Οι πολίτες που θα πάνε αύριο στις κάλπες θα πρέπει να έχουν συνείδηση της πραγματικής κατάστασης. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει αποτύχει. Αυτά που ήθελε τα έχει πετύχει, και με το παραπάνω. Και με βάση αυτά που έχει επιτύχει πρέπει να κριθεί.
Το success story της διακυβέρνησης Μητσοτάκη
Οι εταιρείες που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αθηνών αναμένεται να σημειώσουν για το 2023 ρεκόρ κερδοφορίας. Συγκεκριμένα, αναμένεται να ξεπεράσουν ακόμα και τα 11,3 δισ. ευρώ που κέρδισαν προ κρίσης, το 2007. Τα κέρδη αυτά δεν είναι τυχαία. Βγήκαν, εν πολλοίς, από τις τεράστιες κρίσεις που ο Κυριάκος Μητσοτάκης διατείνεται ότι τον βάρεσαν απρόβλεπτα και κατακούτελα. Πρόκειται για εταιρείες ενέργειας, εταιρείες καυσίμων και τράπεζες. Σ’ αυτές πρέπει να προστεθούν οι ιδιώτες της Υγείας, που ωφελήθηκαν από τη διάλυση του ΕΣΥ κατά την πανδημία και ετοιμάζονται για μια κερδοσκοπική επέλαση στα λεηλατημένα δημόσια νοσοκομεία.
Εκεί ακριβώς έγκειται το success story της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Αυτό που για την πλειονότητα των νοικοκυριών και των μικρών επιχειρήσεων είναι αγωνία επιβίωσης, μισθός που κρατάει δεκαπέντε μέρες, αγωνία για αξιοπρεπή περίθαλψη, απειλή χρεοκοπίας και κατασχέσεων, αποκλεισμός από τη ρευστότητα, για μια χούφτα ολιγάρχες είναι αναπτυξιακό θαύμα. Θαύμα πληρωμένο από τις τσέπες του κόσμου, από ποταμούς δημόσιου χρήματος που δαπανήθηκαν για την επιδότηση της αισχροκέρδειας και από δισεκατομμύρια απευθείας αναθέσεων και αδιαφανών συμβάσεων.
Αυτή υπήρξε η βασική φιλοσοφία της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Και τα σοβαρότατα προβλήματα δημοκρατίας που προέκυψαν την τελευταία τετραετία κάθε άλλο παρά άσχετα είναι με αυτήν την κατάσταση. Ας μην ξεχνάμε ότι στο επίκεντρο των παρακολουθήσεων από την ΕΥΠ και το Predator ήταν δημοσιογραφικές έρευνες για τραπεζικά σκάνδαλα και μαύρο χρήμα, στρατιωτικές προμήθειες και «νταλαβέρια» υπουργών και κυβερνητικών συμβούλων. Πάνω σ’ αυτές τις δουλειές δομήθηκε το επιτελικό καθεστώς Μητσοτάκη, το οποίο επιχείρησε να ελέγξει τις ροές του χρήματος απλώνοντας τα πλοκάμια του στα ΜΜΕ και, το χειρότερο απ’ όλα, μέσα στη Δικαιοσύνη.
Για Δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη
Το αντίτιμο για τους ευάλωτους και τη φτωχοποιημένη μεσαία τάξη ήταν ξεροκόμματα σε μορφή κουπονιών, πληρωμένα από τα κρατικά υπερέσοδα που φέρνει η αχαλίνωτη ακρίβεια στον ΦΠΑ και στον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στα καύσιμα. Είναι υποχρεωτικές υπερωρίες πληρωμένες σε ρεπό. Είναι ένας καθημερινός αγώνας να βγουν το ενοίκιο και ο λογαριασμός της ΔΕΗ, που υπερβαίνουν τον μέσο μισθό. Είναι κρατικές συμφωνίες για τη μεταφορά φθηνών εργαζόμενων από τον τρίτο κόσμο προκειμένου να δουλέψουν οι υπερφορτωμένοι κλάδοι του τουρισμού και των κατασκευών χωρίς να υποχρεωθούν να δώσουν αξιοπρεπή μεροκάματα. Είναι ο Πτωχευτικός Κώδικας και η επέλαση -αφορολόγητη μάλιστα- των funds στις πρώτες κατοικίες. Είναι μια νέα γενιά που δεν έχει την παραμικρή προοπτική στη χώρα της.
Με αυτά δεδομένα, η ψήφος της Κυριακής πρέπει να είναι μια συνειδητή ψήφος για ζωή και αξιοπρέπεια. Η επιλογή είναι μπροστά στους πολίτες και η απόφαση είναι στα χέρια τους. Αν θέλουν συλλογικές συμβάσεις και στοιχειώδη δικαιώματα απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία, αν θέλουν προστασία απέναντι στην τραπεζική κερδοσκοπία, αν θέλουν Εθνικό Σύστημα Υγείας που να αναλογεί σε ευρωπαϊκό κράτος, αν θέλουν δημόσια σχολεία με αξιοπρεπή λειτουργία και δίκαιη πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, αν θέλουν αποφασιστικά μέτρα κατά της αισχροκέρδειας, αν θέλουν διαφανή και ηθική διακυβέρνηση που θα προστατεύει το δημόσιο συμφέρον, ας ξέρουν ότι μόνο μια προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας μπορεί να τους τα εξασφαλίσει.
Αλλά είναι και κάτι ακόμα. Ο τόπος έχει ανάγκη από μια δραστική προοδευτική ανανέωση. Στο πολιτικό σύστημα, στη Δικαιοσύνη, στην Παιδεία, στα μέσα ενημέρωσης, στους θεσμούς, παντού. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα παρά μόνο αν ενεργοποιηθούν οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου. Αυτό είναι το νόημα της αυριανής ψήφου.
Η ψήφος της στρουθοκαμήλου
Οποιος θεωρεί πως έχει την παραμικρή ελπίδα να βελτιώσει τη θέση του παρατείνοντας για άλλα τέσσερα χρόνια τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη κρύβει το κεφάλι του στην άμμο σαν τη στρουθοκάμηλο. Το ίδιο και όποιος πιστεύει ότι όλοι είναι ίδιοι: ίδιοι ο Παπάγος και ο Πλαστήρας, ίδια οι συλλογικές συμβάσεις και η ατομική διαπραγμάτευση με τον εργοδότη, ίδια η προστασία της πρώτης κατοικίας και ο Πτωχευτικός Μητσοτάκη, ίδια η καθολική υγειονομική κάλυψη και τα ιδιωτικά απογευματινά νοσοκομεία του Πλεύρη. Αυτό είναι το μήνυμα διαφόρων «καθαρών» επαναστατών που υπόσχονται ρήξεις βγαλμένες από τις ίσες αποστάσεις και επαγγέλλονται την αλλαγή των συσχετισμών αρνούμενοι να τους ακουμπήσουν. Υπάρχει κι εκεί χώρος για στρουθοκαμήλους.
Αύριο είναι η ώρα
Για όλους τους υπόλοιπους, η επιλογή είναι μία: προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας. Βεβαίως με τις αντιφάσεις και τις αδυναμίες της, βεβαίως με τα ελλείμματα και τα προβλήματά της. Αλλά με ένα καθαρό σχέδιο διακυβέρνησης, που θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα των πολλών και θα λογοδοτεί σ’ αυτούς και μόνο. Για ζωή και αξιοπρέπεια. Για ήθος στην πολιτική ζωή. Για «Δικαιοσύνη παντού». Αύριο είναι η ώρα να ξεκινήσει μια ιστορική αλλαγή στον τόπο.
