Με τον μπαμπούλα της χρεοκοπίας απειλούν τους πολίτες. Με επιχειρήματα που δεν έχουν αλλάξει εδώ μια δεκαετία, η Ν.Δ. αυτοσυστήνεται ως ο θεματοφύλακας της σταθερότητας. Παράλληλα τρομοκρατεί τον κόσμο ότι οποιαδήποτε διαφορετική πολιτική θα ήταν καταστροφική.
Οπως και στις εκλογές του 2023 έτσι και τώρα, ως τεχνοκράτες που αξιώνουν να είναι, στέλνουν στο ΓΛΚ τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Και «διαβάζουν» μετά όπως θέλουν τα νούμερα, ξεχνώντας να προσμετρήσουν ότι δεν εξυπηρετεί το αφήγημά τους. Για παράδειγμα, δεν προσμετρούν τα έσοδα 3,2 δισ. από τη φορολόγηση 90% στα υπερκέρδη των τραπεζών, διυλιστηρίων και εταιρειών ενέργειας που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, για τον απλούστατο λόγο ότι αν το έκαναν, δεν θα φαίνονταν ανεφάρμοστα όσα προτείνει.
Αυτά, όμως, αφορούν το επικοινωνιακό θεαθήναι της προεκλογικής σκακιέρας. Το σοβαρότερο ατόπημα είναι ότι χρησιμοποιούν έναν δημόσιο φορέα, όπως το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, με τρόπο απαξιωτικό για το κύρος του, αφού το κάνουν μέρος της προεκλογικής αντιπαράθεσης. Αποδεικνύεται και πάλι (όπως με τις ανεξάρτητες Αρχές) ότι αντιλαμβάνονται το κράτος με τη λογική του ιδιοκτήτη, αφήνοντας εκτός την κοινωνία που το απαρτίζει.
«Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ κοστίζουν 45,8 δισ.» ήταν το βασικό επιχείρημα του πρωθυπουργού για να κατηγορήσει και πάλι την αξιωματική αντιπολίτευση για ανευθυνότητα και λαϊκισμό. Εγκαλούν τον ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν η μόνη κυβέρνηση που άφησε γεμάτα ταμεία διασφαλίζοντας τη σταθερότητα της χώρας για τα επόμενα χρόνια. Όμως, στη δεύτερη πλέον τετραετία, είναι ξεκάθαρο ότι επιχειρούν το αποφασιστικό βήμα, συνεπικουρία του χρόνου. Θέλουν να φορτώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ την ίδια τη χρεοκοπία της χώρας, για την οποία ευθύνονται οι κυβερνήσεις Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.
Ειδικότερα όμως το επιχείρημα ότι «δεν βγαίνουν» οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και θα μας βάλουν «σε περιπέτειες» έχει έναν πολύ συγκεκριμένο στόχο. Να τρομοκρατεί σταθερά τους πολίτες ώστε να μην αποφασίσουν ποτέ μια εναλλακτική πορεία. Διεγείρουν τον φόβο για να μπορούν να κυβερνούν αδιασάλευτα, με τη λογική του λιγότερου κακού.
Ο κόσμος αντιδρά στρεφόμενος προς τη συντήρηση για να μην τα χάσει όλα. Και όμως τα χάνει όλα. Όταν οι νέοι και οι νέες εγκαταλείπουν τη χώρα γιατί δεν μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Όταν οι συνταξιούχοι στέκονται ώρα μπροστά στο ράφι με το πυρηνέλαιο και φεύγουν θλιμμένοι γιατί ούτε αυτό δεν μπορούν να αγοράσουν. Όταν ελεύθεροι επαγγελματίες και μισθωτοί φουσκώνουν τα χρέη τους για να τα βγάλουν πέρα τον μήνα, με την ψευδαίσθηση της «σταθερότητας»...
Ο μόνος λόγος που η κυβέρνηση της Δεξιάς αποφασίζει ότι οποιαδήποτε άλλη πρόταση είναι ανεφάρμοστη είναι γιατί θέλει, με τη βία του τρόμου της καθημερινής επιβίωσης, να κυβερνά για πάντα.
