Είμαι σπίτι και περιμένω να κόψει κάπως η βροχή για να φύγω για την εφημερίδα όταν έρχεται το μήνυμα του 112. Έξω ήδη χαλάει ο κόσμος και η Πολιτική Προστασία έρχεται να με ενημερώσει για «επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα (ισχυρές καταιγίδες-θυελλώδεις άνεμοι) τις επόμενες ώρες στην Αττική» και παράλληλα μου λέει «περιορίστε τις μετακινήσεις σας στις απολύτως απαραίτητες και ακολουθείτε τις οδηγίες των Αρχών» κι εγώ δεν ξέρω αν πρέπει να βάλω τα γέλια με τα χάλια μας ή να αρχίσω να αστράφτω και να μπουμπουνίζω με την επικίνδυνη γελοιότητα που μας την πουλάνε για εξυπνάδα, για πρόοδο και για επιτελικότητα.
Ποιος να περιορίσει, βρε ανόητοι, τις μετακινήσεις του; Αυτός που είναι ήδη στον δρόμο για δουλειά ή αυτός που βρέξει χιονίσει θα κόψει τον λαιμό του και θα βγει και στη βροχή, και στο χιόνι, και στο χαλάζι; Πλάκα, βρε, μας κάνετε; Βρήκατε, βρε αθεόφοβοι, τους εξαρτημένους από τον μισθό και από το μεροκάματο να τους πείτε να κάτσουν σπίτι επειδή βρέχει κι εσείς δεν είστε άξιοι και ικανοί να κρατήσετε πέντε δρόμους ανοιχτούς; Πλάκα μας κάνετε, που, αντί να φτιάξετε έναν αξιόπιστο και αξιόμαχο κρατικό μηχανισμό για να αντιμετωπίζει ακόμα κι αυτά τα αναμενόμενα του χειμώνα, έχετε βρει το λαγούμι του 112 και κρύβετε την επιτελική σας ανικανότητα; Βρήκατε το κόλπο με το 112 και νομίζετε πως καθαρίσατε; Βρέχει, χιονίζει, φωτιά πιάνει και μ’ ένα μήνυμα νομίζετε πως κάνατε το καθήκον σας;
Κι ακόμα να καταλάβετε ότι το κόλπο αυτό ξεθώριασε και οι πολίτες έπαψαν να το παίρνουν στα σοβαρά, όπως δεν παίρνουν στα σοβαρά κι εσάς και τον ανύπαρκτο κρατικό μηχανισμό σας; Όχι τίποτε άλλο, αλλά θα συμβεί και τίποτα σοβαρό και ο κόσμος θα σας έχει γραμμένους και εσάς, και το 112 σας.
