Δεν είναι μία και δύο οι φορές που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Οικονόμου έχει κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ για «τραμπισμό α λα γκρέκα». Πάντα με λίγη διαστρέβλωση, ώστε να μπορεί να στηριχτεί η κατηγορία. Όταν ο Τσίπρας ζήτησε να εκκαθαριστεί η υπόθεση των υποκλοπών και να τοποθετηθεί υπηρεσιακός υπουργός Εσωτερικών κοινής αποδοχής για να πάμε σε αδιάβλητες εκλογές, ο «τραμπισμός α λα γκρέκα» ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα των εκλογών, όπως αυτοί με τα κέρατα που εισέβαλαν στο Καπιτώλιο. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε εξηγήσεις για την παρακολούθηση του στρατηγού Φλώρου από την ΕΥΠ, μετά τις αποκαλύψεις του Documento, ο «τραμπισμός α λα γκρέκα» ήταν ότι η αξιωματική αντιπολίτευση υιοθετεί «πλήρως αναπόδεικτους ισχυρισμούς» (αποδείχτηκαν εγκυρότατοι στη συνέχεια) για να δημιουργήσει συνθήκες πολιτικής ανωμαλίας. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτυρήθηκε για την απροσχημάτιστη παρέμβαση Ντογιάκου στο έργο της ΑΔΑΕ, ο «τραμπισμός α λα γκρέκα» ήταν ότι δεν σέβεται τη Δικαιοσύνη - άσχετα αν ακριβώς στην ίδια διαμαρτυρία προέβησαν όλοι οι συνταγματολόγοι της χώρας.
Λίγο παλιότερα, όταν η Ν.Δ. βρέθηκε να διασύρεται στα κοινωνικά δίκτυα εξαιτίας της εμπλοκής ενός στελέχους της σε υπόθεση παιδεραστίας, ο «τραμπισμός α λα γκρέκα» του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι υιοθέτησε βορβορώδεις συλλογικές καταγγελίες κατά της Ν.Δ. (πράγμα απολύτως ψευδές, με εξαίρεση δύο περιπτώσεις που ανακάλεσαν) για να πλήξει τη Δημοκρατία. Κι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε ότι ο καταδικασμένος για βιασμούς ανηλίκων Λιγνάδης έπεσε στα μαλακά με τις πλάτες της κυβέρνησης, ο «τραμπισμός α λα γκρέκα» ήταν η αμφισβήτηση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης. Και τώρα «τραμπισμός α λα γκρέκα» είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα απέχει από τις ψηφοφορίες της Βουλής γιατί, λέει, αρνείται τη λαϊκή κυριαρχία και υπονομεύει το κύρος των κοινοβουλευτικών θεσμών. Ωραία.
Ο βολικός «τραμπισμός» των άλλων
Απαιτείται βέβαια αρκετή προσπάθεια για να διαστρεβλωθεί η αλήθεια ώστε να προσαρμοστεί στις επικοινωνιακές ανάγκες της Ν.Δ. και να εμφανιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως ένα έξαλλο λαϊκιστικό μόρφωμα που θέλει να σαρώσει το συντεταγμένο κράτος και τους θεσμούς του. Αλλά προφανώς η Ν.Δ. σκέφτεται ότι αξίζει τον κόπο. Γιατί, κολλώντας στον ΣΥΡΙΖΑ τη ρετσινιά του επιθετικού λαϊκισμού, πετυχαίνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Πρώτον, ξεμπερδεύει με το ρεύμα διαμαρτυρίας του 2015 που πήρε τον ΣΥΡΙΖΑ από το 3% και τον οδήγησε στην κυβέρνηση: το αποδίδει αποκλειστικά στη λαϊκιστική δημαγωγία της Αριστεράς, αποσιωπώντας το άβολο θέμα της δικής της πολιτικής χρεοκοπίας. Δεύτερον, αν κάθε αντιπολιτευτική έκφραση του ΣΥΡΙΖΑ είναι «τραμπισμός α λα γκρέκα», τότε όλες οι κυβερνητικές ενέργειες είναι κανονικές και θεσμικές: και οι παρακολουθήσεις, και η ανάμειξη στη Δικαιοσύνη, και ο έλεγχος του Τύπου, και όλα. Και τρίτον, αφού η ρετσινιά του λαϊκισμού πάει και κολλάει στον ΣΥΡΙΖΑ, η Ν.Δ. εκφράζει τις δυνάμεις τής δημοκρατίας, της υπευθυνότητας και του πολιτικού ήθους. Όπως δείχνει άλλωστε όλη η πολιτεία της, από τις Πρέσπες μέχρι τον Πάτση κι από τα παραμάγαζα της ΕΥΠ και τον πρωθυπουργικό ανιψιό μέχρι τον Άδωνι Γεωργιάδη.
