Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. βρίσκεται σε ιδιαίτερα κρίσιμη καμπή και η επόμενη μέρα δεν θα είναι εύκολη, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί μετά τις εκλογές οι πολιτικοί συσχετισμοί. Πολλά θα εξαρτηθούν από τη συλλογική ικανότητα να διαβάσουμε γρήγορα και αποτελεσματικά τη μεγάλη εικόνα, τόσο σε πολιτικό-ιδεολογικό επίπεδο όσο και σε κοινωνικό-οικονομικό.
Το πρώτο και πιο κρίσιμο είναι να διαφυλάξουμε την κληρονομιά της κυβερνώσας Αριστεράς. Και τα δύο ταυτοχρόνως και με την ίδια βαρύτητα, δηλαδή και το «κυβερνώσα» και το «Αριστερά». Γιατί το «κυβερνώσα» ως επιθετικός προσδιορισμός της «Αριστεράς» εμπεριέχει τη διεύρυνση (δεύτερη κληρονομιά), εμπεριέχει αυτό που διαρκώς επικαλούμαστε σε αυτούς που απευθυνόμαστε -τους πολλούς-, εμπεριέχει την ελπίδα για διεκδίκηση εν τόπω και χρόνω της δικαιοσύνης, της ισότητας, του κοινωνικού μετασχηματισμού. Το «Αριστερά», ωστόσο, ως κρίσιμο ουσιαστικό θέτει με σαφήνεια το πολιτικό στίγμα. Στο πλαίσιο του πολιτικού ανταγωνισμού υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει μια διαιρετική τομή: Δεξιά-Αριστερά. Αντί, λοιπόν, των άγονων συζητήσεων για το αν πρέπει να αλλάξει, να μετριαστεί ή να εξαφανιστεί αυτή η διαιρετική τομή και ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. να μετακινηθεί περισσότερο στο Κέντρο ή πιο αριστερά κ.λπ., η συζήτηση πρέπει να επικεντρωθεί εκεί που παίζεται η ιστορία. Ο πολιτικός αντίπαλος είναι η Δεξιά (με όποιους επιθετικούς προσδιορισμούς και όποια ανιστόρητα ιστορικά τόξα), με μια επικίνδυνη διεύρυνση του δεξιού μετώπου προς την Ακροδεξιά. Ο ανταγωνισμός, λοιπόν, δεν μπορεί και δεν πρέπει να μετατοπιστεί ανάμεσα στη Δεξιά και στην Ακροδεξιά, αλλά να ενισχυθεί ανάμεσα σε Δεξιά και Αριστερά.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. το μεγάλο στοίχημα των επόμενων βημάτων επικεντρώνεται -με δεδομένο πάντα τον πολιτικό ανταγωνισμό που έχει διαμορφωθεί, με δεδομένο ότι οι κοινωνικές ανάγκες που έκαναν τον ΣΥΡΙΖΑ κυβερνώσα Αριστερά δεν έχουν εκλείψει- στους επιθετικούς προσδιορισμούς που θα προσθέσει στο «κυβερνώσα». Εν ολίγοις, ο προγραμματικός του προσανατολισμός. Η δική μας Αριστερά λοιπόν, αφού «σώσει τάχιστα το παλιό σπίτι», πρέπει να διεκδικήσει τον ρόλο της όχι μόνο με όρους προοδευτικότητας, δημοκρατικότητας, αλλά και με όρους μεταρρυθμισμού. Στην κοινωνική πραγματικότητα της ραγδαίας ενίσχυσης των ανισοτήτων, της υποχώρησης του κοινωνικού κράτους, της υπονόμευσης των δημόσιων αγαθών, της κλιματικής κρίσης, της μεταναστευτικής πραγματικότητας, των ψηφιακών αλλαγών, των γεωπολιτικών ανακατατάξεων ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. της επόμενης φάσης πρέπει να οικοδομήσει μια γλώσσα και ένα πρόγραμμα βαθέος και ριζοσπαστικού μεταρρυθμισμού. Ενός μεταρρυθμισμού που θα συνεγείρει από τα αριστερά μέχρι το Κέντρο κάθε προοδευτικό, δημοκράτη άνθρωπο. Έναν αριστερό μεταρρυθμισμό πολιτικά, ιδεολογικά σκληρό αντίπαλο του νεοφιλελεύθερου εκσυγχρονισμού της Δεξιάς. Έτσι θεωρώ ότι όλα τα αριστερά, σοσιαλιστικά ποτάμια που συγκροτούν τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. θα μπορέσουν να ξαναφτιάξουν το όραμα έμπνευσης για το μέλλον. Διαφορετικά θα αναλωθούμε σε εσωστρεφή μάχη χαρακωμάτων: αν θα πάμε πιο αριστερά ή πιο κέντρο, αν θα «πιάσουμε» τα μεσαία στρώματα από αριστερές ή κεντρώες θέσεις.
Η Ιστορία παίζεται στο αν η Αριστερά μπορεί να ανανεώσει (να μεταρρυθμίσει) τα όπλα της, να αναδείξει το ιστορικό τους βάθος και να οικοδομήσει το νέο μεταρρυθμιστικό, αριστερό όραμα. Να ανανεώσει το περιεχόμενο της διαιρετικής τομής Δεξιά-Αριστερά.
* Η Σία Αναγνωστοπούλου είναι βουλεύτρια Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
