων από τα οποία μπορεί κάποιος να έχει πληροφόρηση είναι πολλαπλάσιος συγκριτικά με κάποια χρόνια πριν.
Στους φορείς πληροφόρησης εδώ και χρόνια έχουν προστεθεί ακόμα περισσότεροι τηλεοπτικοί σταθμοί και εφημερίδες, και κυρίως εκατοντάδες ιστοσελίδες ενημέρωσης (;). Ίσως έχουμε τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης στην Ευρώπη αναλογικά με τους κατοίκους κάθε χώρας. Αυτά τα δεδομένα δημιουργούν την εντύπωση ότι αυτός ο πληθωρισμός μέσων «μεταφράζεται» και σε πλουραλισμό στην ενημέρωση. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει.
Τα μεγάλα και ισχυρά μέσα είτε άμεσα είτε έμμεσα ανήκουν στα χέρια λίγων, μια χούφτα από οικονομικούς παράγοντες ελέγχουν τις ιδιωτικές τηλεοράσεις (τη δημόσια την ελέγχει η κυβέρνηση) που κατέχουν παράλληλα μια σειρά από ιστοσελίδες και εφημερίδες. Έχουν τη δυνατότητα λόγω οικονομικής επιφάνειας να συντηρούν ακόμα και μέσα με αρνητικούς ισολογισμούς. Η υπερσυγκέντρωση μέσων στα χέρια λίγων είναι ένα πανευρωπαϊκό φαινόμενο, στη χώρα μας υπάρχει προφανώς αρνητική πρωτιά.
Η ύπαρξη και λειτουργία εναλλακτικών, ακόμα και κομματικών μέσων είναι αναγκαία και ουσιαστικά αφορά την ίδια τη λειτουργία της Δημοκρατίας. Το πρόβλημα της ΑΥΓΗΣ (και του Κόκκινου) δεν είναι οικονομικό, αλλά πολιτικό. Η ΑΥΓΗ έχει επιβιώσει σε πιο χαλεπούς οικονομικά καιρούς, όταν το κόμμα δεν έμπαινε καν στη Βουλή. Ποτέ κανένας δεν διανοήθηκε να θέσειι θέμα κλεισίματος. Λύσεις υπάρχουν πολλές, καμία από αυτές δεν αφορά το κλείσιμο ή την απαξίωσή τους.
* O Γιάννης Παντελάκης είναι δημοσιογράφος