Είναι σαν να βλέπουμε το έργο σε επανάληψη. Και μάλιστα μια θλιβερή επανάληψη γεγονότων και αντιδράσεων όπου το πάθημα δεν έγινε ποτέ μάθημα. Τους ακούμε, λοιπόν, να επιτίθενται στο BBC για όσα αποκαλύπτει περί κρατικών ευθυνών στην περίπτωση του ναυαγίου της Πύλου και αντανακλαστικά το μυαλό επιστρέφει στην περίοδο στην οποία μια άλλη κυβέρνηση αντιδρούσε με τον ίδιο σχεδόν τρόπο στις καταγγελίες για το ναυάγιο στο Φαρμακονήσι. Παρότι τεράστια η διαφορά στον αριθμό των νεκρών, έχουμε ακριβώς την ίδια και απαράλλαχτη πολιτική αντίδραση από πλευράς της κυβέρνησης όσον αφορά τις συνθήκες και τις ευθύνες των δύο ναυαγίων.
Να μην ξεχνάμε, λοιπόν, πως και τότε υπουργοί με δηλώσεις και συστημικοί δημοσιογράφοι με τις υπηρεσίες που πρόσφεραν στην κυβέρνηση έβγαζαν λάδι το Λιμενικό, έριχναν τις ευθύνες στους πνιγμένους, έσερναν στα δικαστήρια τους διασωθέντες και κατηγορούσαν όσους απαιτούσαν τη διαλεύκανση της υπόθεσης, ζητώντας να διερευνηθούν οι καταγγελίες των προσφύγων που βρίσκονταν στο μοιραίο σκάφος, ως εχθρούς της χώρας και επισπεύδοντες τη συκοφάντηση της κυβέρνησης.
Να μην ξεχνάμε, λοιπόν, πως αν και χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια από την τραγωδία στο Φαρμακονήσι, το 2022 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με απόφασή του καταδίκασε την Ελλάδα για διαδικαστικές ανεπάρκειες και παραλείψεις στην έρευνα που διεξήγαγαν οι ελληνικές Αρχές για το συμβάν, παραλείψεις εκ μέρους των ελληνικών Αρχών σχετικά με τις θετικές εκείνες ενέργειες στις οποίες ευλόγως όφειλαν να έχουν προβεί για την προστασία της ζωής των 27 επιβαινόντων και με την εξευτελιστική μεταχείριση των 12 από τους 16 διασωθέντες. Να μην ξεχνάμε, λοιπόν, το Φαρμακονήσι όταν τους ακούμε να απαξιώνουν τη δημοσιογραφική έρευνα και τις καταγγελίες για το έγκλημα της Πύλου. Το παρελθόν τους δεν τους το επιτρέπει.
