Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες της αντιπολίτευσης για να το παίζει μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Ως έναν βαθμό είναι λογικό - ας πρόσεχε η αντιπολίτευση κι ας πρόσεχε και το εκλογικό σώμα που τον επέλεξε.
Την τελευταία εβδομάδα κάνει κινήσεις για να χαϊδέψει τα πιο ταπεινά ένστικτα του πιο κοινωνικά καθυστερημένου κομματιού της Δεξιάς, ψηφοφόρων του και μη. Φαίνεται πως υπαναχωρεί στο θέμα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και παρουσίασε ακόμα μία συντηρητική αλλαγή στους Ποινικούς Κώδικες, με βασικό χαρακτηριστικό τον εντυπωσιοθηρικό ποινικό λαϊκισμό. Δεν πρόκειται φυσικά για καθαρά ιδεολογικής φύσης πολιτική, καθώς φαίνεται ευκρινώς ότι κλείνει και το μάτι σε έναν εξαμερικανισμό του σωφρονιστικού συστήματος, δηλαδή στην ιδιωτικοποίηση του συστήματος των φυλακών και στην εξασφαλισμένη παροχή «πελατείας» από το δικαστικό σύστημα μέσω της αυστηροποίησης των ποινών.
Και ενώ στην κοινωνική ατζέντα είναι ευέλικτος προς το πιο συντηρητικό ακροατήριο και δυσαρεστεί κάποιους «κεντρώους» φίλους του σημιτικής προελεύσεως, αποζημιώνει αυτούς τους τελευταίους πλουσιοπάροχα όταν πρόκειται για την επιβολή πολιτικών που είναι διαλυτικές για τη χαμηλή μεσαία τάξη ίνα πληρωθούν τα ρηθέντα στις ιερές Βέδες Πισσαρίδη. Το φορολογικό νομοσχέδιο, το οποίο ο Κ. Μητσοτάκης φρόντισε χθες στο Υπουργικό Συμβούλιο να το πάρει με παρρησία πάνω του, είναι μια τέτοια πολιτική, και μάλιστα αν συνδυαστεί με το ασφαλιστικό και με άλλες «μεταρρυθμίσεις» που είναι στα σκαριά, αποτελούν μια εκδοχή της πολιτικής του σοκ. Και να μην ξεχάσουμε, στον εκσυγχρονιστικό οίστρο της η κυβέρνηση φέρνει σύντομα προς ψήφιση τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ένα θέμα στο οποίο κάνουν κροσόβερ τα υγρά όνειρα των εκσυγχρονιστών νεοφιλελεύθερων και των σκληρών δεξιών.
Τώρα, η επιστολική ψήφος που ανακοινώθηκε εν χορδαίς ενδεχομένως να ενθουσιάσει και τα δύο ακροατήρια. Και όσους Γκρούεζες διαβλέπουν μια νομότυπη διαδικασία υφαρπαγής ψήφου από ανήμπορους ή αδιάφορους, και τους εκσυγχρονιστές, που νομίζουν οι φουκαράδες ότι με τον Κ. Μητσοτάκη γινόμαστε Ευρώπη.
Οι δύο βάρκες δεν είναι σπάνιες στην πολιτική, αλλά συνήθως οδηγούν σε βουτιά στα παγωμένα νερά.
