Η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC) δημοσίευσε το τελευταίο μέρος της 6ης Έκθεσης Αξιολόγησης στις 20 Μαρτίου και την παρέδωσε στους παγκόσμιους ηγέτες. Πρόκειται για μια αξιολόγηση της σημερινής κατάστασης του πλανήτη, η οποία περιλαμβάνει τρεις εκθέσεις από διαφορετικές ομάδες εργασίας και αναδεικνύει τη ζοφερή πραγματικότητα στην οποία βρισκόμαστε, δείχνοντας όμως ξεκάθαρα ότι υπάρχει ελπίδα αν οι κυβερνήσεις αναλάβουν δράση τώρα.
Ωραία ακούγονται όλα αυτά και, όπως και να το κάνεις, αφήνουν μια χαραμάδα ελπίδας για το μέλλον του πλανήτη αν όντως οι κυβερνήσεις αντιληφθούν την κρισιμότητα των στιγμών. Στιγμές που θα σημαδέψουν το μέλλον του πλανήτη και των κατοίκων του. Όλα αυτά όμως που ίσως σε κάποιες χώρες να αποτελέσουν αφορμή για αλλαγή στην πολιτική αντιμετώπισης του περιβάλλοντος, για την Ελλάδα και την κυβέρνηση Μητσοτάκη αποτελούν ψιλά γράμματα. Γιατί εδώ μιλάμε για τον ορισμό της εγκληματικής ανευθυνότητας.
Εδώ μιλάμε για μια κυβέρνηση που μέσα σε τέσσερα χρόνια πρόλαβε και ισοπέδωσε τα πάντα όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος. Εδώ μιλάμε για μια κυβέρνηση που και στο παρά πέντε φροντίζει να φέρει προς ψήφιση στη Βουλή ένα νομοσχέδιο-σκούπα, το οποίο νομιμοποιεί βίλες πάνω στο κύμα και ροκάνισμα της προστασίας των περιοχών του δικτύου Natura 2000. Ένα νομοσχέδιο-έκτρωμα, το οποίο κρύβει δεκάδες φωτογραφικές διατάξεις, που θα αλλάξουν τη ζωή μας και την ποιότητα ζωής των επόμενων γενεών. Ένα νομοσχέδιο για το οποίο ο οδοστρωτήρας Μητσοτάκης έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις αντιρρήσεις και τις αντιπροτάσεις επιστημόνων, περιβαλλοντικών οργανώσεων και πολιτών λέγοντας διά του υπουργού του ότι πρόκειται για σχόλια «που είχαν γενικό χαρακτήρα και δεν μπορούσαν να ενσωματωθούν» στο σχέδιο νόμου.
Γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που εγκληματεί κατά του περιβάλλοντος προς όφελος των οικονομικών συμφερόντων του «περιβάλλοντός» της.