Τι πραγματικά είναι τραμπισμός
Επί της ουσίας, ο τραμπισμός είναι μια πολύ πιο σύνθετη κατάσταση από αυτήν που έχει στο μυαλό του ο Γ. Οικονόμου όταν θέλει να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Τραμπισμός είναι η απλοϊκότητα και οι θεωρίες συνωμοσίας, η αντιπολιτική, η δήθεν αντισυστημικότητα και οι συλλήβδην κατάρες για όλους τους πολιτικούς, ο υπερπατριωτισμός, η αγάπη για την αστυνομική κατάχρηση εξουσίας και την αυτοδικία, η ξενοφοβία και η μισαλλοδοξία, η ρατσιστική περιφρόνηση προς τους οικονομικά και κοινωνικά ευάλωτους, η απέχθεια προς τους διανοούμενους, τους υπερασπιστές των δικαιωμάτων, την Κοινωνία των Πολιτών. Και η εχθρότητα απέναντι στα ΜΜΕ - αλλά στα ΜΜΕ τύπου CNN, όχι λίστας Πέτσα.
Ο τραμπισμός ρεύμα της Ακροδεξιάς...
Με βάση τα παραπάνω χαρακτηριστικά, αυτό που καθιστά απολύτως άκυρες και αμήχανες τις κατηγορίες του Γ. Οικονόμου προς τον ΣΥΡΙΖΑ για «τραμπισμό α λα γκρέκα» είναι ότι ο τραμπισμός είναι από τη φύση του ρεύμα της σκληρής Δεξιάς. Ψέκες, ρατσιστές, φετιχιστές της ελεύθερης οπλοφορίας, πατριδοκάπηλοι, αστυνομολάγνοι και διάφοροι τέτοιοι δεν θα μπορούσαν να πατήσουν στα όρια της Αριστεράς ούτε με τη μύτη του παπουτσιού τους. Το ερώτημα λοιπόν είναι ποια ακριβώς είναι η πολιτική στέγη όλων αυτών που συγκροτούν τον τραμπισμό.
...και η Ακροδεξιά ρεύμα της Ν.Δ.
Στην πραγματικότητα, ούτε η Ν.Δ. του Μητσοτάκη έχει κυρίαρχα τραμπικά χαρακτηριστικά. Και ο λόγος είναι ότι ο τραμπισμός έχει ισχυρή αντισυστημική ρητορική, ενώ η Ν.Δ. Μητσοτάκη είναι συστημική μέχρι τον λαιμό και δεν το κρύβει. Αλλά αυτό είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι στη Ν.Δ. υπάρχουν ανεπτυγμένες όλες οι αναγκαίες υποδομές για την υποδοχή και την ενσωμάτωση του τραμπισμού ή, με απλά λόγια, του ακροδεξιού λαϊκισμού. Η προδοσία των Πρεσπών. Οι πρόσφυγες ως εθνικός κίνδυνος. Οι απευθείας αναθέσεις ως εξοπλιστική θωράκιση της χώρας. Η αδικαιολόγητη και ωμή αστυνομική βία ως πάταξη της ανομίας. Οι υποκλοπές ως εθνική ασφάλεια. Και, πάνω απ’ όλα, η αντιπολίτευση ως εθνικός μειοδότης. Πάντα πιάνει αυτό. Από το ΑΠΘ μέχρι τους απελπισμένους του Έβρου.
Αλλά αν η ταυτότητα της Ν.Δ. προσδιορίζεται από την ηγεσία της, η Ν.Δ. δεν είναι τραμπισμός. Λαμογιά και εργαλειοποίηση είναι, πότε με απευθείας αναθέσεις, πότε με στημένες δίκες στους πολιτικούς αντιπάλους, πότε με υποκλοπές και πότε με μίζες και οικογενειακές διευθετήσεις. Αλλά αυτό δεν κερδίζει εκλογές από μόνο του. Χρειάζεται και η Ακροδεξιά - για τη συσπείρωση της οποίας, μάλιστα, επιστρατεύτηκε τελευταία και ο Καρατζαφέρης. Γι’ αυτό και η Ν.Δ., αν και τραμπική δεν είναι, με τον τραμπισμό αγκαλιά κοιμάται και ξυπνάει. Απλώς, για να κρατήσει τα προσχήματα, παριστάνει αξιοθρήνητα ότι τον εντοπίζει στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ. Και κάνει πως αγανακτεί κιόλας. Αυτό είναι το κόλπο.
